Puzzle: A Decision

[25] Reason

Samantha's POV

Lunch break na ngayon pero kanina talaga, naiinis na ako sa mga kaibigan ko. Kinukulit nila ako ng kinukulit. Sabi ng pag lunch break nlng eh. Kaya nga dapat lang sa kanila ang napala nila kakakulit sa akin. Pakita ko nga sa inyo yung nangyari kanina:

~~~Flashback~~~

"Long storyyy. Maya ko nalang sa inyo sabihin pag lunch break na. Pagod ako ngayong umaga." Nagrest na muna ako ng kaunti bago pumasok yung teacher. Nagsimula na yung teacher sa pagdiscuss kaya naman ay nakinig na ako.

Nakikinig ako habang nagdidiscuss ang teacher. Pero at the same time ay naiinis ako habang nagdisiscuss ang teacher, hindi ako naiinis sa teacher namin ah. Dito ako naiinis sa mga baliw kong kaibigan. Ang kuliiit. Habang ako kasi ay nakikinig at naiinis habang yung teacher ay nagdidiscuss. Yung mga kaibigan kong baliw naman ay kinukulit ako habang nagdidiscuss yung teacher.

"Ano ba?"

"Sabihin mo na kasiiiii."

-______-

"Wag ka nga maingay Cyril. At wag mo din ako guluhin, nakikinig ako. Wag mo akong idamay diyan sa kalokohan mo."

"Di ko naman to kalokohan. Tinatanong lang naman kita kung ano ba yung nangyari."

"Oo nga, Sam. Sagutin mo nalang kasi yung mga tanong namin para wala ng gulo."

"Kung tumigil ka nalang kaya para wala ng gulo. Nakakarindi ang boses mo, alam mo yun?" Sabat ni Zayn. Alam kong naiinis na siya niyan ki Drew. Ganyan naman siya lagi kapag makulit si Drew. Pati nga ako naiinis na kay Drew.

"Hindi kaya wag mo akong pakialaman!"

"Tsk." Ayan nanaman si Zayn. Zayn with his infamous 'tsk' line. Kaya ako nahawaan na rin. Tsk. Oh diba?

"Tumigil na nga kayo diyan. Mamaya niyo na kulitin si Sam. Nakikinig siya oh, wag niyo siya idistract." Sabi ni Keila. Yahhh. Si Keila po. Di siya kasali kina Cyril at Drew na kinu---

"Eh okay lang yan. Sabihin mo na, Sam."

"Di ba kayo makaintindi ng salitang 'mamayang lunch break nalang'?"

"Hindi kaya sabihin mo na."

"Halatang hindi kayo tsismoso at tsismosa, alam niyo yun?"

"Hindi kaya sabihin mo nlng kasi."

"Mamaya nalang kasi!" Ayan napasigaw na tuloy ako. Ang kulit naman kasi nitong dalawang makulit na nilalang na ito. Sila na ang pinakamakulit sa buong mundo. NAME IT.

"Miss Alcantara, is there a problem?" Nagulat ako nang makita kong nakatingin sa akin si ma'am. I have an idea kaya tumayo na ako.

"Yes ma'am, ito po kasing dalawa na ito, kinukulit po ako. Ang tendency po ay nadidistract po ako sa discussion."

Nagulat naman sila Keila, Cyril, Drew, at Zayn sa sinabi ko. Sila lang naman kasi wala namang pakialam ang iba naming kaklase. Hindi siguro nila inaasahan na gagawin ko yun. Ha! Bahala kayo diyan.

"You two, do you want to discuss something with the class?" Tanong ni ma'am kaya tumayo naman sina Cyril at Drew.

"No ma'am." Sabay na sagot nila. Nagkatinginan naman sila sa isa't-isa. Yan mapala niyo kakakulit sa akin. Kahit kaibigan ko sila, wag nila akong kulitin pag ganito ako.

"Are you sure? Kanina ko pa kasi kayo nahahalata na kinukulit niyo si miss Alcantara." Pagkasabi nun ni ma'am ay lumunok sila. Alam na kung ano yun.

"Wala kayong sasabihin?" Walang reply pa rin. Kasalanan niyo yan. Kung di niyo ako kinulit, di to mangyayari sa inyo.

"Okay. Go out. You're interrupting my discussion." Ohhhhh. Hahaha. Nakakatawa ang mukha nila. Their face was priceless. Bago sila nagsimulang lumabas ay tiningnan muna nila ako ng masama. Syempre di ako papatalo kaya tiningnan ko din sila ng masama. The winner? Wala kasi may sinabi nanaman si ma'am.

"Di pa kayo lalabas?" Pagkasabi nun ni ma'am ay tuluyan na silang lumabas. Hah! Yan ang mapala niyo kakakulit sa akin. Thank you po ma'am for saving me.

