— ON SEKİZİNCİ BÖLÜM —
Uçurumun kenarında sallanan acılarıma baktım. Her kelimesi eksik yarım kalmış cümlelerime, yalnızlığıma ortak olan sisli düşüncelerime.
Ne kadarda anlamasızmış hayatım boşlukta savruluyormuşum.
Düşmüşüm dizim acımış yaram kanamış, ama acıyı hissetmiyorum.
Gözlerimi her yumduğumda yankılanan çığlık, yalvarış kuluklarımı tırmalayan o sesler babamın hayatıma bıraktığı tutsaklık !
Ceylan yavrusu gibi ürkektim, savunmasız, kimsesiz. Hayatımın en boktan zamanlarında bile yanımda kimse yoktu.
Düştüğümde kimse kaldırmamıştı yaralarımı kimse sarmamıştı. Tek başıma ayağa kalkmış, yaralarımı kendim sarmıştım.
Yalnızlık uzun zamandır benimleydi.
İçimden akan çığlık sustuğunda ben ve o kaldı. Mavilerime karışan uçurum vadileri alev alevdi.
Durduğu yerden hareketlenip yanıma yaklaştığında duraksadı iri parmaklarını kokuma kıstırdı.
"Ne işin var burda" diyerek beni sarstı. İlk değildi bu serzeniş son asla değildi.
"B-ben ş-şey, tuvaleti arıyordum sanırım kayboldum" diye kekeledim gözlerimi ondan kaçırırken.
"Ne duydun" sorumu es geçip sordupu soruyla gözlerimi yeniden ona diktim.
"Duymamamı istemediğin birşey mi var? " sorusuna karşılık sorduğum soruyla sert bir şekilde bana bakmaya devam etti.
"Laf cambazı" diye homurdanıp kolumu bıraktığında bir adım geriledim. Onun varlığına sıpınmak isteyen yanım ondan kaçmak istiyordu.
"İçeriye git ezra" diye söylendi. Elindeki montu üzerine geçirirken.
Nereye gittiğini sorsam kesinlikle söylemezdi.
"Şey, beni eve bırakır mısın? " ilk defa ondan birşey istemenin utancıyla yanarken gözlerimi kaçırdım.
"İşim var çocuklar bırakır seni" diye konuştuğunda ilk defa bana açıklamalı bir cümle kurmuştu.
Hayır demek yerine işim var demesi içimi rahatlatırken babamı bulmuş olması nefesimi kesiyordu.
"Peki" diye mırıldanıp arkamı dönüp yürümeye başladım. Attığım her adımda botlarım zemini eşelerken kulaklarıma karışan ilahi ses ona aitti.
"Kendine dikkat et! " sesi ahenkli bir müzik gibi kulağıma çalınırken ona dönmedim usulca başımı sallayıp yürümeye devam ettim.
Barın çıkışına kadar yürüdüğümde boşta olan taksiyi gördüm.
Taksiye binip beklemesini söylediğim sırada Araf mekandan çıkıyordu.
Aselle birlikte çıktığında barın önüne gelen arafın arabasına bindiler.
Nereye gideceklerini merak ediyordum. Taksiye onları takip etmesini söylerken adam dikiz aynasından bana tuhaf bir bakış attıktan sonra takip etmeye başladı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KİRAZ ÇİÇEĞİ
Chick-LitÖlüm ruhunu tırmalarken kendine bile yabancıydı artık. Ruhu, bedeni ölümü kabullenmiş gibiydi. Babasının gölgesinde onun bıraktığı acılarda kaybolan ruhu yaralı bi kız. Ölüm kokuyordu gözleri. Yorulmuş bedeni yaşadıklarını kaldıramazken ona uzanan...
