HASTA ADAM [BİTTİ]

13 ❦ Merhameti Avuçlarını Yakan

Keyifli Okumalar Dilerim✨

Bazen zaman akıp gitmeyi bırakıyordu sanki. Saniyeler dakikaların ayağına dolanıyordu. Ve yelkovan acıyla kopuveriyordu. Bir süre yerde kalmaya devam ettim. Ne ayağa kalkacak mecalim ne de burada kalmaya sabrım vardı. Alaz masasına yaslanmış uzun süredir benimle birlikte sessizce bekliyordu. Hiçbir şey demiyor arada derince bir nefes alıyordu. Merhametsizlikten de öteydi onun ki sadece bana karşı mı böyle diye merak ediyordum. Yavaşça yanımda duran konsoldan tutunarak ayağa kalktım ve bedenim sanki az önceki olayların etkisini yeni gösterir gibi titredi. Alaz'ın yaslandığı masadan doğrulup bana adımladığını fark ettiğimde kanlanmış olduğunu tahmin ettiğim gözlerimi hızla ona çevirdim. Beni tutup kendine çektikten sonra sarıldığında yaptıklarından pişman olduğunu düşündüm ancak annesi odaya girdiğinde bunu neden yaptığını anlamıştım.

"Oğlum gecenin bu saatinde ne yapıyorsunuz?" dedi kadın uyku mahmuru bir sesle.

"Esila kabus görmüş anne,onunla ilgileniyordum." dediğinde annesi mırıldandı ve konuştu,

"Az önce ağlıyor muydu? Bende gülüşüyorsunuz sandım. Odam uzak ya ondandır. Sen iyi misin kızım?" dedi kadın kolumu sıvazlayarak. Başımı kaldıracağım sırada Alaz elini öyle bir bastırdı ki yüzümü dahi dönemedim.

"Ben hallederim anne hadi yat sen,uykusuz kalma. " dediğinde kadın sanki ikna olmak istemiyor gibi kolumu tutarak beni kendine çevirmeye çalıştığında Alaz'ın gücüne karşı koyarak başımı kaldırdım.

"Kızım bu ne hal?" dedi kadın endişeyle,

"Gözlerin şişmiş, boğazına ne oldu senin?" dediğinde Alaz'ın eliyle kırmak istercesine tuttuğu çeneme ve etrafına baktı ardından çatık kaşlarla Alaz'a döndü.

"Alaz ne bu?" dedi öfkeyle.

"Sana soruyorum bu kızın hali ne?" dediğinde konuşacak takatim yoktu. Başımı Alaz'a çevirdim ve annesine karşı nasıl ezildiğini izledim. Şimdi ne uyduracaktı?

"Çok içmişim. " dedi Alaz düz bir sesle.

"Ne demek çok içmişim? Hani bırakmıştın? Kızı ne hale getirmişsin!" dediğinde Alaz'ın öfke dolu bakışları yüzüme çıktı.

"Onun..." sustu sanki onun kim olduğunu bilsen diyordu bakışları. Onun için kimdim? Bir intikam kurbanı....

"Canını yakmak" yutkundu, "istemedim."

Bu cümleyi o kadar zorlanarak kurmuştu ki benden ne kadar nefret ettiğini anladım.

"Ben onun kölesiyim."dedim en sonunda. Alaz başını hızla kaldırıp bana baktığında yanaklarının içini ısırdı.

"Ne kölesi?" dedi kadın şaşkınca başındaki tülbent kayıp yere düşerken eğilip aldım ve nazikçe geri uzattım.

"Beni çok seviyor yani" dedi uyarıcı bir sesle. Düşündüm. Alaz annesine belli etmeden bileğimi tutup sıktığında yutkundum.

Söylersem belki bu kadında benden nefret edecekti. Ama öyle birisine benzemiyordu. Hatta suçumun ne olduğunu bile bilmezken Alaz'ın dürüst olup olmadığından bile emin değildim. Peki ya sonrasında? Söyledikten sonra ne olacağı koca bir muamma ancak söylemezsem ne olacağı gayet açıktı.