KİRAZ ÇİÇEĞİ

4- "Kemikten Ceset"

            — DÖRDÜNCÜ BÖLÜM —

Kalbimin köşesine astım tüm suçluları kulağımda yalnızlığın ezgisi vardı. Sızlayan yerlerim yorgun bedenim acının kollarında harap oluyordu.

Kulağımda uğultular nahoş bir ezgi gibi zorluyordu kulağımı gözlerimi açmaya mecalim yoktu.  Peki açsam görüceklerime hazır mıydım? 

Değildim...

Geriye kalmış anılarım taze mezarlara gömdüğüm birer anıydı şimdi oysa hiç güzel anılara sahip değildim günaha boyanmış benliğimi kurtardığımda benden geriye birşeyler kalır mı merak ediyordum.

Gecelerin bile sessiz olduğu bu yerin bir adı olmalıydı cehennem sıcağı gibi yanan boğazım sızlayan kemiklerim ölü cesetlere adanmış ruhum ben neydim. 

Kemikten bir ceset!!

Ölüden farkı olmayan zavallı bedene sahiptim  çaresizliğin hüküm sürdüğü anlarda umuda tutunmak isteyen kalbim yaralıydı o kadar acıyordu ki iflah olmazdı artık kanayan yarama tuz basıyorlardı işte bu acının tarifi yoktu bende sahip olduğum ne varsa acıdan ibarettiler..

Dibi sıyrılmaz boşlukta sallanan bir cesettim. Acının üstüme yorgan olduğu göz yaşlarımın yastık olduğu sonu gelmez bir uykunun kollarında tüketiliyordum.

Burnuma dolan toz kokusuyla sızlayan gözlerimi açtım nerdeydim ki ben ?
Ağrıyan kemiklerine güç verip yattığım yerden kalktım olaylar zihnimin köşesini yollarken hatırladığım şeyeler hiçte güzel anılar değildi.

Üzerimi silkekeyip merdivenleri tutmayan bacaklarımla tırmanıp odama girdim. Dolaptan havlumu alıp banyoya yöneldim. Aynaya bakmaya cesaretim yoktu..

Görmeye korktuğum şey için hazır değildim. Hazır olmasamda yüzleşmeliydim üstümdeki kıyafetleri çıkarıp yere bıraktıktan sonra korkarakkafamı eğip bedenime baktım karnındaki morlukları görmek içimi ezmişti.

Daha fazla bakmadan sıcak suyu açıp küvete girdim su çok sıcaktı ama yakmıyordu bedenimi zaten yanan birşeyi tekrar yakmak mantıksız gelmişti o an bedenimden akıp giden su içimdekikeri'de alıp gitsin istedim.

Kaç saniye, dakika, saat olduğunu bilmediğim kadar suda kalmıştım. Her yanım kızarmıştı ama acımıyordu hissettiğim acının yanında bu bir hiçti.

Sudan bedenimi güç bela çıkarıp odama attım kendimi üstüme elime ragele gelen bir kot ve kazak giydim. Aynanın önüne geldiğimde ne ara kapattığımı bilmediğim gözlerimi açtım.

Gördüğüm manzara alışık olmak midemi bulandırmıştı. Acıya alışmıştım bu normal miydi? 

Yanağımda kızarıklık vardı. Dudağımın kenarıda patlamıştı elimi dudağımın kenarındaki yaraya götürdüm dokunduğumda hissettiğim acı yüreğimi dağladı.