ANDAÇ

"USLU KIZ"

"Görmedin,duymadın,bilmiyorsun..!"

...
'17 yıl sonra'

ANDAÇ'tan

Gözlerimi sıkıca yumup yatağa uzandım.

Bu gün pazardı,özel ders görmediğim tek gündü..
Yorgunluk vardı üzerimde,herşeyin yorgunluğu dinlenmek istiyordum ama aklımı kurcalayan o kadar çok şey vardı ki bu pek mümkün olmuyordu..

Rüzgar sürekli üzerime geliyordu.
Bu durum beni yeterince baymamış gibi anneme ve babama ne olduğunu sorduğumda sinirlenip başka şeylere kızıyordu..

Merak iyi bir şey değil diyip sürekli beni azarlıyordu,en çok kızdığı da buradaki kilitli odayı kurcalama girişimlerimdi.

Güçlerimin olduğunu biliyordum lakin zerre kullanamıyordum..
Annemin emanetini kullanamayacak kadar rezalet haldeydim.
Ama vampirliği kullanabiliyordum.

Ben bunların hiçbirini kendim istememiştim ki,mesela bu güçler yerine tercih hakkım olsa annemi ve babamı bir kez olsun görmek isterdim.

"Andaç yemek hazır.."

Diye bağırdı Duru,aç hissetmiyorum ama Duru o kadar naif bir insadı ki kırmaya korkuyordum.

"Geliyorum."

Diye seslenip ayaklandım.
Aynanın başına geçip kendimi süzdüm Rüzgar'ın gösterdiği tek bir fotoğraf vardı..
Annemin fotoğrafı,onun bende kalmasına bile izin vermemişti..
Ama eğer o fotoğraftaki annemse ona o kadar çok benziyordum ki...

Yalnızca bembeyaz tenim ve simsiyah uzun saçlarım onun doğasına aykırıydı..

Ensemde Doğum lekem vardı lakin o kadar muazzam bir lekeydi ki ona bakmaya kıyamıyordum.

Muazzam bir yıldız vardı bu Yıldız'ın içi boş değildi içi kırmızı şekilde doluydu daha doğrusu kıpkırmızı bir yıldız vardı..

Bu da benim annemden kalan en büyük hatıramdı..

"Hadi ama Andaç.."

Kıkırdayıp kendime geldim ve aşağı indim.
Mis gibi yemek kokuları geliyordu lakin gerçekten aç hissetmiyordum.

"Rüzgar nerde?"

Dedim etrafa bakınırken..
Çorbaları doldurmaya devam ederken cevapladı..

"Kilitli odada"

Demesiyle gözlerini pörtletmesi ve bana korkuyla bakması bir oldu bir oldu.
Benim de gözlerim heyecanla açılırken,koşabildiğim kadar hızlı şekilde koştum odaya,son bir soluk alıp kapıyı açtım

Bir masa masanın üzerinde zarf,zarfı elinde tutan bir Rüzgar..

Bir yatak ve büyük ahşap dolaplar..
Bir saniye dolapların arkasında bir şey daha var.

Tam ilerleyip o şeye bakacaktım ki Rüzgar önümde belirdi.

"Bunları elbet bir gün göreceksin Andaç,lakin şimdi bunları kaldırabileceğini zannetmiyorum."

Diyip beni yavaşça odadan çıkartmaya çalıştı.

"Ne yaptığını sanıyorsun Rüzgar,bırak beni göreceğim..!"

Rüzgar sinirle oflarken alnında ve boynunda beliren damarlar ne kadar sinirli olduğunu gösteriyordu.

Zerre Umrumda değildi!

"Andaç!"

Dedi benim diretmelerime karşın..

"Yeter be ben tutsak değilim hür irademe kendim sahip çıkabilirim ve neyi görüp görmeyeceğime karar verebilirim..!"

Diye bağırıp kolunu bütün gücümü kullanarak ters çevirdim ve odanın ortasına ilerledim.
Üstü örtülü bir şey vardı,bir tabloya benziyordu ya da boy aynası..
Bunu görmem neden bu kadar dertti ki..?

Aşağıdan örtüyü tuttum tam çekiyordum ki boynuma batırılan iğneyle şoka uğradım..!

"Uslu kız olma zamanı Andaç..!"

Bilincim tam anlamıyla kapanmadan önce Kıvrak bir şekilde örtüyü çektim.
Gördüğüm görüntü tüylerimi ürpertirken tabuttaki kadına baktım..!

Daha sonrası karanlık zaten..

...

*..Bu günlük yalnızca bu kadar,bundan sonrası o kadar ilgimi,ilginizi çeken olaylar olacak ki çok heyecanlıyım ben bile merak ediyorum sonraki bölümü öptüm çok kendinize iyi bakın..*

11.11.2017