Love makes blind.

Jaouad

"Mijn vader heeft ons laten zitten Lina" ik krijg een brok in mijn keel "Wanneer heb je hem voor het laatst gezien?" Vraagt ze met een piep stem "eigenlijk wou ik het hier niet over hebben maar je moet het wel ooit weten" ze kijkt me met trannen in haar ogen aan "Sorry Jaouad ik moet hier eigenlijk niet over beginnen" ik laat haar hand los en ga staan.
Met mijn handen in mijn zakken kijk ik naar de vogels was ik maar een vogel vloog ik weg wanneer ik het even niet meer wist.
Ik voel 2 kleine armen om mijn middel heen "Jaouad ik ben er voor je en we komen er samen uit" fluisterd ze ik draai me om en hou haar hoofdje vast met mijn beide handen.
"Stoor ik" ik laat haar hoofdje los en kijk om zie Soumaya daar bij de tuindeur staan.
"We gaan eten" zegt ze Lina houd me hand vast en zo gaan we naar binnen hand in hand.
De avond verliep verder pefect.
"We gaan er vandoor" hoor ik moeder zeggen ik kijk Lina met een pruillipje aan ze moet lachen maar zie dat ze haar lach in houd.
We groeten iedereen en gaan weer naar huis.
Ik ga op mijn bed liggen en denk aan de avond van mij & Ahlam heb er zo spijt van.
"Lina het spijt me" fluister ik zacht..
Met schuldgevoelens val ik in slaap..