1- Sokağa çıkma demiştim

1.9K 218 39
                                    

Tenimi, kokumu, beni özlememişti.

Ne çok görmüştü düştüğümü, ağladığımı ve yarınım olmayacakmışçasına ölmek istediğimi.
Beni biliyordu sevdiğim, çok iyi biliyordu ne yapacağımı.
Neden kalmasını istediğim halde gittiğini merak ettim.
Bu bir yalan mıydı yoksa?
Az şey mi yaşamıştık?
Sevmiştik, sevişmiştik, ayrılmıştık, aşmıştık, evlenmiştik...
Kendi gelir, soğuk da davransa şakağımdan öper affettirmeyi bilirdi. Benim için elinden geleni yapardı.
O rahat olurdu, bizi kimse görmezdi.
Doya doya sever, içine çekerdi.
Her yerimden severdi, her yerimi severdi.

"Dün ettiğimiz kavga yüzünden mi?"

Düşünmeyi kesmezken
Gece vakti sokağa çıktım.
O gelmiyorsa, ben de biraz dolanıp hava alırdım.
Çıktım, yürüdüm, turladım.
Gezmek, mis gibi havayı içime çekmek eylemine daldım.
Düşündüm, ağladım, güldüm, bağırdım.

Özledim.

Chanyeol'ün bu aralar takındığı garip ruh hali aklıma gelince biraz daha düşündüm.
Onu düşündüm, başka şeyler de düşündüm.
Sonra isteğimi dinlemeyip gitmesinin nedenini buldum.
Dün gece, balkonda buluşacağımızı söylediğim halde uyuyakalmıştım.
Böyle basit bir şeydi ama unutulmaması gerekiyordu.
Şaşırdım.

Suç bendeydi.

Biraz pişman oldum, sevgisinden şüphe etmemem gerektiğini bir kez daha kabullendim.
Şüphe etmemem gerekirdi.
Ama yine de etmiştim.
Etmemeliydim.
Chanyeol beni çok severken ben onun sevgisinden şüphe edemezdim.

Aptallığıma kızdım, yürümeye devam ettim.
Öptüğüm gözleri gözlerim önüne geldi, bu sefer gözümün önündeki gözlerinin gerçek olmasına güldüm.

"Merhaba sevgilim, sen misin?"

Güldüm, güldüm, güldüm.

Baktı, baktı, baktı.

"Merhaba, benim." ?

Kolumu tuttu. Karanlık bir sokağa çekerken bedenimi, yumuşakça okşadı saçlarımı.
Göğsüne yasladı; tenimi tenine, kulağımı kalbine.

Meğer düş görüyormuşum.

O Chanyeol değilmiş, sevgilim değilmiş.

Bu adam kötüydü, okşadığı bedenimden ne istiyor biliyordum. Korktum. O beni, ben Chanyeol'u istedim. Sokakta kimse yoktu. Sesimi duyan yok, vazgeç, dedim. Ama Chanyeol vazgeçme, diyordu. Bu yüzden sabredip bekledim. Saldırdım, ısırdım, vurdum, kaçtım.

Kaçtım, kovaladı.

"Balım?"

Durdum. Arkamdan belime sarılan pis kollara karşın, ağlamaklı gözlerle sevdiğimin şaşkın gözlerine ve peşine taktığı askerlere baktım. Ben şoktaydım, o şoktaydı. Ama ben kurtulmak istiyordum.
Arkamdaki bedene dirsek attım. Chanyeol askerleri üzerimize saldı, korktum, ama benim değil, adamın üstüne.
Askerler adamı götürürlerken kimsenin olmadığına emin olarak sevgilime koştum.

"Chanyeol!" Ağlayarak beline sarıldım, sanırsam korkudan hıphızlı atan kalbine başımı yasladım ve saçlarımı okşayışını hissettim.

"Kurtardın, beni kurtardın."

"Sana bu gece sokağa çıkmamanı söylemiştim."

Sinirli sesi beni ürküttü. Bakışlarını seyrettim. Korkma hissini göreyim gözlerinde, bir bakayım ne kadar seviyor beni; ama göremedim.
Ellerim yüzüne tırmandı, okşadı, okşadı, okşadı, öptü, okşadı.
Ellerimi çektim ve kapanmış gözleri çevresini öptüm, öptüm, öptüm.
Gözleri açıldığında tekrar denedim ki bakışları haykırsın sevdiğini, aşkını, yani beni. Ama benden başka herkes vardı sanki gözlerinde.
Uzaklaştım.

Dünden dolayı üzülmüş olabilirdi.
Beni belki de beklemişti ama ben gitmemiştim bile.
Kızgınlığının nedeni bu olmalıydı.
Başımı eğdim, sonra gergince yüzüne baktım.
Şu sıralar biraz aramız bozuk, dedim.
Kaşları çatıldı, konuşmadı.
İfadesiz suratını izledim, eskisinden daha ifadesiz suratı beni korkutuyordu.
"Özür dilerim, dün gece için."
Söylediğimde kafa salladı.
Önemli değil, dedi.

Sonra hala kaşı dahi oynamazken yüzüme bakıyor oluşu beni gerdi.
Normalden farklı olan bu durum, gerçekten şaşırtıcıydı.
Sanki başına bir şey gelmişti, bir şey olmuştu.
Sadece bu sıralar aramızın hafif açık olmasına yordum.

Bakma bana öyle, dedim.

Nasıl, dedi.

Öptüm.

Sarıldığımda güldü ve kollarıyla vücudumu sımsıkı sardı. "Bakmam, balım."

O da öptü.



____________
Bir şey anlamadığınızı ve karışık olduğunu düşünüp bu kitaptan vazgeçmeyin lütfen
Geçmişe döneceğiz, ileride bir sürü olay olacak ve onlar hakkında bilmediğiniz şey kalmayacak...
Bu çok bölümlü kitabı ileriki bölümlerde seveceğinizi umuyorum.
Çok çok çok güzel okumalar..

Tha Méli | ChanBaekHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin