HASTA ADAM [BİTTİ]

28 ❦ Sakat Ruhun Delisi

Keyifli Okumalar Dilerim✨

Unutmak, işleyen bir nakışın içinden iğneyi almak kadar zordu, elinizi uzatıp onu sökmek istediğiniz anda derinizi acımasızca deliyor ve açtığı yaranın gebe kaldığı yangınla sizi baş başa bırakıyordu.

Unutmak her şeyden zordu. Unutmak ateş gibiydi, eğer ona çok üflerseniz alevleri büyür sizi daha çok yakardı.

Unutmak su gibiydi, derine gittikçe sizi dibe çeker, boğardı. Unutmak iki uçlu bıçak gibiydi, neresinden yakalamaya çalışsanızda sizi lime lime ederdi.

Alnımı ovuşturarak boydan cama biraz daha yaklaştım ve ormanlık alana benzeyen manzaranın karanlığına gerilerek baktım. Bu korkutucu aynı zamanda huzur vericiydi.

"Uyumamışsın,"

Alaz'ın sesiyle yerimden sıçradım ve göğsümün üzerinde çaprazladığım kollarımı çözerek ona döndüm.

"Sürekli kabus görüyorum." dedim.

Karşımdaki adamı her ne kadar affetmemişte olsam beni dinlemek zorundaydı, anlatmaya ihtiyacım vardı, içime atarak halledemiyordum.

"Nasıl kabuslar?" dedi ilgileniyor gibi belki de gerçekten ilgileniyordu.

"Sürekli bir kız çocuğunun çığlıkları yankılanıyor zihnimde önce gülerek anne diyor fakat sonra sesi yürek tırmalayan haykırışlara dönüyor."

Sağ gözümden bir yaş süzülecek gibi oldu fakat sonra vazgeçti.

"Belki de ona çok acı çektirdim." dediğimde elim karnımı buldu, bir zamanlar onun varlığıyla ısınan avuç içim, şimdi yokluğuyla buz kesiyordu.

"Senin suçun değildi," dedi Alaz fakat bu vicdanıma su dökmeye yetmedi.

"Benim suçumdu, o rahmime düştüğü anda annesi oldum ben onun, koruyucu meleği oldum, hiç kimse ve hiçbir şey ondan önemli değildi fakat ben bazen hamile olduğumu bile unuttum."

Gözlerim bu kez paçayı sıyıramamış birkaç damlayı gözden çıkarıp yanaklarımdan yuvarlamıştı.

"Esila,"

Burnumu çekerek bakışlarımı Alaz'ı diktim, hayatımı mahveden adam için neden burada dikilip ona yardım etmeye çalışıyordum ki? Kendi acım bana bile ağır gelirken neden başkalarının derdini de sırtıma yüklüyordum?

"Benim suçum değilse kimin?" dediğimde onu suçladığımı anlamıştı.

"Neden burada seninle kalıyorum ki? Benim hayatımı mahveden bir adamın hayatını neden kurtarmaya çalışıyorum?" dediğimde sesim yükselmiş ve o kızgın öfke hücrelerimin hepsine nüksetmişti.