Patronumun Vampir Oğlu [Düzenleniyor]

26

Yağmur, dediklerini düşünürken gözleri hâlâ Bay Jung'un fotoğrafındaydı. Saçma sapan bir hayal bile olsa, bu saçma sapan hayali kurmak, Yağmuru mutlu ediyordu. Ve bu mutluluğu Yağmur en son lisedeyken hissetmişti. Ama şimdi tekrar hissediyordu. Tekrar ve daha yoğun bir şekilde bütün bedeninde hissediyordu.

...

Yağmur, telefonun alarmıyla uyanmıştı ve yeni uyanmış olsa da kendisini hâlâ yorgun hissediyordu. Hâlbuki bu hafta çok fazla çalışmamıştı ve başını ağrıtan kâğıtlarla da fazla yüz göz olmamıştı. Peki neden kendini bu kadar yorgun hissediyordu ki? Ümitsizce sağ döndüğünde cevabını almıştı Yağmur. Bay Jung'un fotoğrafı komidinin üstünden sahte ama seksi bir biçimde ona bakmaktaydı. Yağmur, istemeden yine o duyguyu bütün vücudunda  ve kalbinin derinliklerinde hissetti. Kalbinin atışları damarlarındaydı ve her atışı Yağmuru öldürüyordu. Bu durumdan kurtulmak için sola döndü. Ama nafileydi. Tuhaf duygu hâlâ Yağmurun vücudundan çıkmamakta kararlıydı.

Yağmur, yoganın üzerine çekerek gözlerini kapattı ve tuhaf duygudan kurutulmak için başka şeyler düşünmeye çalıştı. Ama başaramadı. Çünkü; Yağmur gözlerini kapattığında karşısında Bay Jung duruyordu ve tıpkı fotoğraftaki gibi kendisine bakmaktaydı.