Patronumun Vampir Oğlu [Düzenleniyor]

25

Jung, kalbindeki bu boş histen pek hoşlanmamıştı. İlk kez böyle bir durumla karşılaşıyordu ve ne yapacağı bilmiyordu. Başını hafifçe sallayarak bu durumdan kısa süreliğine kurtuldu. Masasına geçerek, çevirmen kızın çıkardığı eşyalarına baktı. Cüzdan, ev anahtarı, araba anahtarı ve küçük şişesindeki kan. Bir dakika kan mı? Bunu nasıl buldu? Nasıl bulabilmiş olabilirdi ki? Nasıl? Yoksa özel mini buzdolabını mı karıştırdı? Eğer öyleyse anladı mı kendisinin vampir olduğu? Eğer anladıysa, neden herşey normalmiş gibi davrandı. Belki kanı başka birşey sandı. Belki kanı, meyve suyu veya ona benzer bir şey sandı. Evet, evet öyle sanmıştır. Zaten öyle meraklı birisine hiç benzemiyor. Benzeyemez de. Ama Jung bundan emin değildi. İçinde hâlâ bir şüphe vardı ve bu şüphe onu yiyordu.

...

Yağmur, elindeki Bay Jung'un fotoğrafıyla masasına döndüğünde yüzünde hâlâ gülümseme vardı. Ve bu hoşuna gitmişti. Hem de çok hoşuna gitmişti. Bay Jung, Yağmur'a kendi resmini vermişti ve kendisine yapılan iltifata gülümsemişti ve gülümsediği zaman yüzündeki o ifade o kadar güzeldi ki, Yağmuru buna bayılmıştı. Hem de çok bayılmıştı.

"Gülümsedi. Gülümsedi. İnanmıyorum. Bu bir rüya olmalı. Evet, evet bu bir rüya. Bay Jung bana resmini verdi ve gülümsedi. Hem de benim yaptığım iltifata."

Yağmur, gülümsemesi kontrol edemiyordu. Gülümsemesi bütün vücuduna yayılmıştı ve tıpkı küçük bir çocuk gibi ayaklarını sallamaya başlamıştı. Hem ayaklarını sallıyor hem de yüzünü ellerini iki arasına alarak gülümsemeye devam ediyordu.

Ama bu gülümseme birden söndü ve Yağmur kendine küçük bir tokat atarak kendine geldi.

"Saçlama Yağmur. O patronun oğlu ve senin de patronun. Böyle saçma sapan şeyler düşünme. Onunla birlikte olmazsın. Olsa bile bu ihtimal çok az. Hem olsa bile, ne olucağını sanıyorsun? Filmler ve dizilerdeki gibi onunla bir aşk yaşanacağını mı? Bu imkansız. Bu olamaz. Olamaz. Saçma sapan bir hayal. Saçma sapan bir hayalden başka birşey değil.