~Η ψυχή που δεν γνώρισε κανείς!~

~Πόση αμαρτία ακόμα;...~

Όλα χάθηκαν..
Το σκοτάδι επικρατεί..
Το χάος κυριεύει..
Άκρη σ'άκρη σε όλη την γη πλέον η χαρά και ευτυχία κρεμάστηκαν σε κάδρα στον τοίχο και κανείς δεν θυμάται πως ήταν να τα νιώθεις αυτά τα δύο..
Μισός, κακία, φθόνος, οργή, πόλεμοι-φωτιές και βόμβες, καταστροφές, σεισμοί-λιμοί και καταποντισμοί, ο ουρανός νευρίασε και τα έβαλε μαζί μας, στην γη διαταγή δίνει, κανένας να μην μείνει.. αυτή σχίζετε στα δυο να μας "καταπιεί", κλαίει και οδύρεται ο ουρανός και η γη δεν αντέχει και καταρρέει, χάνετε, καταστρέφεται, μαραίνετε, και από τις αμαρτίες μας μολύνετε...
Καταντήσαμε ένα μάτσο κόκαλά και κρέας..
Την ψυχή μας την "αφανίσαμε", πλέον δεν την διακρίνει κανείς από το χάος..
Τίποτα δεν έμεινε όρθιο..
Τίποτα δεν θυμίζει ζωή..
Τα παιδιά και τους μεγάλους δεν τα ξεχωρίζεις..
Ποιος ο άντρα, ποια η γυναίκα;
Το καλό και το κακό δεν τα καταλαβαίνεις..
Πού είναι η ζωή; Πού είναι και ο θάνατος;..
Ένα χάος που δεν τελειώνει ποτέ..
Μίσος που καίει τους πάντες..
Τα "θέλω" σαν ναρκωτικά αν δεν τα "πάρεις" θα πεθάνεις..
Ο εγωισμός έγινε πελώριος μπροστά στην ταπεινοφροσύνη, ποιος να την δει τόσο μικροσκοπική;
Και μάλλον στον "Άδη" ετοιμάζονται να στρώσουν κόκκινο χάλι καθώς φαίνεται πως πολλοί (δαίμονες) θα αρπάξουν πολλούς (ανθρώπους).......
Πες μου!
Πόση αμαρτία να αντέξει ο ουρανός;
Πόση αμαρτία να αντέξει η γη;
Πόση αμαρτία ακόμα να αντέξει η ανθρωπότητα;
Πόση αμαρτία ακόμα να αντέξει η ψυχή;
Μα.., πόση αμαρτία θα αντέξουν τα μάτια Σου Χριστέ μου;

Ουρανέ! Με τα σύννεφα σου κρύψε με.. οι αμαρτωλή να μην φαίνομαι, να μην πληγώνω Εκείνων που για εμένα σταυρώθηκε μια μέρα για να σωθώ..
Γη! Άνοιξε στα δύο να με καταπιείς.. πλέον να μην υπάρχω και βαραίνω τούτο τον κόσμο με το βάρος τον αμαρτιών μου..

Εαυτέ μου σε ρωτάω, απάντησε μου..!
ΠΟΣΗ αμαρτία ακόμα;...
Πες μου! Πόση;....

Πατέρα.. Συγνώμη....

(27/3/'18)

~Μάρω Jackson~