ANDAÇ

"SENSİZLİK ÖYLE BİR ŞEY Kİ SEN BİLE TATMAK İSTEMEZSİN"

Ciğerlerime dolan havaya bağımlı olmuştum aldıkça alasım geliyordu,vermek istemiyordum.
Her yanımda hissettiğim ağrılar iğneler son hissettiklerimle aynı türdendi.

Gözlerimi yavaşça açtım.
Uyandığım ortam,Hastane..?
Sağ yanıma baktım,camdan gördüğüm silüet Doğuş olamazdı değil mi?
Onca zaman özlemini duyduğum koku,vücut,kalp..
Ağzımdaki oksijen maskesini tuttuğum gibi çıkardım.
Kolumdaki serum iğnesini bir hışımla çekip üzerimdeki tüm kablolardan kurtuldum.
Koştuğumda yalpalasam da umursamadan kapıyı açtım ve tüm hayatım olan adamın,Doğuş'un kucağına atladım.
Ağlamaktan nefes alamıyordum ama aldığım kesik nefesler onun kokusunu kavuşturuyordu özlem dolu ciğerlerime..
Göz yaşım,kalbim,hayatım,her bir şeyimdi bu adam..
Bunu fark etmem için dört aya ihtiyacım yoktu..
Ona ihtiyacım vardı..
Boynuna kondurduğum sulu öpücüklerle kendimden geçiyordum..
Kokusunu ciğerlerime kazımak istiyordum.
Kalp atışını tüm benliğimle hissetmek.
Onun olmak,o olmak istiyordum..
Geri çekilip özlediğim dudakları acı dolu dudaklarımla birleştirdim.
Bu etki var ya,kalbimi o saniye durdursa bile mutluydum..
Nefes almasına izin vermek adına geri çektim yüzümü.
Ayaklarımla sırtını hissetmek bile başımı döndürüyordu.
Yüzünün her bir kısmını öptüm hasretle..

Bu adam,bu adam benim yaşama sebebim..
Kalp atışım
Göz yaşım
Gülüşüm
Sesim
Kanım
Damarım

Etrafımızda toplanan insanlar değildi umrumda..
Kucağında olduğum adamdan başkasını görmüyordu gözüm..
Ellerim saçlarında dudaklarım her bir uzvunda..
Her ne kadar bedenim yorgun düşse de ilacım oydu benim,bu serumlar iğneler ufacık bir etkiye bile sahip değilken bu adam acımı dindiriyordu.Beni ben yapan her şey onunla var oluyor gibi geliyordu.
Onun olmak var ya,ölünürdü mesela bu his için.Kalbim normal ritmiyle değil onun kalbinin ritmiyle eş zamanlı hareket ediyordu.

Alnımı alnına dayadım verdiği nefesler doğruca ciğerlerime doluyordu.Daha önce hiç böyle nefesler almamış gibi nefesiyle sarhoş oluyordum.
Parmaklarımı ensesindeki saçlara daldırdım,derin bir nefes verdi.Çok yıpranmıştık ama sonunda kavuşmak her şeye değerdi..

Doktor olduğunu düşündüğüm bir adam beni geri çekti ve hemşireler yardımıyla çıktığım odaya geri soktu.
Camdan gördüğüm o bedenin varlığını hissetmek bile yeterdi bana,çok şey istemiyordum.Fakat bedenim ve kalbim onun hasretiyle deli gibi kavruluyor ve fiziken hissetmek bütünleşmek istiyordu onunla.

"Hocam vücudu yanıyor resmen."

"Hemen diğer kontrolleri de yapın,damarı da zedelemiş olabilir kontrol edin."

Doktor hemşirelerin söylediği değerleri elindeki dosyaya yazıyordu.
Yüzümdeki gülümseme silinmeden sadece az da olsa gördüğüm silüete bakıyordum..

Hemşireler görüşümü kapatınca,gözlerimi kapatıp dudaklarımı yaladım ve iki elimi birleştirdim.

Kalbimin daha önce bu şekilde attığını hissetmemiştim.

"Kasıkları zorlanmış hocam ani kalkış nedeniyle."

"Pekala hanımefendi az daha yavaş olsanız olmaz mıydı,sonuçta tutsak değilsiniz.."