ANDAÇ

"KÖTÜ KIZ"

1 Ocak
02.59

Göz bebeklerim tüm gözümü kaplayacak kadar büyümüş ve sararmışken bana yaklaşmaması gerektiğinin farkında olması gerekirdi...!

Cama dokundum onu o kadar çok hissetmek istiyordum ki..
Dokunduğum anda yine farklı bir boyuttaydım.
Annemin karnına bıçak saplıyordu,bir görüntü daha atladık sürekli bağırıyordu,bir kaç acı dolu görüntü ardından günlük gördüm,sonra bir mektup 'Andaç'a',camdan atladı inanamıyorum..!
Rüzgar'ın eline doğdum..!?
Şaka gibi..?
Onca yaptığından sonra bana mı bakmış?

Bu görüntülerden sonra,
Ölüm sakinliğiyle kafamı ona çevirdim.
Saçlarım savrulurken,bir adım geriledi..

"Seni öldüreceğim..!"

Fazlaca sakin ve yavaştım..
Bir adım daha geriledi..

"Bunu yapamazsın,seni bu yaşına ben getirdim Andaç..!"

Kafa mı tutuyordu,ne yani onu gerçekten öldürebileceğimin farkında değil miydi..!?

Ellerimi deri ceketimin cebine sokup tüm benimi ona çevirdim.

Gözlerime gerçekten korkuyla bakarken,bana bu zevki hissettirdiği için ona bir teşekkür borçluydum.

Bir kahkaha attım.
Bu gerçekten sinirlerimin bozulduğunun kanıtıydı.
Ortada komik bir şey yoktu.
Rüzgar'ın yaptığı pislikler vardı ve ne yazık ki onları temizlemek bana düşüyordu.

2018'in ilk saatleri beni şimdiden farklı biri yapmıştı..

Kötü kız olma zamanı geldi ha Andaç Ne dersin?

Söylenenlerin hiç bir anlamı yoktu,yaşananların vardı..
Pişman olmak sadece yaşananları örtbas etmek için uydurulan bir iç kuruntuydu..

Geri dönüş yoktu..!

Bundan sonra ilerisi vardı,kim bilir belki o da yok olurdu..?

Annem yoktu,babam yoktu..!

Ben,ben neden hala iyi biri olma çabasındaydım ki?

Hayat bana iyi mi davranmıştı sanki..!?

Artık biraz yaramazlık yapsam hiç fena olmazdı..!

O halde neden yapmıyorum..?

Son kez Rüzgar'ın korku dolu bakışlarını ezberleyip sırıttım.

Bu sırıtma olacakları net bir şekilde açıklar nitelikteydi.

Bir hışımla üzerine atladım.
Yaptığım şeyi daha idrak edemezken,tüm sinirimle onu duvara yaslayıp yukarı kaldırdım.

"Bana yaptıklarının,bize yaptıklarının hesabını vereceksin RÜZGAR ARMAĞAN..!"

Tuttuğum yakalarından bir elektrik akımı Rüzgarı yakalarken anlık şokla yalpaladım.

Güçlerimi keşfediyordum..

Tekrar konsantre oldum.
Nefretimi,öfkemi kusacaktım.

"Ben,ben sana güveniyordum..!"

Gözümden bir yaş aktı bu daha çok canımı yakıyordu.

"Ne istedin ondan ha Ne istedin,onu da geçtim madem ondan alamadın hıncını neden sana güvenmemi sağladın ha..!"

Yutkundum boğazımda yumru vardı bu söyleyeceğimi sindirmek zordu..

"Neden eline doğduğumda beni öldürmedin ha neden..!?"

Cevap yoktu,bu sorduğum soruların hiç birine verecek cevabı yoktu..!

Onu hızlıca yere doğru fırlatıp tabuta doğru ilerledim.

Kilidini var gücümle sıkıp kırdım ve camı yavaşça kaldırdım.

Solgun ama hoş bir teni vardı..
Mis gibi kokuyordu..
Demek anne kokusu böyle bir şeydi ha..?

Ağlayarak acı bir şekilde sarıldım ona,boyun girintisine kafamı yaslayıp hıçkırarak ağladım.

Rüzgar arkamdan boynumu sert bir şekilde tutup beni çekti ve duvara yaslayıp tüm gücüyle boynumu sıktı.

Elimden geldiğince onu itmeye çalışıyordum.

Fazlaca sıkıyordu,yüzü elektrikten yanmıştı.
Beni öldürmeye çalışıyordu.
Elimle arkadan saçlarını kavrayıp sinirle geriye çektim.

Elleri boynumdan ayrılırken,boynunu tek elimle var gücümle sıkıp odaklandım ve elektrik akımı tekrar Rüzgar'ın bedenini ele geçirdi.

Öldüremiyordum işte ne olursa olsun!
Lanet olsun!

Ellerimi çektiğimde baygın heldeydi.

Ölmüş olamazdı değil mi..?

...

2 Ocak 2018