Eline aldığı sarı büyük zarfa baktı... Hayallerini süsleyen, uzun zamandır gelmesini beklediği o gün neden düşlediği kutlama sevincini de beraberinde getirmemişti? Her bitişin yeni bir başlangıcı simgelemesi gerekmiyor muydu? Peki ama neden her şey...
Yargısız hükmünün şiddetinden Verdiğin ayrılık müddetinden anladım Mümkün değil bu yüzden Bir daha bu ateşi yakmam Giderken ardıma bakmam Kapısına kilit vururum umudumun Ben mış gibi yapamam
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
ASLAN VE CEYLAN
BÖLÜM 59
"Bana burada neler olduğunu... Açıkla! Hemen!"
Konuya böyle girmesi de bir ihtimaldi tabii ki... Ama Ali birden kafasını sağa sola sallayıp aklına gelen şeytani düşüncelere esir olmak istemiyormuş gibi içindeki sağduyuya sığınmaya çalıştı. Bir yumruğu sıkmaktan mosmor olmuşken derin derin nefesler alıp gözünün önündeki tabloya bakmaya devam etti. Daha önce birçok kez Selin'i bu konuda küçük düşürmüş, ortadan kaybolduğu zamanlarda nerede olduğuna dair ufacık bir ipucu bulabilmek için günlerce kıvranmışken... En önemlisi de düşünmeden yaptığı saçmalıkların bedellerinden ömürlük ders çıkarmışken yapamazdı!
Söz vermişti! Selin'e söz vermişti!
Tek hamlesi vardı, en ufak bir hatasında arkasına bile bakmadan giderdi biliyordu. Daha fazlasını affetmezdi. Selin olmadan... Asla yaşayamazdı. Bu sırada önündeki sehpaya çarptığından habersiz odada yankılanan ses ile irkilerek doğrulan karısı ile göz göze geldi.
Şu an bu tabloda sessizliğini korumak, anlamaya çalışır gibi gülümsemek ne kadar zordu kimse tahmin bile edemezdi! Arkasına sakladığı parmaklarını yumruk yapmış daha da sıkmaya başlamışken uyku mahmuru bir şekilde karısı gibi doğrulan Teoman'ı görmezden gelmeye çalıştı. İğreti ve zorlaymış gibi olmaması için uğraştığı gülümsemesinin ardından Melek'in gelirken eline tutuşturduğu poşetleri sehpanın üzerine bıraktı.
Selin ise şaşkın bir şekilde odada göz gezdirip en sonunda en az kendisi kadar şaşkın bir şekilde etrafa bakınan Teoman'la göz göze geldi. En son Gurur'la ilgilendiklerini hatırlıyordu.
Aklı başına yeni yeni geliyormuş gibi bir korku ile yataktan sıçrayıp saçının önüne gelen kısmını düzeltti.
"Ali... Sevgilim."
Ali oldukça olgun bir tavırla karısına doğru bir adım yaklaştı. Fazla mı rahat davranıyordu acaba? En azından bir yumruk çakmak, ağzını burnunu azıcık hoşaf etmek hakkı değil miydi?
"Aşkım göründüğü gibi değil... Açıklamama izin ver. Lütfen sakin ol."
Selin'in telaşlı ama aynı zamanda da endişeli tavırlarına baktı, herhangi bir samimiyetsizlik yoktu. Karısını tanıyordu. Ayrıca bu zamana kadar çoğu zaman haklı iken haksız konuma çok kolayca düşmüştü. Bu sefer olmazdı! Olamazdı!
"Tabii ki göründüğü gibi değil güzelim. Şşşttt ben sana güveniyorum. Ayrıca çok özledim."
Birden kendisine sunulan o gamzelere baktı, sinirleri yavaş yavaş normale dönüyormuş gibi bir gevşeme ile karısına elini uzatıp Teoman'ın gözlerinin içine bakarak sıkıca sarıldı. Sarılırken koklamayı ve oldukça abartılı bir şekilde hoşnut olduğunu belli eden birkaç inlemeyi de ihmal etmedi. Teoman önce Gurur'a baktı ve hemen sonrasında da gülümseyerek yataktan kalktı.
