Ertesi gün Chanyeol Baekhyun babasının yanına gitti, birkaç şey konuşacaktı.
Baekhyun'u da görmeyi umdu.
İç çekti, odaya girdi, gördüğü şeyle şaşkınlığına engel olamadı. İstese de burada olmasını, görünce şaşırmıştı.
Balım, dedi. Ne yapıyorsun burada?
Gerçekten de buradaydı.
Baekhyun şaşırmadı, güldü, güldü, koşarak Chanyeol'un boynuna atladı. "Baban babama söylemiş, ben yokken çıldırmışsın, çok kötü olmuşsun, yemek yiyememişsin..." Chanyeol şaşkınca dinledi, kollarını sımsıkı beline sardı.
Aslında gayet iyiydi. Yemek de yemişti.
Şaşırdı; ama pot kırmamak için güldü. "Bunları konuşmayalım." Baekhyun durdu, durdu, gülümsedi, sevgilisine baktı, dudaklarına yanaştı ve orada fısıldadı. "Neleri konuşalım?"
Chanyeol onu öptü, öptü, öptü, kokladı -bal kokuyordu- öptü, okşadı, doyamadı. "Güzelliğini konuşalım balım. Seni görünce kalbimin atışını konuşalım." Öptü, baktı, öptü. Yine doyamadı.
Baekhyun öleceğini sandı.
Chanyeol buz gibi sert görünüşünü aşkıyla ısıttığında tüyleri diken diken oluyordu. Bu sert adam, konu o olunca nasıl bu kadar korumacı oluyor bilmiyordu; ama hoşuna gidiyordu. Durdu ve Chanyeol'un dudaklarına dudaklarını sürttü. "Öpebilir miyim?" Gözlerine dikkatle baktı. Chanyeol gerildi; ama izin verdi. "Öpebilirsin balım."
Sonunda, dedi. Sonunda öpebilirim istediğim her an.
Dudakları buluştu. Yavaş, yavaş, daha yavaş öpüştüler.
Sonra Chanyeol aklındakini söyledi.
"Sadece ikimiz. Ayrı eve çıkalım."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Tha Méli | ChanBaek
Fanfiction"Ona kim olduğumu, üzerinde ne hakkım olduğunu, nereden geldiğimi ve ne olduğumu sordular. Balım, dedi." Baekhyun vatanı için her şeyi yapabilecek bir genç, Chanyeol ise düşman. -Mortalsoo, savaş döneminde geçen bir hikaye. Çok güzel okumalar..
