DÜNYA YANSA

Final

Kıyafetlerin arasında yaşam mücadelesi verirken kendimi boğuluyor gibi hissediyordum. Şu yaşıma kadar incecik bir kadındım ve şimdi bu kadar şiş bir beden beni deliye çeviriyordu. Keşke hamilelik kilo aldırmadaydı.

"Bu?" diyerek Nazlının gösterdiği siyah elbiseye göz ucuyla bakarak hayır anlamında kafamı salladım.

Hadi ama kız isteyeceklerdi. Kız istemeye cenaze kıyafeti giyecek değildim. Oflaya oflaya bir kaç kıyafete daha bakındım. Bu gidişle giyecek hiçbir şey bulamayacaktım. Öte yandan bu durum için ağlayıp Eylül'ün bu güzel gününü mahvetmek istemiyordum.

Ayça, Nazlıda daha berbat bir elbiseyle yanıma geldiğinde inleyerek ellerimle yüzümü kapattım.

"Kızlar sizin modadan haberiniz var mı?"dedim daha fazla bu işkenceye dayanamayarak.

" Çisem abla bizim modadan haberimiz var ama modanın senin göbeğinden haberi yok ne yazıkki."

Ayçanın sözleriyle gözlerim kısılırken kendimce ona savaş açtım. İki kız kardeş gülerken kötü bakışlarımı onlara atarak Eylül'e doğru ilerledim. Transa geçmiş gibi aynaya bakıyordu. Ve muhteşem görünüyordu üzerindeki pudra rengi kısa elbiseyle. Ayça ve Nazlıdan intikam alacağım kısmı beynime kazıdım.

"Bebeğim, harika görünüyorsun." dedim bana bakmasını sağlamak için yan tarafında durarak.

Bakışları beni bulurken ağlamak üzere olduğunu fark ederek "İyi misin?" dedim panikle.

Ne olmuştu şimdi?

Bir kaynanası olsa bir şey söylemiş kızın canını sıkmış diyecektim lakin öyle bir durumda yoktu. Acaba Gökhan mı bir şey demişti?

Eee az önce Gökhan, Evrenle içecek bir şeyler almaya giderken her şey normal gibiydi.

" Çisem, endişelenme lütfen. Sadece... Ne annem var ne babam ne bileyim kötü hissettim. Bir ablam var o da kim bilir nerede. Dedem gelirim ya da gelmem diye bir şey demedi."

"Eylül." dedim içim sızlarken bu duruma.

"Aman boşver. Saçmalıyorum işte."

"Ben senin ailen değil miyim?" dedim elini tutarak.

"Elbette öylesin."

"Ben hep buradayım bebeğim. Her ne olursa olsun burada olacağım."

Birbirimize sıkı sıkı sarılırken "İyiki varsın." dedi sessizce. Güzel bir elbise bulamadığım için yakınmak kendimi kötü hissetmeme sebep oldu. Bir ailem vardı ve bunun için ne kadar şükretsem azdı.

" Çisem yine duygusallığın mı üzerinde? Sevgili sözümü üzme şu güzel günde."

Gökhanın sözüyle birbirimizden uzaklaşırken "Sanane be! Arkadaşım değil mi ister üzerim ister güldürürüm."

Çirkeflik yaparak bütün okları üzerime döndürürken gözüme Evrenin elindeki çikolata ilişti. Çikolatayı elinden alıp, saçlarımı Gökhana doğru savurdum. Çıkışa doğru ilerlerken aklım tekrar bedenime göre bulamadığım elbisede ve Eylül'ün hayırsız ablasındaydı.

                      *         *        *
EYLÜL

Heyecandan her an yere yığılacak gibi hissediyor, kalbimin ağzımdan çıkacağını düşünüyordum.

"Ben ne zaman şu heyecanı tadacağım? Allahım benim ağabeyim ne zaman yollarıma taş koymaktan vazgeçecek?"

Ayça söylene söylene tuzluğu bana uzatırken gözlerimi devirdim. Çisem nerelerdeydi?