Unpredictable Me: The Empress

Chapter 65

L'S NOTE: Hey guys, Happy New Yeah! Tipsy si ako dahil naka walong shots ako ng Novellino. Kaya pasensya sa kabaliwan ng chapter na 'to. I really enjoyed reading all your comments. I was inspired and all, and I was laughing my ass out with your reactions. I love you all! Muah!

⤵

Chapter 65. Baddest

__________

JEHAN'S POV

"Who are you?" Seryoso kong tanong. She didn't answer, she just stared at me instead. I just realized something while having an eye to eye contact with her. Something is wrong with the emotions in her eyes. Yes, it shows longing and love, but it seems like it shows a lot of desire--which I don't normally see in Lara's eyes.

Pagkatapos ng ilang minutong pagtititigan namin, sumenyas sa ere si Kiel. Pagkatapos no'n nakita ko na lang ang pagkaroon ng tatlong pulang tuldok sa katawan ng babaeng kaharap ko. Isa sa ulo, isa sa dib-dib, at isa naman sa tagiliran. Nang mapalingon ako'y nakita ko si Jessi mula sa malayo. Malapit siya sa passageway C, kaya automatiko akong napatingin sa iba pa'ng mga passageway. Hindi nga ako nagkamali, dahil nakita ko si Rose at Jennie.

Good grief, mabuti na lang at handa rin sa kahit ano'ng mangyari ang mga Gangster Rippers. Ibanalik ko ulit ang buong atensyon ko sa babaeng kaharap ko. Nakita kong napatingin siya sa dib-dib niya, kung saan may kulay pulang tuldok doon. I know she realized someone's gonna pull the trigger if she made a wrong move.

"Tinatanong kita, sino ka?" Pag-uulit ko. Hindi niya pinansin ang naging tanong ko. Nakita ko lang na napasulyap siya sa gawi ni Jessi, kung saan nagmula ang kulay pulang tuldok sa dib-dib niya.

"You will tell who you are, or I'll let them shoot you?" Imbis na sumagot, wala siyang ibang ginawa kun'di ang humalakhak. Isang halakhak na parang pilit lang.

"What do you like about her? Ano'ng meron sa babaeng 'yon na wala ako?" She whispered, but I can clearly hear what she said.

"She has my heart. That's the thing you don't have." Maikli kong sagot. Nakita ko ang pagpatak ng luha mula sa mga mata niya. She gave me a weak smile, hinawakan niya ang leeg niya't may kung ano'ng bagay na hinawakan doon.

Tinaas niya ang kamay niya't doon ko lang nahinuhang may suot pala siyang prosthetic mask. Unti-unti niya itong tinanggal hanggang sa makita ko ang kabuoan ng mukha niya. Napakurap ako, at mas lalong humigpit ang pagkakahawak ko sa baril ko.

"Irish," I mumbled. I was shaking, as anger started to rage on my system. She took part of the incident, she's one of the reasons why she's gone missing.

"How dare you!" Kinasa ko ang baril ko. Humakbang ako papalapit sa kaniya kaya bahagya siyang napaatras. Sa pagkakataong 'to, nararamdaman ko ang panginginig ng mga kamay ko dahil sa galit. Malaki ang kasalanan niya, lalong-lalo ng ng ama niyang si Gabriel. Kahit kailan man ay hindi ko sila mapapatawad sa kasalanang 'yon.

"J-Jehan..." I scoffed. Hearing her say my name is disgusting. Her voice is the least thing I would want to her, and seeing her in front of me urges me to pull the trigger and kill her.

"Shut that filthy mouth of your's, bitch." Naitikom niya kaagad ang bibig niya dahil sa sinabi ko. I had enough. I had enough of all this shit.

"I'm so sorry." Hihilahin ko na sana ang gatilyo ng baril, nang bigla siyang magtapon ng gas bomb sa sahig. Kasabay no'n ay ang pagpatay ng ilaw sa buong Arena. Tinakpan ko ang ilong ko nang makaamoy ako ng nakakasakit ilong na amoy mula sa gas bomb.