Tha Méli | ChanBaek

34- Artık bir düşman değilim

Hepinize merhaba,
Umarım sağlığınız yerindedir ve iyisinizdir 🧡

Bu kitabı okurken içinizde kötü bir his olsun istemiyorum, kesinlikle kötü bitirmeyi düşünmüyorum. O yüzden içiniz rahat bir şekilde okuyun.

Elbette daha bitmedi, daha bir sürü olay olacak.
Bu kitap için yazacağım çook şey var.
Bu kitap 50 bölümden kısa olmayacak onu söyleyeyim :)

Bu arada şu an bu kitabı oy verenler hariç kim okuyor gerçekten bilmiyorum.
Sadece takipçilerimin okuduğunu sanıyordum ama doğru değilmiş. Kitabı görüp de okumaya başladığınız için teşekkür ederim 🙏🏻❤️

Kendinize çok güzel bakın, sonraki bölümleri de merakla bekleyin :)

__________________

Sıkıcı olan, mutsuz olduğum bir akşamdı.
Evin yakınlarında gezip dolanırken güzel havaya doymaya çalışıyordum.
Belki biraz mutsuzluğum geçer, belki kirlenmiş ciğerlerim temiz havayla dolar;
Belki ciğerlerimin kirlenmesine neden olmuş adamı aklımdan silip atarım.

Dolaştım, dolaştım, dolaştım.
Birden durdum.

Beklemediğim bir şey olmuştu.

Dizlerim titrer gibi olsa da çaktırmadan uzaktaki bedene baktım.
Sert bir rüzgar esti, soğuk hava gözlerimi kısmama neden oldu.
Kalbim hızlıca atıyor, görmeyi beklemediğim kişiyi görmek kafamı oyalıyordu.

Chanyeol'ü gördüm.

İlk önce şaşırmıştım, evet.
Sonra onun hiç şaşırmadığını fark ettiğimde beni bilerek bulduğunu anladım.
Bana doğru geldi, çatık kaşları beni gerdi.
Bekledim, ifadesizce hafif uzaktaki suratına baktım ve neden geldiğini merak ettim.

Bir karar vermedin mi Chanyeol?
Neden buradasın?

Sonra yanıma geldi, tam karşımda durdu.

Gözleri gözlerime değdi, içim titredi.

Neden gittiğini sormak istedim ama yapamdım.
Konuşup da kızamadım.
Çünkü gözleri dolmuştu.
Kafasını iki yana salladı ve konuştu.
Özür dilerim, dedi. 
Bekledi, bekledi, bekledi.
Belki de ona bir şey diyeceğimi düşündü.
Ama o kadar halim yoktu.

"Artık bir düşman değilim."

Şaşırdım.
Düşünürken benim için burada olduğunu anlıyordum. Demek ki yanılmışım, diye düşündüm. Ben o kadar üzülürken aslında o hala beni düşünüyormuş.