~Η ψυχή που δεν γνώρισε κανείς!~

~Χριστουγεννιάτικο πρόσωπο~

Φέτος.. λέω να μην χαρώ με το γιορτινό (υποτίθεται) κλήμα των Χριστουγέννων και θα απορρίψω τα στολίδια, τα δώρα και όλο αυτό το "πάρτι", την χαρά..

Φέτος.. λέω να επικεντρωθώ στο πραγματικό πρόσωπο που δεν είναι τίποτε άλλο πέρα από το πρόσωπο το "σκότους", ένα χάος..

Λέω.. φέτος τα Χριστούγεννα να κοιτάξω την ουσία τους και το τι πραγματικά χρειαζόμαστε.. Είμαστε ένας κόσμος χωρίς πίστη, ελπίδα.. πείνα, διψά, αρρώστια (σωματικά και ψυχικά), φτώχια και πλούτη πλέον κρύβουν το ίδιο πράγμα.. θάνατο.. είτε σακάτικα, είτε ψυχικά.. όλα πεθαίνουν.. όλα τόσο ψεύτικά κι όμως μας λένε την αλήθεια για το πόση ψευτιά και σαπίλα υπάρχει.. και ο Θεός στα μάτια των ανθρώπων μοιάζει διάολος και ο διάολος με θεός χωρίς όνομα.. Λεφτά, Μίσος, Εγωισμός...

Φέτος.. θα πω πολύ λίγα, απλά και βασικά πράγματα καθώς είναι πλέον μάταιο να πω το οτιδήποτε..

Η λέξη Χριστούγεννα αποτελείτε από 2 λέξεις ~Χριστός & Γέννηση~ που σημαίνει πως γεννιέται η σωτηρία όλου του κόσμου, κάθε χρόνο δεν είναι απλώς μια γιορτή, μια ανάμνηση.. ΟΝΤΟΣ ξανά γεννιέται, πού (;), στις καρδιές μας (υποτίθεται).. και θα μπορούσε κάνεις να πει πως είναι τα "Γενέθλια" Του Χριστού στις καρδιές μας και στον κόσμο, 2.021 χρόνια από τότε που ήρθε εδώ, θεάνθρωπος για να μας σώσει.. επιπλέον, ο Χριστός είναι αγάπη, οπότε θα έπρεπε να γιορτάζουμε την γέννηση του Χριστού στο κόσμο, στις καρδιές μας και την αγάπη (και ότι είναι μέσα σε αυτήν)..

Και αφού ξεκαθάρισα με πολύ απλά λόγια τι είναι τα Χριστούγεννα, μπορεί να μου πει κάποιος ΠΟΥ είναι τα ΑΛΗΘΕΙΝΑ Χριστούγεννα, όχι μόνο φέτος αλλά εδώ και πολλά χρόνια που χάσαμε την ουσία;;;

Πού είναι τα Χριστούγεννα;

Το μόνο που βλέπω είναι ψεύτικά δέντρα, ψεύτικα στολίδια, ψεύτικη χαρά...

Κάποτε πιστεύω, νομίζω όλα αυτά τα κάναμε από αγάπη για τους άλλους και για να "στολίσουμε" τούτη την ιερή ημέρα, όπως σε ένα πάρτι γενεθλίων στολίζουμε για να ομορφύνουμε την στιγμή και ