I Think Im Inlove With My Bestfriend

I Think Im Inlove With My Bestfriend: Chapter 32

Queenie's Point of View.

Isang linggo na kong nandito sa pinas, madaming nag invite sakin sa mga party pero hindi ko pinupuntahan.

Noong nakaraang araw may dumating sakin na sulat na reunion daw ang batch namin.

At ngayon na ang araw na iyon. Kasalukuyang nag aayos na ko ng sarili ko.

Ilang beses nadin ako tinanong ni Kuya na pano daw pag nag kita kami ni Xavier doon ano daw ang gagawin ko.

hindi ko alam, hindi ko din alam kung ano ang gagawin ko pag nag kita kami. Siguro ngingitian ko lang siya? Ready naman na siguro ako na makita siya ulit. dahil napaka tagal na ng nangyari.

Maya maya pa ay narinig ko na ang busina ng sasakyan ni Reid.

Oo si Reid, siya yung kasama ko sa Korea sa loob ng tatlong taon. Hindi niya ako iniwan o pinabayaan nung mga panahong lugmok na lugmok ako.

Hindi ko alam kung pano niya nalaman na nasa korea ako. Palagi kong tinanong sakanya yun kung pano niya nalaman eh wala naman akong pinag sasabihan lagi niya labg sagot may super power siya.

Nang makasakay na ako sa kotse niya nginitian niya ako agad.

"You look so good." sabi niya ng nakangiti. "Pero masyadong bulgar yang suot mo." dagdag niya pa ng nakasimangot naman na.

naka ripped jeans kasi ako at naka croptop. hindi naman sinabi na kailangan mag formal.

"ok na yan, wag mona ko pagpalitin pa ng damit umalis na tayo." sabi ko sakanya. inunahan ko na siya dahil alam kong pagpapalitin niya ako ng damit.

may kinuha naman siya sa backseat.

"wear this." sabi niya.

tinignan ko lang ang hawak niya. "susuotin ko moto o hindi tayo aalis." sabi niya kaya wala na akong nagawa kundi suotin ang jacket na pinapasuot niya.

nang matapos ko ng suotin ang jacket tyaka niya lang pinaandar ang sasakyan. Buti nalang at bagay ang jacket sa suot ko kung hindi sisimangot talaga ako buong reunion party.

nang makarating na kami sa hotel kung saan gaganapin ang reunion napatigil ako sa pag baba sa sasakyan.

hindi ko alam bigla nalang akong kinabahan, di ko alam kung anong dahilan.

"why?" tanong sakin ni Reid.

"wala." sagot ko sakanya ng nakangiti.

bumaba na ko ng sasakyan at sabay na kaming pumasok sa loob ng hotel.

Habang papalapit kami ng papalaput sa event room napapakapit naman ako ng mahigpit kay Reid.

ang bilis kasi ng kabog ng dibdib ko at naiirita ako dahil hindi ko alam kung bakit ako nag kakaganito.

"Wag kang mag alala hindi hindi kita iiwan sa ere." sabi ni Reid sakin ng naka ngiti bago pumasok sa event room.

pagkabukas na pagkabukas ng pinto natigilan ang lahat sa kung ano ang ginagawa nila at napatingin samin ni Reid na kasalukuyang nag lalakad sa gitna.

maya maya pa ay natanaw na ng mata ko sila Carlyn na napaka laki ng ngiti sa kanilang muka.

"Mukang namiss ka nila." bulong sakin ni Reid habang nag lalakad kami papunta sa table nila Carlyn.

"Syempre namiss ka din nila no." bulong ko kay Reid.

napatawa naman kami ng bahagya ni Reid.

Nang makarating na kami ni Reid sa table nila Carlyn tumayo agad si Carlyn at niyakap ako.

"I miss you so much beessstyyy" sabi niya habang humihikbi.