HASTA ADAM [BİTTİ]

22 ❦ İntihar Bir Seçimdir

#Jonghyun-Let Me Out

Keyifli Okumalar Dilerim✨

Bazen uyanmak benim için taşlara şekil vermekten çok daha zordu.Çünkü uyandığımda bütün dertlerim, dermanı yokmuş gibi yükleniyordu omuzlarıma. İçinden sıyrılıp, üstesinden gelinebilecek gibi değillerdi sanki.

Yutkundum ve karıncalanması yeni yeni geçen parmağımı hareket ettirdim. Genzimde ki acı tat yüzümü buruşturmama neden olurken saçlarımı okşayan eli hissettim.

"Kızım uyandın mı?"

Reva Hanım'ın sesini duyduğumda gözlerimi kısarak açtım ve görüntüyü kirpiklerimin arkasından puslu bir şekilde izledim. Hastane odasının kokusu bu kez tanıdık gelmemişti hatta gözlerimi açmasam anlamazdım. Uzun süre yatıyor olduğum için alışmış olmalıydım.

"İyi misin?" dedi bu kez kadın. Benim için endişeleniyor olduğunu biliyordum.

"Bebeğim..." dedim pürüzlü bir sesle fakat daha fazlasını soracak gücü kendimde bulamamıştım.

Sanki vücudumdaki bütün kan boşaltılmış gibi çok üşüyordum ve yutkunacak gücüm bile yoktu. Bir an düşük olduğunda meydana gelen kanama zihnime bir bomba gibi düştü ve üst üste yığdığım acılarım üzerime yıkıldı. Eğer düşük yaptıysam böyle üşümem çok normaldi fakat bu ihtimal düşünmek istediklerimde son sıraya bile dahil değildi.

"Bebeğin iyi kızım çok kanaman oldu doktor takviye ilaçlar yazdı. Kan nakli yapıldı." dediğinde göğüs kafesime sığmayan kalbim nihayet refahına ulaşmıştı.

"Alaz nerede?" dediğimde Reva Hanım önce sessiz kaldı fakat sonra cevap vermekte karar kılmış olacak ki konuştu,

"Cihan'ın yanında."

O gün Cihan'ı öldürmediğini biliyordum fakat nerede tuttuğuna dair en ufak bir fikrim bile yoktu. Ciğerlerim uzun süredir su dolu bir kapta bekletiliyor gibi hissederek alabildiğim kadar derin bir nefes aldım fakat bir ağırlık vardı.

"Ciğerlerim ağrıyor," diye mırıldandığımda, dudaklarım ufak sızlamalarla çatlamıştı. Su içmek istediğini fark ettim fakat hiçbir eylemde bulunmadım.

"Bir ara..." sustu kadın. Sanki söylemek istediği şeyler vardı.

"Bir ara ne?" dediğimde sesim her konuşmamda biraz daha kısılıyordu.

"Kalbin durdu."

Bazen duyduklarımıza inanmak istemeyiz çünkü gerçekler bize çok uzak gelir. Bazen aynada fark ettiğimiz zahiri bir görüntü, suya düşen bir gökyüzünü görür gibi olursunuz hatta duyarsınız fakat uzaktır size dokunamazsınız. İnanamazsınız. İnansanız da dokunmak isteseniz de ikisini de yapamazsınız zaten.