HASTA ADAM [BİTTİ]

43 ❦ Final

Alaz ve Esila ile geçirdiğimiz sürenin sonuna geldik. Buraya kadar benimle gelen herkese minnettarım. Umarım okumaktan pişman olmadığınız bir eser yazmışımdır. Hepinize mutluluklar diliyorum, başka kurgularımla bu yolda yürümeye devam etmek isterseniz profilime beklerim :)

KEYİFLİ OKUMALAR DİLERİM

Kapının önünde devrilen dakikalar ayaklarımın ucunda eriyip giderken sertçe yutkunarak ne yapacağımı düşünmeye çalıştım.

"Karımın evinden hiç çıkmıyorsun değil mi?" dedi Alaz sorgulayıcı bir sesle hemen ardından bana döndü fakat ona bakamadım.

"Sen de kapını ona sonuna kadar açmaktan hiç vazgeçmiyorsundur."

"Senin için bana katlanıyor Alaz." Dedi Barın çabucak, Alaz bu cevapla tatmin olmamış olacak ki yeri sallayan adımlarla içeri girdi, bir süre arkasından boş boş baktıktan sonra adımlarımı içeriye doğru sıraladım.

"Herkes öldüğüne inanıyordu, benim dışımda." Dedi Barın, elindeki dosyaları Alaz'ın önündeki sehpaya attığında Alaz'ın çatık olan kaşları daha çok çatıldı.

"Alaz Elezer kendini uçurumdan atarak öldürecek kadar salak bir adam değil biliyorum."

Reva Hanım henüz olayın şokunu atamamıştı, hepimizden çok onun zamana ihtiyacı vardı çünkü Alaz'ın gerçekten öldüğünü düşünmeye başlamıştı. Oğlu çıkıp geldiğinde ne hissetmişti? Ben nasıl hissediyordum? Aylardır beklediğim ve çok kızgın olduğum adam bir anda çıkıp gelmiş hiçbir şey olmamış gibi davranıyordu.

"Suçlamalar düştü Barın." dediğinde sesi oldukça rahat çıkıyordu, sağ ayağını sol bacağının üzerine atıp koltuğa daha da yayılırken alt dudağının içini ısırdı. Neden bir anda bana bu kadar yabancı gelmeye başlamıştı?

"Bu insan öldürdüğün gerçeğini değiştirmez Alaz. Hangi amaç için yapmış olursan ol birisini öldürdün, haklı bile olsan yaptığın yanlıştı."

Ne düşünmem gerektiği konusunda oldukça kararsızdım, neye sebep olursa olsun bir insanı suçlu olduğu için öldürmek doğru muydu? Peki Alaz normal bir psikoloji ile mi yapmıştı bunu? Psikolojisinin durumu yaptığını değiştirir miydi?

"Neye göre yanlış?"

Hepimiz Alaz'a baktık yanlışlar ve doğrular tam olarak neye göre belirleniyordu? İnsan faydasına olan her şey iyi mi demekti? Bir şeyin yanlış kabul edilmesi için illa insanlara zarar veriyor olması mı gerekti? Doğru neydi? Ve yanlışı doğrudan farklı yapan neydi?

"Barın lütfen bugün bize izin ver lütfen." Dediğimde Barın sabırsız bir nefes aldı.

"Bu adamın sana yaptıklarını nasıl bu kadar çabuk unutursun? Bir katille aynı evde mi kalacaksınız?" dediğinde ne ben ne de Reva Hanım cevap verebildik. Alaz'ı savunamadım ama Barın ile aynı fikride paylaşmadım.

"O bize zarar vermez." diyebildim sonunda.

Alaz bir anda kalkıp yumruğunu Barın'ın yüzü ile buluşturduğunda Reva Hanım çığlık attı, ilk kez çığlığının bu kadar tiz olduğu tonlamasını duymuştum. Barın yere düşerken Alaz hiçbir şey olmamış gibi sakince koltuğa oturdu ve burnu kanayan adama baktı, gözlerinde gram pişmanlık yoktu, hissettiği öfke yüz ifadesini ele geçirmişti, korkunç görünüyordu.

"Bir daha sakın ağzını açma yoksa onu kırarım ve ömrün boyunca inleyerek anlatırsın derdini."

Alaz'ın bakışları yüzünden o kadar korkmuştum ki yerde oturmuş kanayan burnunu tutan Barın'a bir adım dahi atamıyordum, neyse ki Reva Hanım benden daha cesaretli davranarak elindeki peçetelerle hemen yanına çökmüştü. Alaz'ın çatık kaşları arasında alev alan gözleri beni bulduğunda sertçe yutkunarak bakışlarımı kaçırdım, siması bu kadar yabancı gelirken ve yanında güvende hissetmezken tüm bunlara nasıl devam edecektim? Barın ile Reva Hanım mutfağa doğru giderken Alaz ile göz teması kurmadan salondan çıktım, merdivenlere yöneldiğimde arkamdan geldiğini duyuyordum ve bu ben de korkunç bir his uyandırmıştı, tıpkı hastanede karşılaştığımız o günkü gibiydi. Her an arkamdan bir silah sesi yükselecek ve dayanılmaz acı bedenime kollarını saracak gibi hissediyordum.