~Η ψυχή που δεν γνώρισε κανείς!~

~Ένα μάτσο κόκαλα, κρέας και αμαρτίες~

(Ένα γράμμα ενός λαϊκού για τους ανθρώπους του σήμερα).

Τι σου είναι ο άνθρωπος;

Ένα μάτσο κόκαλα, κρέας και αμαρτίες.
Τι σου είμαι κι εγώ;
Ένα τίποτα.
Τι μου είσαι κι εσύ;
Ένας άγνωστο..
Για σκέψου.. Όλοι εκεί πηγαίνουμε, στο άγνωστο.

Και ύστερα, να πούμε, το παίζουν έξυπνοι οι άλλοι και για να σου την μπουν στο μάτι, σου λένε: «Θέλει προσπάθεια να κάνεις στην ζωή», δηλαδή σε ελεύθερη μετάφραση, κακήν κακός σου λένε: «Θέλει κόπους και μεγάλο-θυσίες η ρημαδιασμένη η ζωή, η ανελέητη.. Εκεί!!! Δεν θα σε αφήσει πότε να σηκώσεις κεφάλι, να φτύσεις αίμα και να στάξεις κιόλας... να πω πως έβγαινε και κάτι, να πάει στον κόρακα.. Αλλά ΕΚΕΙ σε λέει.. Φτωχός γεννήθηκες, μεγάλωσες και θα πεθάνεις...»

Πού είναι εκείνα τα χρόνια που υπήρχαν κάτι ονειροπαρμένοι τυπάδες που και τότε είναι η αλήθεια, η "τρίτη γενιά" τους έβλεπε για τρελό-νεολαία, παράξενα παιδιά ή ακόμα και τρελούς για δέσιμο..

Εκείνους τους τυπάδες γουστάρω που ο ένας ξέρω'γω, πίστευε πώς θα γίνει αστροναύτης και το πίστευε, ξημεροβραδιαζότανε κοιτάζοντας τα αστέρια στις ταράτσες και μονολογούσε μόνος του: «Εαυτέ μου, μια μέρα, έτσι όπως τώρα βλέπουμε τον ουρανό θεόρατο, θα βρεθούμε εκεί και θα κοιτάμε την μικροσκοπική γη από ψηλά.. Θα κατακτήσουμε τον κόσμο και τον γαλαξία..». Ένας άλλος πάλι, έλεγε πως θα γίνει πρωθυπουργός και το ζούσε ενώ έφτιαχνε από τσούρμο παιδιά συμμορίες, έδινε εντολές και πήγαινε να τα βάλει με τους μεγάλους και ας έτρωγε ξύλο ενώ ένας τρίτος είχε την τρομερή εντύπωση πως ήταν το αδικημένο ταλέντο της εποχής και πως θα ήταν σίγουρα ένας δεύτερος Elvis Presley και ώρες ατελείωτες καθόταν μπροστά στο καθρέπτη με την βούρτσα της μαμάς στο χέρι και την κουστούμια του μπαμπά προκειμένου να κάνει πρόβες για την μεγάλη μέρα της αναγνώρισης του... Άσε που βρίσκανε μετά κάτι τύπισσες χειρότερες από αυτούς και κάνανε "τρελό δίδυμο" ή και ολόκληρες συμμορίες από ονειροπαρμένους που η μόνη τους έγνοια ήταν να κυνηγήσουν και να ζήσουν το όνειρο......

Σε εκείνο το τσούρμο ανήκω κι εγώ.. μπορεί στο τέλος να μην έγιναν τίποτα και να "κατέληξαν στου δρόμου την άκρη" ή "στο κελί 33" ή και στο πιο απλό σενάριο, σε ένα σπιτικό με το άλλο τους μισό, παιδιά, σκυλιά, γατιά που από την φτώχεια να "βρέχει φωτιά στην στράτα" και το "θα ζήσω ελεύθερο πουλί" να πέταξε αλλά, πες μου! Αν δεν είχαν αυτά τα μυαλά, πώς θα ζούσαν αυτές τις μοναδικές και αξέχαστες στιγμές; Και να σου πω και το άλλο, πλάκα-πλάκα αυτός που ήθελε να γίνει πρωθυπουργός και το ζούσε, συνέχισε να το ζει ως δικηγόρος όμως (καλό είναι κι αυτό μωρέ).. Πες ειλικρινά ρε καραμίτρο, αν δεν κουβάλαγε αυτά τα μυαλά να φάει τόσο ξύλο, θα σηκωνόταν μωρέ πότε να πάει για πρωθυπουργός προκειμένου να αλλάξει τους νόμους και τελικά να κατάληξη να αποδίδει το δίκαιο....εεεε;;;;

Θέλει ΜΕΓΑΛΗ ΤΡΕΛΑ να έχεις για να κάνεις μεγάλο-όνειρα και να τα πιστεύεις κιόλας ενώ μπορεί να το ξέρεις κι εσύ ότι δεν πρόκειται...

