Love makes blind.

Lina

"Opstaan" schreeuwt hij tegen mij ik sta met moeite op en voel aan mijn gezicht mijn gezicht die zo opgezwollen is ik voel de droge bloed die er al 1 week op zit, ik voel mijn lichaam niet alles is kapot mijn leven mijn hart.
Ze treken me en gooien me tegen de muur aan hier komen de klappen.
Ik voel harde storen tegen mijn rug, hoofd schouders gezicht.

Ik bescherm mijn gezicht met mijn handen, maar voel nog steeds de klappen was Jaouad hier maar was hij hier maar om me te beschermen.
"Roep baas" zegt een man tegen de andere ik het Duits.
Ik doe mijn ogen dicht om de pijn te vergeten, ik hoor voetstappen en ben bang bang wat er komt.

"Wie hebben jullie megenomen" hoor ik een stem een stem die ik nooit vergeet ik herken die stem uit duizende.
Soms hé, Soms heb ik het gevoel dat alles afgelopen is dat al mijn geluk is afgepakt.
Voel me zo down op dat moment.
Ik wil iemand die me steunt en me red, Waar is Jaouad nu? Ik ziet hier al een week en hij komt me niet halen, Ik mis Rayan mijn kleintje die zijn vinger in mijn oog stopt en mis Jaouad mijn Alles die zijn hand in mijn trui stopt.
Ik mis zijn lach zijn ogen zijn blik & zijn aanraking..
Ik mis ze, ik voel me alleen.

Ik draai me met moeite om en zie daar die jongen die ik als een broer zag.
Mijn eigen schoonbroertje heeft mij ontvoerd? Hoe kan dit? Ik kijk hem in zijn ogen aan en begin te schreeuwen
"HOE KAN JE" schreeuw ik hard er komt spug uit mijn mond en tranen rollen over mijn wangen.
Mijn wondjes prikken van de zoutige tranen, ik merk dat hij schrikt.
"Lina wat doe jij hier?" Ik kijk hem aan en spug op hem "Wat ik hier doe? Jij hebt me ontvoerd en komt nu vragen wt ik hier doe?" Siss ik hard.

"Wacht wil mijn eigen broer mij geen geld geven?" Hij zakt in elkaar.
"Ik heb alles verpest alles" zegt hij en zegt wat ik het duits de mannen verlaten de koude kille kamer.
Hij legt zijn handen op zijn hoofd.
"Lina het spijt me" hij staat rustig op en gaat naast me zitten en streeld met zijn vingers langs mijn wondjes.

Ik sta op en sla zo hard mogelijk op de harde muur, alsof dat wat opleverd.
Hij komt achter me staan en houd mijn armen strak vast.
"Je doet je zelf alleen pijn" zegt hij zacht ik duw hem weg en begin te schreeuwen "Hoe kan je je eigen broer dit aan doen en je eigen schoonzusje"
Hij kijkt me aan met tranen in zijn ogen "ik wist niet dat jullie het waren echt niet Lina Geloof me" zegt hij en kijkt me zielig aan.

"Dit vergeef ik het je nooit Saiffedine Nooit" siss ik hij doet zijn handen voor zijn gezicht en staat op.
"Ga trug naar huis ga trug naar je man & kind" zegt hij zonder om te kijken en houd de deur open met trillende benen sta ik op ik krijg een steek door mijn hoofd & Rug ik hou mijn hoofd strak vast ik voel nog wat bloed over mijn gezicht gaan.

Ik doe de deur open en de velle zon schijnt in mijn ogen ik hou eventjes mijn ogen dicht "Vrijheid" fluister ik.
Ik loop ergens naar toe maar waar zie ik zo wel ik loop richting een winkelcentrum die ik uit duizende herken ik ga midden in de winkelcentrum staan en draai een rondje blij, blij dat ik eindelijk trug kan gaan naar mijn mannetje lief en mijn kleine prins, met moeite loop ik door voor een shisha lounge stop ik en kijk naar binnen ik zie Jaouad daar zitten samen met Mo en Younes ze bespreken iets ik twijfel of ik naar binen moet lopen of niet..

Met trillende handen wil ik net de deur open treken als ik zo snel mogelijk thuis wil zijn met overal pijn ren ik naar huis, daar aangekomen bel ik een paar keer aan uit eindelijk doet Soumaya de deur open met Rayan in haar armen Rayan ziet me en steekt meteen zijn handen uit ik til hem op en geef hem zoveel kusjes hij steek zijn vingertje in mijn oog en fluisterd "Ma lief" ik knuffel hem stevig en laat wat tranen vallen Rayan aait over mijn bloed heen en geeft een zachte kusje op mijn wondje het begint meteen te prikken ik leg hem neer en laat me zakken op de grond overal blauwe plekken overal bloed.

Ik neem een warme douche en doe mijn pyama aan als ik net op bed wil liggen komt Jaouad de kamer in stormen "Babe" fluisterd hij "Ik dacht dat ik je kwijt was" zegt hij en komt bij me liggen hij doet zijj armen om mijn midel heen en streelt over mijn haar.
ik laat tranen vallen, moet ik hem vertellen dat Saiffedine zijn eigen broertje mij dit heeft aangedaan? Zal ik het zeggen? Ik laat het maar zo en geniet van dit moment, dit moment samen met mijn Mannetje.. ❤️

--------------

Zal ik verder gaan of niet? Ik twijfel of ik dit verhaal moet afsluiten of willen jullie het langer hebben?
Blijf stemmen & Like.