AHLAKSIZ HAYATLAR

"GECE KUŞU"

TANIMLANAMAZ BİR YABANCILIK ÇEKİYORUM  KAÇ YAŞINDA OLURSAN OL AİLESİZ KALMAK HİÇTE KOLAY DEĞİL BURADAN NASIL KURTULURUM,BAŞIMA NE TÜR BİR BELA ALDIM HİÇ BİLMİYORUM TEK BİLDİĞİM BU İŞİN SONUNDA ÖLÜCEK OLMAM....

-ENES-

kaç sokak dolaştım bilmiyorum en sonunda  özdemir malikanesini bulabilmiştim eve göz gezdirip  kağıda baktım şanslı piç ateş özdemir ha...

nehirin bu uçkuruna düşkün herifin yanında olması beni deli ederken içimde onu öldürme hissi uyanıyordu nefes alamaz hale geldiğimde bu düşünceyi bırakıp kapıyı çaldım bir süre bekledikten sonra kapı açıldı ve karşımda uğruna ölüceğim kadın nehir duruyordu...ayrı geçirdiğimiz hiçbir gün onu değiştirmemiş aksine dahada güzelleştirmişti...

hatalarım yüzünden ve hakim olamadığım öfkem yüzünden ellerimin arasından kayıp gidişini izlemiştim  ama onu bir kez daha kaybetmeyi göze alıcakta değildim o benim sevdiğim kadındı hayatımın ve varoluşumun tek sebebiydi...

NEHİR-eness...

ENES-sevgilim....

3.BÖLÜM

kapıya yaslanıp gülümsedim arkada bir kız ve şu meşhur ateş özdemir vardı kız belliki korkmuş ve ateşe sarılmıştı  kimdi bu kız yüzünde nehiri ilk gördüğümdeki ürkek tavır ve masumiyet vardı gözlerimi ondan ayırıp tekrar nehire döndüm sanki bana yıllarca aşkla bakan kadın gitmiş yerini  nefretle sarılmış bir ateş topu almıştı.

kapıyı kapatmaya çalışırken ateş gelip yakamdan tuttu ve çimenlere doğru itikledi tekrar ayağa kalktım ve karşısında durdum.

ATEŞ-bana bak eğer bir sorun çıkarır ve bu kızı üzersen seni doğduğun güne lanet ettirrim anladınmı??

ENES-siktir git ateş!!! o benim sevgilim ve sen hiçbirbok değilsin..

ATEŞ-lannnn!!! bak beni delirtme ikile hemen yemin ediyorum bağırsaklarını sökerim... adı gibi gözlerindende ateş fışkırıyordu..

geri çekilip nehire baktım gözünden yıllar önce durdurduğum gözyaşları tekrar dökülüyordu öfkeyle bağırdım ve  "tekrar görüşücez ateş" dedim hızlıca orayı terk ettim.....

-SU-

gördüklerim ve işittiklerim karşısında şok olmuştum ne yapıcağımı bilemeden nehire yaklaştım ve kollarından tuttum bana dönüp sıkıca sarıldı ondan farksızdım belki ama o en uç noktadaydı ve sevdiği adamdan ölesiye korkuyordu bu akıl almaz ve bir okadarda dehşet birşeydi göz yaşlarını silip ateşin kolunu tuttu ve içeri çekti ateşe baktığımda ise öfkesinin hala dinmediğini gördüm ne diyeceğimi bilmiyordum belkide hep böyleydi o sokaktaki halini düşününce farklı hayatlara sahip ama en uç noktalarda olan insanlardık belkide o kapıdaki çocuğun bile bunu yapıcak sebepleri vardı.herşey anlamını yitirmişti bu kız korkuyordu ve şu öfkesine hakim olamayan izbandut  bu kzı kollarının arasına almalıydı tabi onda akıl ne gezer.....

SU-ÖHÖMM ÖHÖ......kafasına saksı fırlatsam anca kendine gelir yani gözlerini bana dikip baktı kaşlarını çattığında gerçekten komik olduğunu bilmiyordu...gözlerimle nehiri işaret ettiğimde jeton düşmüştü ve kollarını ona doğru açıp sarılmıştı nehir kollarının  arasında kaybolurken izbanduta baktım öfkesi dinmiş gibiydi sahi biraz olsun sevebiliyormuydu???

NEHİR-ateş çok teşekkür ederim iyiki benimlesin sen olmasaydın ben ne yapardım

ATEŞ-bunları artık düşünme benimlesin ve hepte benimle olucaksın......derken gözlerimiz buluştu benim olmıycağım kesin....zaten niye olsunki yani izbandut işte yeni bir güne uyandığımızda birbirimizin hayatından çıkıp gidicez okadar