Love makes blind.

Lina

Onze eigen bloed eigen kind weg halen? Never in mn leven als hij hem/haar niet acc scheiden we , ik sta op en loop rayan de kamer in en ga bij m in bed liggen en leg mijn hoofd op zijn schouder en begin zachtjes te snikken.
' Rayan je bent mijn leven mijn kleine mannetje die alles samen met mij heeft meegemaakt.' Ik begin nu harder te huilen en val in slaap naast mn kleine.

' Mamie.' Hoor ik rayan zachtjes fluisteren ik open mn ogen en zie rayan naast t bed staan met zijn nike tech trainingspakje aan.
' Wie heeft jou omgekleed kleine.' Vraag ik
'Papa.' Fluisterd hij zachtjes in mn oor.
Ik ga recht op zitten en trek Rayan op t bed 'Rayan ik moet je wat vertellen.' Fluister ik zacht en wijs naar mn buik ' Mama heeft een kleine im haar buik.' Zeg ik zacht Rayan kijkt mij raar aan en kijkt dan naar mijn buik.
' Lidiya?' Vraagt hij ik begin te lachen ' Neeee niet lidiya , lidiya is er al uit toch?' Zeg ik lachend hij begint mee te lachen en trekt me dan naar beneden als we beneden aan komen loop ik de keuken in en zie dat de afwas dr nog staat ' Rayan kom is.' Roep ik rayan komt aan rennen ' Waar is papa.' Vraag ik hem hij haalt zijn schouders omhoog ' Papa buiten met wroem.' Zegt hij ' Met de motor?' Vraag ik hij knikt en loopt dan de keuken weer uit ik leun met mn rug tegen het aanrecht en begin weer te snikken ik twijfel of ik mijn spullen moet pakken en bij mn ouders ga slapen of ik blijf hier met dit monster die ONS kind dood wil..

Ik ren de trappen op en pak mn spullen in en die van rayan & Lidiya.
' Rayaaannn.' Schreeuw ik van boven ' Jaaa.' Schreeuwt hij terug.
' We gaan naar oma.' Roep ik en loop de trappen af met mijn nike tech aan en mn tassen in mijn handen ik stop lidiya in dr maxi cosi en rayan loopt achter ons aan.
Ik stop ze achterin en loop terug om de tassen te pakken eenmaal klaar rijd ik zo snel mogelijk weg om jaouad niet tegen te komen.

' Hee mama.' Zeg ik als ze de deur opent.
' Hee lieverd.' Zegt ze blij en neemt mij in haar armen ik begin meteen al te snikken.
Mn mama pakt de kinderen en doet hun jasjes blij uit , ik loop onze betegelde trappen op richting mijn broertje de kamer.
' Hee selim.' Zeg ik zacht en loop meteen zijn richting op en neem hem in mijn armen mijn tweeling mijn leven..

' Waar is jaouad?' Vraagt selim ik schud met mijn hoofd en neem plaats op zijn stoel in zijn kamer ' Werken.' Zeg ik snel ' Hoe gaat tie verder.' Vraag ik snel om van onderwerp te veranderen.
' Gaat goed waar is rayan.' Vraagt hij meteen en staat ondertussen al op om naar beneden te lopen.
'Hij is beneden.' Zeg ik lachend
We lopen samen naar beneden als we samen beneden aankomen rent rayan maar selim
' Selieee.' Roept hij en springt in zijn armen ze maken samen een rondje ' Ga je met oom mee.' Vraagt selim aan rayan , rayan knikt hevig.

Als selim en rayan de deur uitgaan ga ik bij mama zitten ' Mama ik heb t zwaar.' Zeg ik zacht ' ik houd me alleen sterk voor mijn kinderen.' Snik ik nu hard mn moeder klopt op haar schoot ik sta op en ga liggen met mijn hoofd op haar schoot ze gaat met haar hand door mn haar..

Even later horen we deur open gaan ik kijk maar de grote ingang van de woonkamer en zie mijn vader naar binnen lopen met mijn broertje oussama ' Papa.' Zeg ik blij en sta op om hem een knuffel te geven ik geef hem een knuffel en verberg mijn gezicht in zijn nek.
' Ik heb je gemist papa inou..' fluister ik
Hij aait me over mijn rug en laat me dan los.

'Nog altijd mijn kleine princess..'