WIFE TEARS 2 ( Completed )

7

7

Sorry kung natagalan sa update

Zac pov

"So Pre kamusta ang pagpunta mo sa party? Nagkita ba kayo"?  ininom ko muna ang wine nasa baso pagkatapos binalik ko sa lamesa ang baso bago ko sinagut si Rusty sa tanung niya.

Bumuga muna ako ng hangin "Oo pre nagkita kami" sagut ko sa kanya.

"Talaga Pre good news yan!. Anu tinanung mo ba sa kanya kung may anak kayo?" Tumango ako sa tanung ni NJ.

"Talaga!? Anung sabi niya Pre?"  Sa labas lang ako ng glass door nakatingin mula dito sa loob.

Napatingin ako kay NJ mukhang siya pa ang excited sakin.

"Okay naman daw ang mga bata malalaki na. Yun nga lang parang umiiwas siya sakin" sagut ko sa kanya.

Umayus ng upo si Rusty.

"What do you mean Pre? Ayaw ka niya makausap ganun"? - Rusty

"Baka natatakot siya kunin mo ang anak mo sa kanyA Pre" - NJ

"Hindi ko alam Pre pero ang sabi niya okay naman daw siya. Sa tingin ko masaya siya"  sagut ko sa kanila.

"Nope. I guess hindi pa fully recover si Ly sa mga nangyayari sa buhay niya kaya iniiwasan ka niya" - Rusty.

"Pero pre Rusty it's been 3 years pre simula sa mga pangyayari"  dagdag ni NJ.

"3 years  it's too short para magmove on ka sa mga nakaraan mo. Kahit 3 years or subra pa mahirap na dahil sa simula pa lang nasasaktan na si Ly. I think pre pabayaan mo muna siya sa ngayun. Siguro magkikita rin naman kayo"  sabay inom niya sa wine nasa baso niya. - Rusty.

"Pero Pre gusto ko na makita ang mga anak ko. " yan naman talaga ang gusto ko.

"Darating din kayo diyan hihintayin mo lang" sagut niya.

Kinuha ko ang phone ko nasa bulsa at binuksan ko.

May bigla nag pop up na message napatingin ako.

Galing sa kanya.

"Please huwag ng magmessage dito. Ayoko may communication pa tayo."

Napahawak ako ng mahigpit sa cellphone ko. Ganun na ba niya ako kaayaw?

Okay. Pero sana yung mga anak namin masaya na ako makita sila.

Lynin pov

"Alone? Inisip mo ba ang pagkikita niyo sa party ko last night? Aminin  mo Ly namimiss mo siya no"? 

Napaangat ako ng tingin.

"Nicole?" Gulat ko. Malaki kasi ang ngiti niya nakaupo sa harapan ko.

"Sorry, kanina pa kasi ako kumatok. Mukhang wala ka sa sarili mo kaya pumasok na ako"  nakangiti niyang sabi.

"Anu siya ba inisip mo"? Excited niyang tanung. Tinapunan ko siya ng papel.

"Hindi ah may inisip lang" sagut ko sa kanya. Binalik ko na ang pansin ko sa ginawa ko.

"Talaga! Hindi pero malalim ang iniisip uy!" Sinundot sundot pa siya sa tagaliran ko.

"Nakita mo kami"? Tanung ko sa kanya nung party niya.

"Yup" sabay taas ng isang kilay niya.

"Anu?"  Nakikita niya kami? Nakakahiya pramise. 

Tumango pa siya. "Actually kaming dalawa ni Lorenz nakakita sa inyo. Hindi pa kami lumapit sa inyo para magkausap kayo. Alam ko matagal ka na niyang hinanap"  natahimik ako.

"Bakit ka nandito"? Iniba ko ang usapan namin dahil walang patutunguhan kung papatulan ko siya.

"Hmmn, wala akong magawa sa bahay kaya andito ako para manggulo sayo haha di joke lang girl!."  Napailing iling nalang ako sa kanya.

"Teka lang huh! Bakit pag siya pag usapan Ly. Change topic ka. Talaga bang iniiwasan mo na siya? O namimiss mo na siya"? Kumuha siya ng tubig sa water despinser ko.

"Hindi naman. Ayoko lang pag usapan siya yun lang" sagut ko.

"Talaga pero yung hinalikan ka niya hindi ka nakaiwas? Ly naman maawa ka sarili mo, at sa mga bata. Alam ko naghahanap na sila ngayun" napaangat ako ng tingin kay Nicole.

"Alam ko kaunti lang ang 3 years Ly. Pero this time kahit sa mga anak niyo nalang"  inayus ko ang mesa ko.

Tiningnan ko si Nicole nakatayo sa gilid.

"Yan lang ba ang sinadya mo dito?" Tanung ko sa kanya.

"Relax lang Ly" umupo ulit siya.

"Gusto ko lang naman/ kaming mga friends mo na magiging masaya ka. Alam ko natatakot ka pa ngayun. Pero kahit para sa kambal? Wag mo patagalin ang sitwasyon na sa iba nila malalaman ang totoo. Payong kapatid lang ito. Kahit tayo magkadugo pero higit pa sa kapatid ang turing ko sayo. Kahit sandali pa tayo nagkakilala pero magaan na ang loob ko sayo. Isipin mo kahit sa kambal lang. Kahit hindi na ang puso mo"  may nararamdaman akong mainit na tubig galing sa mata ko.

"Andito lang ako para sayo" saka niyakap niya ako.

Bumitaw siya sakin.

"Natatakot kasi ako na madadamay ang kambal ko Nic, hindi mo kasi kilala si Mitch. Pero gagawin ko lahat para hindi madadamay ang mga anak ko" kumunot yung noo niya nakatingin sakin.

"You mean"? Tumango ako.

"Pero Ly matagal na yun. Isa pa wala kang tiwala sa kanya? Siguro naman hindi niya ipapahamak ang anak niyo"?  Ngumiti lang ako.

"Hindi basihan kung gaano katagal man Nic. Minsan na muntik natapos ang buhay ko sa kanya kaya hindi ako papayag pati anak ko madadamay" sagut ko.

Kung pwede lang.

"Well ikaw bahala Ly. Total ikaw nakakaalam niyan. Ikaw ang mommy nila"   sagut niya.

May kinuha siya sa bag niya. Akala ko anu chewing gum pala.

"Sorry, nakalimutan ko ang nangyayari sayo pero inisip ko lang ang mga bata". - Nicole.

"Kung hindi mo sasabihin sa mga bata Ly, baka isang araw magulat ka nalang nasa pinto mo na siya. Paano yan hindi mo ba papasukin"? Pinaikot pa niya ang mata.

"Tigilan mo ang pagroroll ng mga mata mo. Eh di papasukin. As friend" sagut ko.

"Sige basta need mo ng back up andito lang ako" sabay kindat niya.

"Ouch! Ang hilig mo magtapun sakin ng mga chuchu na papel baka may germs yan eww" -  Nicole.

Napangiti nalang ako.

"Bakit ka pa naligaw dito sa office ko. I mean bakit ka umuwi sa Pilipinas"? Tanung.

"Duh, naghiwalay kami. Totoo nga ang sinasabi nila na walang forever girl. " sabay flip hair niya.

"Sabi ko naman sayo, halata naman" sagut ko sa kanya.

"Duh, wag mo na banggitin yan sakin Ly baka uupakan ko yun"  pinalit kasi siya sa iba.