Ρε κατακαημένε σημερινέ άνθρωπε..
Ο κόσμος που ζεις ΜΙΑ ΖΗΩ στην φτώχεια ήταν, απλώς τώρα είπαν να το δραματοποιήσουν "λίγο" παραπάνω.. Το μόνο που άλλαξε από το χθες είναι ότι ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΟΝΕΙΡΑ.. "Πάει, μας τα κόψανε κι αυτά..."
Παρ'το χαμπάρι πως τα όνειρα είναι ένα από τα σημαντικότερα κίνητρα σε αυτήν τη ρημαδο-ζωή για να αντέξουμε.. Και πού ξες, μπορεί να σου "πέσει και το Τζόκερ" και να κάνεις την καλή σου..

Ρε αϊ φύγετε από'δω πέρα που θα μου πείτε πώς τα όνειρα είναι για τους ανώριμους και για αυτούς που τα μυαλά τους είναι πάνω από το κεφάλι τους, να πούμε... Κι εσύ δηλαδή ρε συνιδιτοποιημέναι με το <<Α! Να βρω μια δουλειά με λεφτά και να κάνω μια οικογένεια......>> Τι κατάλαβες;

Ρε κατακαημένε! Πώς πετάς έτσι τόσα παιδικά χρόνια στο κενό, τόσα όνειρα, πώς πετάς τον εαυτό έτσι... ΓΙΑΤΙ προτιμάς να χάσεις τον εαυτό σου και να σε φάει η μαύρη καθημερινότητα;..

Ναι.. Ξέρω! Όπως είπα κι εγώ πριν θα μου πεις, μπορεί να μην γίνει τίποτα και θα μείνεις ξεκρέμαστος.. έχεις δίκαιο κάνε μία καβάτζα.. Άλλα ΜΗΝ ΠΑΡΑΔΙΝΕΣΑΙ έτσι σε αυτούς που σε θέλουν σκλάβο, δυστυχισμένο, απελπισμένο και χωρίς όνειρα-όραμα.. Καμία 'κάθε αυτού' σπουδή από μόνη της δεν έκανε καλό σε αυτόν τον πλανήτη.. ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΚΑΙ ΤΑ ΟΡΑΜΑΤΑ ήταν αυτά που πήγαν τον κόσμο μπροστά!!!

Όπως προ είπα και πριν, για να μην ξεχνιόμαστε ένα μάτσο κόκαλα, κρέας και αμαρτίες είμαστε..
Ό,τι και να γίνει, είτε αποτύχεις, είτε πετύχεις, ένα μάτσο κόκαλα, κρέας και αμαρτίες είμαστε...

Αν σε χαλάει τώρα εσένα αυτή η σκληρή πραγματικότητα το μόνο απλό που έχεις να κάνεις είναι το ΑΛΛΑΞΕΙΣ!!!

ΔΕΝ θες να είσαι ένα μάτσο κόκαλα, κρέας και αμαρτίες;!;!

ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΤΟ ΑΛΛΑΞΕΙΣ ΜΑΓΚΑ ΜΟΥ!

ΟΜΠΡΟΣ!!! ΑΝΟΙΞΕ ΤΗΣ ΠΥΛΕΣ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΣΟΥ ΚΑΙ ΑΣΕ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΝΑ ΣΟΥ ΔΕΙΞΟΥΝ ΤΟΝ ΔΡΟΜΟ!!!

ΠΡΟΧΟΡΑ ΚΑΙ ΜΗΝ ΦΟΒΙΘΕΙΣ ΠΟΥΘΕΝΑ ΩΡΕ!!!!!!!!

Υ.Γ: Μην ξεχάσεις να πάρεις και λίγο μυαλό για το δρόμο! Μην σε "κλαίμε" μετά!

(26/7/'18)

~Μάρω Jackson~