Love makes blind.

Lina

Ik hoor de gekraak van de kamer deur die open gaat en hou rayan strakker vast.. Ik hoor de voetstappen dicht bijer komen ik kijk tussen de deur in en zie hem net richting de deur lopen als mn telefoon af gaat ik schrik en probeer zo snel mogelijk mn telefoon te pakken als de kast deur openvliegt.

" Mannen ik heb ze. " roept tie met een duits accent de trannen beginnen in mn ogen te prikken en hou rayan vast die niet percies weet wat er aan de hand is.

Hij trekt ons uit de kast en gooit ons op de grond.

" Wat willen jullie. " zeg ik als alle mannen de kamer binnenstormen.
Huilend zit ik op mn knien op de grond
" Laat mn zoon aub met rust pak mij vermoord mij doe alles met mij laat mijn Rayan met rust. " snik ik

De grote man die blijkbaar de baas is begint te lachen.

" Neem ze mee. " beveelt tie de mannen ze trekken mij mee bij mn armen en rayan.

Word ik ontvoerd?! Wat gaat er gebeuren?! Allemaal vragen die rond vliegen ze gooien me in een busje met rayan ik kruip zosnel mogelijk naar rayan toe die huilend aan me trekt.
Ik huil en snik en word helemaal gek.
Ik herinner mijdat ik nog mn telefoon in zak heb ik bel naar jaouad die meteen opneemt.

" j .. Jaouad " is het enige wat ik uit mn mond krijgt " Lina? Wat is er? " roept hij geschrokken.

" Mannen.. r.. Rayan thuis " de deur van de bus gaat open de boze man kijkt me aan en trekt mn telefoon uit mn handen en gooit die zo kapot op de grond ik begin te gillen en te schelden tot dat ik een stomp ik mn gezicht krijg.

" Laat ons gaan flikkers jullie gaan dood. " schreeuw ik naar hem.
Hij gooit de deur dicht ik ga meteen met mn hand richting mijn gezicht die nu onder het bloed zit.

" Rayan komt goed er is niks aan de hand " probeer ik hem te zeggen.
Hij schud met zn hoofd " Wij gaan dood. " zegt tie dit keer serieus

Ik kijk hem geschrokken aan " Neee Rayan dat mag je niet zeggen morgen zijn we weer thuis. " hij kijkt emotieloos voor zich uit.

Het is donker geworden in het busje dat betekent dat het buiten ook donker is. De bus stopt en de deur gaat met een harde klap open waar ik van schrik.

Eerst trekken ze Rayan eruit daarna mij ik stribbel nog tegen tot ik weer een trap tegen mn buik aan krijg.
Ik kreun het uit en ga door mn knie.

" wat heb ik jullie aangedaan? " schreeuw ik schor..

Ze trekken ons een gebouw binnen waarbij gewapende mannen zie staan.
Ik kijk ze allemaal bang aan en hoop dat ze ons terhulp schieten maar ook hun hebben ze zelfde blik in hun ogen.

Er komt een brede man voor ons staan met achter hem 2 marokkaanse mannen rond de 25 staan.
Ze kijken mij medelijdend aan.

" 3awen " zeg ik zacht ik het marokkaans een van hun kijkt me aan en doet iets met zn lippen dat " Ik ken jaouad " moet voortsellen.

Ze trekken ons een kamer binnen en binden mij vast ook rayans kleine handjes worden vast gebonden.

Nu heb ik het door " We zijn ontvoerd.." fluister ik.