"Ona kim olduğumu, üzerinde ne hakkım olduğunu, nereden geldiğimi ve ne olduğumu sordular.
Balım, dedi."
Baekhyun vatanı için her şeyi yapabilecek bir genç, Chanyeol ise düşman.
-Mortalsoo, savaş döneminde geçen bir hikaye.
Çok güzel okumalar..
Elime bir mektup gelmiş, Jeongin dün geldiğini ve bana vermeyi unuttuğunu söyledi. Art arda, alt alta sıralanmış yazılar. Gözlerim bir imza aradı, bulamadım. Yazı ve tarz Chanyeol'ün olduğunu haykırıyordu. Ama bir imza yoktu. Onun olduğuna emin olmak için tamamını okumalıydım. Hızla kağıdı kavrayıp okumaya başladım.
"Bu gece herkesin içinde sana ne kadar ihtiyacım olduğunu bağırabilirim. Bağırıp bütün kalabalığın dikkatini çekebilirim ve seni her şeyden çok istediğimi herkese söyleyebilirim.
Ama sana... Sana söyleyebilir miyim?
O kadar zor ki sana söylemek yaptıklarımdan sonra... Yüzüne bakıp da söyleyebilirsem ne mutlu bana. Ama şimdilik, gelmeden önce, sadece bir mektup yazıyorum. Senin için her şeyden vazgeçebilirim; Geçeceğim üstünden ve söyleyemediğim her şeyi yüzüne korkusuzca söyleyeceğim.
Kapalı bir kutu olmayı bırakabilirim.
Düşman olmayı bırakabilirim.
Aklıma gelen şeyleri söylemekten çekinmem.
Neyin kalıp neyin gideceğini başından beri biliyorum. Her şey gitse de sen kalmak zorundasın. Çünkü gidersen yapamam. Senin gitmeni o kadar istemiyorum ki...
Sadece beni affet.
Bir düşman olmayacağıma söz veriyorum."
Durdum. Sustum, koltuktan kalktım, ince kağıdı yazılarımın olduğu masaya bıraktım. Sonra bi' güldüm.
Bu mektubu ne zaman yazdığını düşündüm. Bir tarih yoktu.
Acaba mektubun o gelmeden elime geçtiğini mi düşünüyordu?
Yatağıma uzandığımda adım seslerini duydum. Chanyeol olmalıydı. İçeri girdi, bakışlarım üstünde gezindi. Mektubunu okudum, dedim. Yeni. Şaşırdı. Yeni mi, diye sordu. Evet, dedim. Zamanlamayı tutturamamışsın. Ve dediğimle suratı asıldı, morali bozuldu, hep oturduğu camın önündeki tekli koltuğa yaklaşarak dışarıya baktı. Bilmiyordum, dedi.
O gelmeden önce okuduğumu sanıyormuş.
Güldüm ve onu yanıma çağırdım. Geldi, üzerime uzanıp başını göğsüme yasladı.
İki gecedir bebek gibi oluşu hoşuma gidiyordu. Sevgiye muhtaç küçük bir bebek gibiydi. Az konuşuyor, sadece yanıma gelip sarılıyordu. O kadar şirindi ki ilk defa gördüğüm bu yanı beni şaşırtıyordu.
Sonra biraz saçlarını okşadım.
Lütfen beni bırakma, dedi.
Ve ben yokken ne kadar üzüldüğünü o zaman anladım.
Kalbim ağrıdı, saçlarını bırakıp yanağını okşadım. Verdiği zor kararı düşününce Chanyeol'e karşı suçlu hissettim. Olmamalıydım. O düşmanken ona karşı suçluluk hissedemezdim. Ama şimdi bir düşman değilken onu bu seçime zorladığım için iki katı kadar hüzünlendiğimi fark ettim.
Kafasını kaldırdı, yorgun gözleriyle beni inceledi. Ondan sonra doğruldu, bana yaklaşarak alnımı öptü. Bir anda kolları arasında kaldım.
Gece vakti, Her şey durgunken sakinken ona sarılmak güzeldi. Hiçbir dert yokken, Olsa da önemli değilken ona sarılmak çok güzeldi. Ona çok değer veriyordum fakat önceliklerim de vardı.
Yapmam gereken şeyler, Bitmesi gereken bir savaş...
Çok iş vardı.
Saçımda öpüşlerini hissettim. Kalbinin sesini bile özlemişim, dedi. Sonra dediği şeye güldüm. Hafif üşümüş kollarım ısındı.
"Baban çok endişeliydi."
Şaşırdım. Birden ondan bahsetmesi beni gerdi. O an sırtını okşayan elim durmuş, geç fark ettim. Birden babamdan bahsetmesi sinirlerimi gerdi. Sanki Chanyeol onu savunuyormuş gibi hissettim. Umrumda değil, dedim. Şakağımı öptü. "Söylememeliydim." Kafamı iki yana salladım.
Önemli değil, dedim.
Babamı, senin onun hain olduğunu bilip söylememeni, kütüphaneyi yakıp neredeyse beni öldürecek olmanı unutalım. Ellerim hareketine devam etti, yavaşça sırtını okşadım. Yine özür dilediğinde kafamı kaldırıp çenesini öptüm.
Önemli değil, dedim.
Sonra dudaklarına dokundum. Öpmeye korktum. Parmaklarım yavaşça dudaklarını okşadı, Sırtımı saran kolunu sıkılaştırdı, eli elimi tutup dudaklarına bastırdı. Parmaklarımı öptü. Elimi çekip bir daha çenesini öptüm.
Anlık gözleri kapandı, Sonra gözlerini açıp gözlerime baktı. Dudakları dudaklarıma değdiğinde gözlerim doldu istemesem de. Onu öpebildiğim için fazla mutluydum. Ya travmasını atlatamayıp onu öpmeme hiç izin vermeseydi? Onu zorladığıma pişman değildim. Onu affetmem için taraf değiştirmesine zorladığıma da pişman değildim.
Evet, doğruydu. Ne istersem yapıyordu. Bu adam, Beni fazla önemsiyordu.
