~Η ψυχή που δεν γνώρισε κανείς!~

~Ένα κόσμος για εσένα.. για εμένα..~

Υπάρχει ένας κόσμος χτισμένος χωρίς κακία, φθόνο, μίσος..
Χωρίς σκοτεινές σκέψεις και συναισθήματα από σκόνη..
Χωρίς λύπη και στεναχώρια!
Αυτό είναι ένα μέρος, όπου δεν νιώθω μόνη!
Αυτό είναι ένα μέρος, όπου νιώθω ότι είμαι πραγματικά σπίτι μου!

Και έφτιαξα ένα κόσμο για σένα, για μένα...   
Μέχρι που τελικά, εξαφανίστηκες από μένα!...
Και τώρα, ήρθε η ώρα να φύγω και μαζί με τα όνειρα μου, να γίνω σκόνη!..  

Έμεινα γλύκα, στοιχισμένη από εκείνους τους καιρούς και από τους ανθρώπους που με μία τους ματιά, με μία τους λέξη και με μία ανύπαρκτη υπόσχεση, με αφήσανε στο σήμερα, να περιμένω το χθες!
Και τώρα περιπλανιέμαι σε ένα κόσμο ξένο, να νιώθω μια ατελείωτη μοναξιά και κοιτώντας από τότε τα αστέρια, ακόμα επιμένω σαν παιδί να πιστεύω το ακατόρθωτο..
Και όταν κάτι πάει στραβά, προκειμένου να μην πάψω να πιστεύω.., κατηγορώ τους άλλους και αν δεν φταίνε οι άλλοι, τότε κατηγορώ τα αστερία..
Μέχρι που συνειδητοποίησα τελικά, ότι αυτά φταίνε που περιμένω ακόμα το χθες.. χωρίς αποτέλεσμα.. Μα, δεν μπορώ να τα κρατήσω κακία! Γιατί κρατούν στην αγκαλιά τους ότι αγαπώ και μάταια περιμένω να γυρίσει...
Κι όμως, με αυτήν την αναμονή ζω!
Αναπνέω!
Δημιουργώ όνειρα και χτίζω το μέλλον.. Που τελικά είναι τόσο μάταιο.. όσο και η αναμονή!...

Μα... Ο κόσμος που έφτιαξα για σένα, για μένα;.. Τι θα απογίνει;
Αφού εξαφανίστηκες από μένα!
Τι θα κάνω εδώ, μόνη;..

Δεν τον έφτιαξα για να είμαι μόνη.. για εσένα τον έφτιαξα.. και για τους φίλους σου!
Και για μια εποχή που περιμένω από το χθες να έρθει στο σήμερα!

Ξέρω! Μάταιο όλο αυτό!
Μια παράνοια που κοντεύει να με αποτελειώσει, ένας φαύλος κύκλος στο μυαλό μου που με ζαλίζει! Γλυκά μεν.. Βασανιστικά δε...
Αλλά αυτό είναι!...
Εσύ και η εποχή σου κατοικείτε πλέον στο μυαλό μου και μέσο της καρδίας μου σας φέρνω από το χθες στο σήμερα.. χωρίς να το βλέπει κανείς.. να το αισθάνεται...
Γιατί πολύ απλά, για αυτούς είστε το αδικοχαμένο χθες και για εμένα το πολύτιμο σήμερα..

Και όλοι με λένε παράξενη και τρελή επειδή προτίμησα το ειρηνικό χθες από το εχθρικό σήμερα!

Αφήστε με να κοιτάω μόνη και απελπισμένη τα αστέρια και να φαντάζομαι την ζωή του χθες και κάτι ακόμα...

Εσένα.... #'58  

(Εμπνευσμένο από το τραγούδι των The Cinematic Orchestra - To Build A Home. Γράφτηκε στις 23/7/'16)

~Μάρω Jackson~