ANDAÇ

"LUCKY DAY"

10 Mart 2018
21:09

...

Artık mutluydum,mutluyum..

Kendimle barıştığımı bile söyleyebilirim.
Güçlerimi seviyorum ve hep daha fazlasını kavramak istiyorum.

Belki de tekrar hayat dolu Andaç oluyorumdur ha?

Kim bilebilir..

Duru'ya sürpriz yapmak İçin ormana gittim hangi çiçeği bulursam toplamaya başladım.

Çünkü o da gün geçtikçe çöküyor gibiydi..
Yaşlılık,yorgunluk ağır geliyordu,tabiki tam anlamıyla yaşlı değilde sadece yaşı ilerliyordu.

Bir papatya daha toplayıp koydum taşıdığım sepete.

Kırmızı başlıklı kızı yaşıyor olabilirdim şu an ama tek fark benim başlığım siyahtı..

Bu ayrıntı gülmeme sebep olunca bir ağaca yaslanıp yere oturdum.

Sepetim doldu dolacaktı hava da kararıyordu.
Birinin bana zarar vermesinden korkuyor değildim ama Duru'yu o kadar saat tek bırakmak doğru gelmiyordu.

Ayaklanıp yürümeye devam ettim,gece görüşüm sayesinde karanlık ormanın içerisinde adeta baykuştum..

Bir kaç çiçek daha topladıktan sonra artık dönmeye karar vermiştim ki,

"Hey siyah başlıklı.."

Kıkırdayıp arkamdaki yabancı sese döndüm.
Yaklaşık benim yaşlarımda gösteren bir genç ağaca yaslanmış bana dikkatle bakıyordu,ben de ona..

"Efendim?"

Gözleri nihayet gözlerimi bulduğunda,gözlerindeki git gide büyüyen korkuyu görünce ben de korktum..!

"Bir sorun mu var?"

Yavaş adımlarla yaklaştı yanıma.

"Sen insan değilsin..!?"

Kahkaha attım.

"Yani?"

Bu durumun fazla komik gelmesi normal miydi?

Gülmemle gözlerindeki korku yerini yavaş yavaş samimiyete bırakıyordu.

Karşımda durup elini uzattı.

"Ben Tutya"

İsmi garipti aynı zamanda da komikti ama ayıp olmasın diye Gülmedim.

Elimi uzatıp elini sıktım.

"Ben Andaç"

"S-sen bahsedilen yeni türsün değil mi?"

Kuşkuyla sorduğu şeyle bile elleri terlemeye başlamıştı.

"Evet ama korkma sana zarar vermeyeceğim.."

"Yok canım Ne korkması yani ben de salorea'yım sonuçta.."

Duyduğum şey beni binbir türlü düşünceye itti.

Salorealar beni eğitebilirlerdi.
Benden korkuyorlardı?
Ve daha birçok düşünce zihnimin ucundan saliselerle geçerken gülümseyip sarıldım Tutya'ya.

Ondan zarar gelmezdi anlamıştım,hatta yarar bile gelebilirdi..

"Bize gelmek ister misin?"

"Seni mi kıracağım Andaç?"

Diye güldü ve elimden sepeti alıp benimle birlikte yola koyuldu.

Gerçekten sağı solu belli olmayan komik bir çocuktu,korkuyordu ama keşfetmek de istiyordu.
Bi saniye bu ben değil mi ya..!?

"İsminin hikayesini sorsam ayıp kaçar mı?"

"Ne alaka ya hatta anlattıkça daha komik geliyor neyse anlatayım."

Derin bir nefes alıp başladı.

"Şimdi annem ve babamın çocukları bir türlü olmuyordu,benden önce iki düşük yapmış annem ve artık ümitlerini keserken bana hamile olduğunu farketmişler daha sonra da sürekli 'tut ya', 'tutsun ya' gibi nidalarda bulunmuşlar ve ben de tutmuşum.Doğdumda da bana sürekli 'tut ya' dedikleri için benim ona alıştığımı düşünüp Tutya koymuşlar.."

Arada olan kahkahalarını es geçip bitirdikten sonraki kahkahasına dönelim.
Benim bile gülmeme sebep olan hikayesini yaşamış olması daha da komik.

Kahkahalarımla ona eşlik ettim ben de.
Daha sonra bana baktı.

"Senin adının hikayesi ne?"

Durgunluk çökmüştü üzerime,günlükte okumuştum nedenini.

"Şey anlatmak zorunda değilsin.."

Dedi kötü hissederek.
Gülümsedim.

"Sen anlattıysan ben de anlatabilirim sanırım."

Ben de epey bir derin nefes aldım.

"Babamla annem benim doğacağım zamanlarda bir arada değillermiş yani bir sebepten dolayı ayrılarmış ama ikisi de birbirlerinin yerlerini bilmiyormuş.
Annem babamı çok özlüyormuş ve ben doğmadan çok çok önce adı zaten belirlemiş yani ona babamdan hatıra kaldığım İçin adımı Andaç koymuş.."

En sade bu şekilde anlatılırdı galiba.

Gülümseyip omzuma dokundu.

"Olanları bilmem bir şey değiştirir mi bilmem ama hepsinden haberim var.."

Gözlerimi kapattım.

"Sorun değil neyse varmak üzereyiz."

Yolumuza devam ederken dürüst çocuk olduğunu farkettim Tutya'nın,en komik hikayesini anlatırken bile duraksamamıştı..

Birileriyle arkadaş olmak iyi gelebilirdi.

Belki de salorea türünü bulmak başlı başına şanstı ve ben bu gün şanslı günümdeydim..

...

03.02.2018
Cumartesi