Baş Belası(AskıyaAlındı)

-51- MirEz

Hadi biraz kıyak yapıp yeni bölüm paylaşıyım dedim :p

Bol vote yaparsanız süper olur :D Bu arada diğer hikayem "Gülümse" yi okursanızda ultra süper olur :D

Neyse bakmayın siz bana bölümü okuyun gençler :p

İyi okumalar :**

Okulun girişindeki bankta oturan Banuyu gördüğümde sinsice sırıtıp "Vaay vaay vaay. Gözleri güzel Banumuz burdaymış" dediğimde gözlerini devirip ayakta dikilen bana aşşağıdan baktı. "Vaay vaay vaay. Gerizekalı Miramız burdaymış." 

İltifatını (!) aldırmadan bankta yanına oturdum ve çantamı kucağıma aldım. Okula yeni gelmiştim ve daha çekiceğim 6 ders vardı. Ay kendi kendimin moralini bozdum. Bu moralle derse falanda girilmez şimdi. En iyisi eve gidiyim. Sonra halamdan azar işitiyim.

Edizle dün yaşadığımız olay aklıma gelince mal mal sırıttım. Ondan sonra beni göğsüne çekmişti ve beraber uyumuştuk. Uyumadan önce "İyi geceler sevgilim." dediğinide unutmamış değilim hani. Gözlerimi açtığımda da sıcacık yatağımdaydım. Yavrım beni yataklara kadar taşımış yaa. Kıyamam meteor varlığa.

"Ne sırıtıyorsun mal mal anlat bakalım?" Keyifle Banuya döndüğümde "Dün sadece senin için çok güzel değildi." dediğimde "Dün benim için çok güzel değildi." dedi. Gözlerimi devirip "Ya ya tabi." diye homurdandım. Mal mal gülümseyip durmuştu oyun boyunca.

Ellerini çırpıp "Ne oldu?" dediğinde aklıma bu okuldaki ilk günlerim geldi. Ozamanda en küçük şeyi böyle heycanla anlatırdım ve ikimizde heycanlanırdık. Tek fark, ozaman anlatıp heycanlandıklarımla şimdikilerin arasında dağlar kadar fark vardı.

Derin bir nefes alıp ağzımı açtığımdan yaklaşık on dakika sonra ikimizde çığlık çığlığaydık. Uzaktan bize doğru gelen Canı gördüğümüzde Banu hemen çığlıkları kesip çaktırmadan saçlarını düzeltti bende gözlerim kısık sinsi gülüşümle Cana bakıyordum. Elimi belime koyup "Ne vardı?" dediğimde sırıtarak bankın önünde dikildi. "Ne var ne yok?" diye sorduğunda Banu sessiz taraf kaldı bende "Banu var Can var." diyip banktan kalktım. "Hadi biraz aşk yaşayın." diyip arkamı dönüp adımlarken Can arkamdan bağırdı. Arkamı döndüğümde çoktan banka oturduğunu gördüm. Çakaaaaal.

"Edizi gördün mü?" dediğinde omuz silktim. "En son dün gece gördüm." Banuyla birbirimize bakıp sırıttıktan sonra yine Cana odaklandım. "Büyük bir ihtimal gelmiycektir ama gelirsede üstüne düşme bence bugün." dediğinde kaşlarımı çatıp yanına gittim. "Nedenmiş o?" 

Rahatsızca çevresine bakındık sonra "Bugün Edizin abisinin ölüm yıldönümü." diyince elimle ağzımı kapattım.

Banu benim sormak istediğim soruyu "Edizin abisi mi varmış?" diyince Can gülümseyerek ona döndü. O gülümseden sonra Banuda gülümseyerek bakışlarını kaçırdı. "Evet. Üç sene önce öldü." 

Annemde ozamanlarda ölmüştü. Belkide ben anne acısı çekerken oda abisi için ağlıyordu. Edizin ağladığını düşünemiyordum. Daha doğrusu, düşünmek istemiyordum çünkü ben  güçlü Edize alışmıştım. Hep gülümseyen Edize. Ama eğer bir gün ağlarsa ona sonsuza kadar sarılabilirdim. Çünkü o, bana öyle çok sarılmıştı. Çünkü o, benim için çoğu şeyden daha değerliydi.