17 Nisan 2018
Karanlık içime işliyordu,saat gecenin biriydi.
İki aptal olarak birbirimize sarılmış öylece yürüyorduk.
Böyle arkadaş olunur muydu emin değilim ama böyle iyiyim.
Gözlerimi kapayıp daha çok dayandım Tutya'nın omzuna,daha sıkı sardım belini.
Her an biri onu elimden alacakmış gibiydi.
Katil olmak benim için ne kadar ağır bir duyguysa bu yaşadığımız şey o histen daha da beterdi.
Beni en çok Tutya'ya zarar vermesi korkutuyordu.
"Tutya seni eve bırakıp,kendi evime geri döneceğim."
Dedim ağlamaktan yeni çıkmış buğulu sesimle.
Bana ters ters baktı.
"O zaman bak ne diyeceğim sen yine bizde kalıyorsun,hayatına normal bir şekilde devam ediyorsun."
Gülümsedim istemsizce.
Sonra tekrar düşünce seline uğrayınca beynim, eski halime döndüm.
"Tutya,ya sana,ya ailene zarar gelirse?Ben böyle bir yükün altından kalkabilir miyim sence?"
Tutya parıldayan gözlerini gözlerime dikti.
Alnıma bir öpücük kondurup,onların evinin tersine yani benim evime doğru yürümeye başladı.
"Tutya bak anlamıyor musun sana zarar gelmesini istemiyorum,ben..seni seviyorum.."
Durduk,ondan ayrılıp gözlerimi yere diktim.
Tutya'nın ne tepki vereceği umrumda değildi, beni bırakırsa kendisi için çok iyi bir karar vermiş olabilirdi sonuçta.
'Sen bir arkadaşına nasıl böyle sevgi beslersin,bir de sana güvenmiştim'
Falan diyip dönüp gitmesini beklerken,bana sıkı sıkı sarıldı.
Gitmemesi mi zoruma gitmişti yoksa ben böyle bir şey dedikten sonra sarılması mı bilmiyorum ama ağlamaya başladım yine boynunda.
Neden bu kadar kesat gitmek zorundaydı ki herşey.
Tutya yanımda dursa da,ondan ayrı kalsam da kötü hissedecektim ama benden ayrı durması onun için daha iyi olabilirdi..
Bir adım gerileyip başımı kaldırdı ve parlak gözlerine mahkûm etti gözlerimi.
Gözleri her salisede milim milim oynarken gülümsedi.
"Seni sonsuz seviyorum.."
Gözlerim dolmaya başlarken 'keşke katil olsaydım' diye geçirdim içimden.
Verecek cevabım yoktu olduğumuz durum zaten her şeyi açıklıyordu.
Yüzüme yayılan minik bir tebessüm onun herşeyi olmuştu,beni tekrar kendine bastırdı.
Bu aralar fazlaca haşır neşir olduğum boynuna göz yaşlarımın ıslattığı dudaklarımla,sulu bir öpücük kondurdum.
En azından onu öpebilirdim değil mi?
Ellerimi saç buklelerine daldırdım.
Her bir bukle elimde hızla dağılırken izlendiğimiz hissi de bir o kadar hızlı çoğalıyordu içimde.
Geri çekildim.
Rüzgar herşeyin içine etmek zorundaydı zaten..!
...
03.03.2018
Cumartesi
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ANDAÇ
Vampire-Vampir içinde #1-24.06.18- -Vampir içinde #2-12.08.18- -Vampir içinde #3-08.08.18- -Vampir içinde #5-27.06.18- -Vampir içinde #6-01.01.18- -Vampir içinde #6-29.04.18- Saf bir kızdı o, Tıpkı annesi gibi.. Salorea ve vampir güçlerinin birleşmiş olduğ...
