Happy Vlogger

Ανορεξία + Πραγματική Ιστορια

Γεια σασ καλοσωρισατε στο μπλογκ μου!! Καλό μας μήνα!!! Ο φεβρουαριος Μακάρι να ειναι καλύτερος από τον Ιανουαριο και γεμάτος αγάπη ,τυχη, υγεία και πολλά χαμόγελα!

Αυτό το μήνα θα βάλουμε στόχο να ευαισθητοποιηθουμε ακόμα περισσότερο και θα αρχίσουμε από σήμερα με μία ιστορία , με μια εμπειρία σχετικά με την νευρική ανορεξία!

-Έφαγες σήμερα;

-Φυσικά μαμά!

Στο συγκεκριμένο άρθρο εγώ δεν θα σας κουράσω πολύ, δεν έχω εξάλλου να σας επισημάνω πολλά. Θα σας παραθέσω την ιστορία ενός έφηβου κοριτσιού που τα λέει όλα. Αυτή είναι η ιστορία της δεκαεξάχρονης Έλλης.

«Άλλη μια μέρα ξεκίνησε και σήμερα, μόλις άνοιξα τα μάτια μου είναι οκτώ το πρωί και πρέπει να ετοιμαστώ για το σχολείο. Για όλα τα παιδιά το πρωινό ξύπνημα είναι δυσάρεστο γιατί θέλουν λίγο ακόμα ύπνο για μένα είναι δυσάρεστο γιατί θα είναι άλλη μια μέρα ασιτίας. Όχι δεν είναι ότι υπάρχει κάποιο σοβαρό οικονομικό πρόβλημα στην οικογένεια που θα με ανάγκαζε να στερούμε το φαγητό αλλά να είμαι κάπως παχουλούλα και δεν «πρέπει» να τρώω. Οι γονείς μου και οι γιατροί που πήγα μου είπαν ότι πρέπει να πάρω οπωσδήποτε δέκα κιλά αλλά εγώ είμαι ικανοποιημένη τώρα που ζυγίζω μόλις τριανταοκτώ κιλά. Όμως, επειδή παχαίνω εύκολα πρέπει να προσέχω.

Τα πρωϊνά, δυστυχώς, είναι τα χειρότερα γιατί πονάει εξαιρετικά το στομάχι μου από την πείνα. Πεινάω και εγώ και ας το ελέγχω πάντα! Εξάλλου από μικρή ήθελα να ελέγχω τα πάντα να μην ξεφεύγω από το πρόγραμμά μου, να μην κάνω καμία παρασπονδία και να είμαι σωστή ως προς όλες τις υποχρεώσεις μου! Ένα φρουτάκι για πρωϊνό μου αρκεί και φυσικά όχι πολύ μεγάλο γιατί θα φουσκώσω. Τι κι αν έχω οκτώ ώρες μάθημα και το απόγεμα χορό θα τα καταφέρω και σήμερα με λίγο φαγητό, πολύ ύπνο θα τα καταφέρω. Τι κι αν πονάνε τα κόκκαλά μου και έχω να δω την περίοδο μου τουλάχιστον ένα εξάμηνο; Θα μου περάσει ελπίζω… και θα έρθει κάποια στιγμή και μόλις ζεστάνει λίγο ο καιρός δεν θα κρυώνω τόσο εξαιτίας του ότι είμαι ελειποβαρής.

Τρώω το φρούτο μου και μπαίνω να δω τίποτα στο Facebook. Τι όμορφες οι χθεσινές φωτογραφίες των συμμαθητών μου από την εκδρομή! Δεν μπόρεσα να πάω θα κουραζόμουν πολύ και το μεσημέρι θα έπρεπε να αναγκαστώ να φάω στο εστιατόριο που είχε κλείσει το σχολείο. Πολύ δύσκολο δεν μπορώ να τρώω μπροστά σε άλλους, ντρέπομαι!

Δεν έχω σχολιάσει ποτέ κανέναν «χοντρό» δεν βλέπω τους άλλους χοντρούς μόνο εμένα βλέπω. Χαίρομαι να τους βλέπω να τρώνε. Δείχνουν να χαίρονται να κοκκινίζουν όμορφα τα μάγουλά τους και να αποκτούν ευεξία. Αυτοί μπορούν να τρώνε, εγώ όχι! Επίσης, είναι η πρώτη φορά που είμαι τόσο αδύνατη και μπορώ να δείχνω πιο ανάλαφρη στο χορό! Ίσως να βελτιωθώ και στην τεχνική μου τώρα που αδυνάτισα τόσο… Δυστυχώς όμως ο χορός είναι απαιτητικός και κουράζομαι πολύ και μετά αναγκάζομαι να τρώω δυο φρούτα για βράδυ και φυσικά κάθε φορά στην ερώτησή της μαμάς αν έφαγα θα πω πάλι το ίδιο καθημερινό ψέμα μου «Φυσικά μαμά!» αλλά χαζή δεν είναι ξέρει την αλήθεια και δεν ξέρει τι να κάνει…»

Αυτή είναι η ιστορία της Έλλης και αυτή η ιστορία έχει όνομα… λέγεται «νευρική ανορεξία» και όπως και οι υπόλοιπες διατροφικές διαταραχές είναι ένα ψυχοσωματικό πρόβλημα που ταλαιπωρεί χιλιάδες κοπέλες αλλά και άντρες. Τα χρόνια πέρασαν βέβαια, και η πρωταγωνίστρια της παραπάνω ιστορίας, επισκέφτηκε πολλούς γιατρούς, σκέφτηκε πολύ, είχε και πολλά αγαπημένα άτομα να την στηρίζουν, αν και ακόμα προσπαθεί κάθε μέρα να κοιμίσει το θηρίο της ανορεξίας που έχει μέσα της, έχει σημειώσει τεράστια πρόοδο σχετικά με τη διατροφή της. Πλέον στα δεκαοκτώ της, θα ζυγίζει ένα κανονικό βάρος χωρίς κίνδυνο να πεθάνει. Η Έλλη όμως ήταν τυχερή, υπάρχει χιλιάδες κόσμος που υποφέρει από τις διατροφικές διαταραχές και όλοι τους σχολιάζουν, τους υποτιμούν αποκαλώντας τους με το χειρότερο για αυτούς χαρακτηρισμό, «χοντρούς».

Η ιστορία της Ελλης είναι πραγματικό δίδαγμα. Στις μέρες μας ο έντονος ρατσισμός ως προς τα κιλά και την προσωπικότητα του καθενός.

Να είσαι απλά εσυ , ο εαυτός σου. Μην επηρεαζεσαι από κανέναν άλλο και απλά αγάπησε αυτο που πραγματικά είσαι! Γιατί είσαι μοναδική και υπέροχη!

Φιλιά πολλά
Ιωαννα💖

ΥΓ αυτό το μήνα ασ γίνουμε καλύτεροι!