Zayn's POVI was staring at the invitation for a whole time since yesterday. Hnde ko alam kung anong nagudyok sa akin na pumayag diyan sa pesteng birthday celebration ng pesteng Andrew na yan.
Tinago ko nlng ito at umalis na sa kwarto. Pagkababa ko ng hagdan ay nakita ko si ate na pataas naman.
"Aalis ka na?" Tanong niya at nagnod nlng ako. Baka kasi pag sinabi ko na 'obviously', baka batukan nanaman niya ako. Masakit kaya yun.
Lumabas na ako ng bahay at tumungo na papunta sa school. Pagkadating ko ay pinark ko na ang kotse sa parking lot at lumakad na papunta sa classroom.
"Zayn!"
Narinig kong may tumawag. No scratch that, may sumigaw ng pangalan ko. Kailangan pa talagang pagsigawan? Yan tuloy nagtiringin si akin ang mga kababaihan. Nilingon ko nga at nakita ko sina Troy at Liam na papalapit sa akin. Sinabayan na nila ako sa paglakad.
"Oh?"
"Pupunta ka ba dun sa birthday celebration daw nung Andrew?"
"Oo."
"Himala! Akala ko ba naiinis ka dun sa lalaking yun?"
"Trip ko lang na pumunta."
"Ows? Baka naman may dahilan ka talaga?"
Nakakainis talaga tong si Liam. Siya ang no. 1 na pinakamakulit sa buong mundo. Kung ano ano ang iniisip. Siya ba naman kasi ang pinakabata sa aming magttropa. Tinapunan ko nga ng masamang tingin.
"Tsk. Kayo?"
"Kung sasama ka, edi sasama din kami. Kaya ang---" Di na natapos ni Troy ang sasabihin niya dahil syempre dito sa pinakamakulit na tao sa buong mundo.
"Ibig sabihin niyan ay sasama kami! Pagkaiiin~~~!" Naniniwala na ba kayo sa akin ngayon?
Dumiretso na kami sa classroom at ang peste ay nakaupo na naman sa pagitan at kinakausap si Sam. Di ba to aalis dito? Naiirita na ako dito. Nilapitan ko nga.
"Di ka ba aalis diyan?"
"Wala naman ako sayong ginagawa ha. Bakit mo ako pinapakialaman?" Tanong niya na mukhang inosente.
"Bawal ka diyan maupo."
"At bakit naman?"
Sumusobra na talaga tong lalaki na to. Bakit ba kasi dito pa yan nagaaral?
"Look around." Tiningnan naman niya ang kabuoan ng classroom.
"Anong sunod kong gagawin?"
"Dr---"
"Inuubos mo talaga ang pasensya ko?!"
Naiirita na talaga ako sa pagmumukha nitong bwisit na to. Gago nlng ang itawag ko sa kanya. Mas bagay naman kesa sa peste. Tinap naman ni Troy ang balikat ko.
"Bakit ko naman yan sasayangin? Buti kung pagkain yan?"
"Tsk." Umupo nlng ako sa upuan ko. Magsasayang lang ako ng oras kakausap sa bwisit na to. Bwisit!
Kriiing
Nagsimula na ang first subject kaya nakinig na ako. Kahit na bad boy ako at hearttrob, matalino pa rin ako. Pero hnde ako makaconcentrate ng maayos dahil kay bwisit.
Tiningnan ko nga at nakita ko na naguusap sila ni Sam. Nangdadamay pa ang loko. Dahil sa ginagawa niyang yan, maaapektuhan ang grades ni Sam. Wait! Concern ba ako? No!
Binalik ko nlng ang tingin ko sa harapan at nakinig na ako ulit pero putik talaga! Ang ingay ingay nitong katabi ko. Kaya ba siya naglipat dito para lang mambwisit? Naiirita na talaga ako.
"Hoy, Andrew! Hinaan mo nga ang boses mo. Wala naman tayo sa bundok."
"Edi wow!"
"Drew! Para kang bata. Tumahimik ka na nga." Sigaw ni Sam pero yung kami lang ang makakarinig.
See? Sinong hnde maiirita diyan sa taong katulad niya. Sina Sam at ang mga kaibigan lang naman niya ang hnde ganun sa kanya.
Sinubukan kong magfocus at mabuti naman at tumigil na kakasalita itong si bwisit. Masunurin naman pala siya. Dun sa iba nga lang.
***
KriiingLunch break na. Naglalakad na kami ngayon papunta sa canteen at nung malapit na kami, may narinig kami ng mga tili na para bang kinikilig.
Pagkapasok namin ay naabutan namin ang eksenang papasok sina Sam, at ang mga kaibigan niya pati na rin si bwisit. Pero ang pinagkakahuluhan nila ay si bwisit.
Seriously?
Ano naman ang nakakakilig doon? Para lumakad man lang.
Artista ba siya para kiligin? Hnde!
Hearttrob ba siya para pagkaguluhan? A big no!
Gwapo ba siya para tilian? Never!
G@go ba siya para paginitan? OO! A BIG YES! ALWAYS!
Hnde nlng namin yun pinansin at dumiretso nlng sa paborito naming pwesto sa canteen. Si Troy na ang nagorder kasi....wala lang.
Facts to remember:
Mas malakas yung tilian ng mga kababaihan kanina nung dumating kaming tatlo.
Nung papasok na si bwisit, kaya nagtilian ang mga kababaiahan kasi natakot sila sa pagmumukha niya!
***
Tapos na ang lunch break kaya bumalik na kami sa mga kanya kanyang classroom. Pumasok na ang teacher at nagreet na kami.Nagdiscuss na si ma'm at pagkatapos ng discussion ay may papagawin daw sa aming project. Magrresearch daw kami tungkol sa macramé at gagawin ito sa school bukas. Bracelet daw ang gagawin namin. Tsk.
By pair daw ito. Nagsabi na si ma'm ng kung sino ang magpartner. Mga seatmate man lang.
Paano kaya kami dito? May sabat sabat man kasi dito. Bumalik nlng kaya siya sa pinaggalingan niya. Nung nakarating na si ma'm sa amin, tiningnan niya kami na para bang naweweirduhan.
"Bakit tatlo kayo diyan?" Ngayon mo lang ma'm napansin? Kunsabagay, matanda naman.
"Ito po kasi ma'am." Turo ko dito ki bwisit.
"Ok. Kayong tatlo ang triad. Triad na kayo hnde na pair."
Awtomatikong nangunot ang noo ko. Ano ba yan, nagugusot na tuloy. Magkakaroon tuloy ako ng mga wrinkles at pag nagkaroon nga ako nun, sisisihin ko si bwisit.
Kung gano kasya itong si bwisit, opposite naman yung sa akin. Nangangati na talaga tong kamay kong manapok ng isang bwisit.
"Yehey."
"Pero ma'am, akala ko po ba by pair?"
"Ok lang yan. Kulang kasi ng isang estudyante sa classroom niyo."
At dahil dun ay tiningnan ko ng masama tong katabi ko. Kasalanan mo tong bwisit ka! Umiwas naman ng tingin si bwisit at nag patay malisya.
TRIAD WITH THIS GUY? THAT SUCKS BIG TIME.
A/N: Don't forget to vote and comment. ^___^
BINABASA MO ANG
Puzzle: A Decision
Teen FictionSi Samantha ay simple lang na babae. Masaya na siya sa pagkakaroon niya ng simpleng buhay. Paano kung sa isang iglap ay nabago lahat dahil sa isang tao? Anong gagawin niya kung itong tao na ito ay minamahal niya at may nagawang makakasakit sa ka...