~~~End of Flashback~~~

"Sam naman. Bakit mo yun sa amin ginawa?"

"Oo nga. Nakakabawas pogi points." Binigyan nga ni Cyril si Drew ng batok. Ganyan na kami kaclose. Wala naman ki Drew kung babae kami, basta may kaibigan daw siya, okay lang.

"Eh kayo kaya. Bakit niyo ako kinukulit. Diba sinabi ko na ngayong lunch break ko sa inyo ikkwento? Si Keila nga nakahintay."

"Edi okay na. Kwento mo na nga lang. Go!"

Ano pa ngang magagawa ko? Wala na. Wala akong laban dito sa dalawang pinakamakulit na tao sa buong mundo. Edi tigkwento ko nalang sa kanila lahat simula kahapon na pumunta ako sa library hanggang sa kung bakit kami magkasama ni Zayn papunta sa classroom.

Pagkakwento ko nun sa kanila lahat ay napatakip si Keila ng bibig.

"OMO. You had a night with him?"

"Hmmm."

"Di ka ba niya sinigawan?"

"Hindi. Bakit naman niya ako sisigawan?" Nagkibit balikat nalang si Cyril. Tatanong siya eh di din naman niya alam kung bakit niya tinanong.

Nakita kong tumatawa si Drew. Hala! Tuluyan na talaga siyang nabaliw. Ano naman ang nasa isip nito?

"Hoy. Andrew, anong nangyayari sayo diyan?" Tanong ko pero bilang pagsagot niya ay tinaas baba niya lang ang kilay niya. Huh? Baliw na talaga to.

Kumain nalang kami at syempre nagkwentuhan. Kain kain kain. Kwento kwento kwento. Hanggang sa uwian na. Pero syempre bago maguwian ay nagdiscussion na muna. Pero ngayon ay uwian na so just bear with it.

Nandito na ako ngayon sa bahay. Maexplain na ako kay mama. Sana naman ay wala siyang malaking eyebugs pagdating ko sa loob. O kaya naman ay sana hindi siya magalit sa akin. Magiging lumpo ako kahit hindi ko alam ang ibig sabihin ng lumpo.

"Ma?"

No response...

"Ma? Nakauwi na po ako."

*___*

"Maaa. Ahhh."

"Nandiyan ka na pala, Sam." Sabi ni mama ng...nakangiti? Bakit siya nakangiti? Nababaliw na siguro ang mga tai ngayon. Buti nalang at hindi ako kasali sa mga tano na iyon. I'm so lucky.

"Ma, magpapaliwanag po ako."

"No need. I already know the reason."

No need? I already know the reason? Eh sino naman ang nagsabi ki mama nung reason? Arghhh. Nakakalito naman. Babawiin ko nlng nga yung sinabi ko kanina na hindi ako kasali dun sa mga taong nababaliw ngayon.

Nababaliw na kasi ako dahil dun sa sinabi ni mama. Where in the world did she know my reason?

A/N: Don't fotget to vote and comment. ^___^