Samantha

Chapter 28

Ilang buwan na rin simula ng lumisan si Gabrielle. At sa ilang linggo na iyon ay puro sakit at pighati ang aking nararamdaman.

Wala na ito, tuluyan na niya akong iniwan. Naalala ko noong pagdating ko sa hospital. Hindi ko na siya naabutan. Hindi ko man lng nasabi kung gaano ko siya kamahal.

Bryan told me about what happened after I got hysterical when Fabian told me hes gone. Na hindi ko na ito naabutan.

His parents arrived in a helicopter and transfered him to Manila for further check ups and laboratories.

Hindi naman daw ito masyadong napurahan kahit pa wasak ang sasakyan nito. Well thats the benefits of driving an expensive hammer. It will save you.

Ang sabi sa akin ni Bryan ay sumama raw si Gab sa parents nito sa US. Doon na ito magpapatuloy ng pag-aaral.

Atleast he is alive, kahit malayo siya ay okay lang. Ang importante ay buhay ito. Dahil talagang hindi ko mapapatawad ang sarili ko kung may nangyaring masama sa kanya.

Alam kong ako ang dahilan ng paglalasing niya. Ako ang dahilan kung bakit ito naaksidente.

Natapos ang prom at dalawang linggo na lang ay graduation na namin. Kung andito si Gab ay sabay sana kaming papaso upang tanggapin ang aming diploma.

Then we would go to Greece to celebrate. And we will study college and after we graduate, we will get married and we will start making our 10 children.

Napailing ako sa naisip. Our plans are still vivid in my mind. And mga detalye ay hindi ko pa rin nalilimutan.

Maybe Gab will eventually forget about me, about us. Siguro ay may makikilala siyang babae doon at mamahalin niya ng totoo. Hindi yung pustahan lang. At tutuparin niya ang mga pangarap namin kasama ang babaeng iyon.

Maybe we are really not meant for each other. Siguro ay duman lang si Gab sa buhay ko para turuan ako ng leksyon. And I learned the hard way.

Now, I will live miserably for the rest of my life. Nope, erase that. Maybe I will also be able to find someone who will love me for real. Yung bawat I miss you at I love you na lumalabas sa kanyang bibig ay totoo.

Pero hindi ko alam kung kaya ko siyang mahalin tulad ng pagmamahal ko kay Gab. Dahil nakakatakot ng magmahal ng sobra sobra.

Bryan courted me days after Gab left. Pero kahit anong gawin ko ay wala akong nararamdamang kahit na ano para sa kanya.

We end up being good friends. Si Andrew naman at si Fabian ay hindi ko na masyadong nakakausap. They are also busy preparing for college.

Marami pang ibang nagtangkang manligaw sa akin. But I politely refused them. Hindi pa ata handa ang puso kong muling umibig. Hindi pa tuluyang nakalaya sa sakit at hapdi na dulot ng pagmamahal ko kay Gab.

I want to give my self some time, time to heal and to love my self again. Yung time na hindi na ako naiiyak tuwing naalala ko si Gab. Time na matatawa nalang ako tuwing naiisip ko ang mga pinagdaanan namin.

I will wait for that time, because I know that waiting for it will be worth it. I dont want to jump into another relationship without completely letting him go. That will be unfair for me and for my next boyfriend.

I know months or years from now, I will be able to let go and forget. It wont take long. Kung nakaya kong turuan ang puso ko na mahalin si Gab, kaya ko ring turuan itong lumimot.

Nagtapos akong valedictorian sa school. Will Gab be proud of me if hes here?

Ayon na nga Sam, wala siya kaya hwag mo ng isipin. My parents are proud of me. May konting salu-salo sa bahay para ipagdiwang ang aking pagtatapos. Dumating ang iilang kakilala at si Tito Brent at ate Judy kasama si Mikael. He also graduated as valedictorian.