ANDAÇ

"IŞIK HÜZMESİ"

"Seni dönüştürerek"

Duru'nun göz bebekleri anlık şokla büyürken bu bana çok hoş görünmüştü.
Kabul etmeliydi teklifimi,kim bilir belki dönüşürse ben daha farklı güçler keşfedebilirdim.

Duru cevap veremeyecek gibiydi.

"Sen odana git bence bir düşün bunu"

Duru odasına giderken önüme döndüm.
Babam birden pencerenin diğer kenarına oturunca gülümsedim ama alacağım bir hıncım vardı.

"Uzun zamandır yoktun..!?"

"..."

"Gerçeklerin üstesinden gelmeme çok yardımcı oldun sağol(!)"

"Her şeyden haberim var Andaç, ben her gece gelip sen ve annenin yanında yatarken yardımcı olmadığımı söyleyemezsin,yalnızca tam anlamıyla yüzleşecek gücüm yoktu."

Şaşkınlıkla babama döndüm,

"Hissetmem gerekmez miydi?"

"Çok yıkılmıştın."

Diyip omzunu silkti.

Biraz daha yanına yanaşıp başımı omzuna koydum.

"Seni çok özledim,beni bıraktığını düşünmüştüm..!"

Kolunu açıp beni sıkıca sarıp kendine bastırdı.

"Seni istesem de bırakamam ki prensesim.."

Saçımdan öpünce içim öyle bir hisle kaplanmıştı ki anlatamam.

"Rüzgarı yok ettim.."

Bunu hissiz bir şekilde söylemiştim çünkü hakettiğini düşünüyorum.

"İyi yönden bakalım,bir gücünü daha keşfetmişsin.."

Gülümsedim bu adam bana gerçekten iyi geliyordu.

"Annemin günlüğünden haberin var mı?"

Onun cevap vermesini beklemeden kalktım,masanın çekmecesinden günlüğü ve mektubu çıkarıp tekrar yerime yerleştim.

Onunla göz göze gelirken verdim elimdekileri.
Önce mektubu açıp okudu daha sonra da günlüğü,bu pek uzun sürmedi.

Bana dönüp bir kez daha sarıldı ve acıyla ağlamaya başladı..

Onun da canından can gitmişti,Dolunay'ı gitmişti..!
Ona eşlik ettim gecenin karanlığında yağmurda.

Ve birden havalandık sarılmış ağlıyorken, yağmur damlalarının arasında havada asılı kalmıştık..

İkimiz de bunu takmadan acılarımızı boşaltmaya devam ettik..
Olması gereken buydu.

Hazmetmenin en kolay yolu buydu.

Yağmur üzerimize deli gibi yağarken,bir ışık hüzmesinin odamdan bize doğru baktığını gördüm,görüntü daha da netleşince annem olduğunun farkına vardım..

Bir saniye burada neler oluyordu!?

Babamı dürtüp oraya bakmasını sağladım.

O da şok olmuşçasına odayı izliyordu.

Annem bize el sallıyordu,son derece parlaktı.

"Benim yokluğumda birbirinizi bulmanız,birbirinize bu denli yardımcı olmanız o kadar güzel ki..
Bunu görmeye layık olduğum için oldukça şanslı olmalıyım.."

Ve bir öpücük gönderdi.

Öpücük kalbime dokununca sarsıldım.
Bu his gerçekten çok yabancıydı bana..

Bunun rüya olmaması gerekiyordu kesinlikle rüya olmamalıydı.

Işık hüzmesi ortadan kaybolurken tekrar karanlığa gömüldük.

Yavaşça yere inerken artık rüya olmadığı kesinleşmişti.

"Bu gün de bizimle yatmak ister misin..?"

...

18.01.18
Çarşamba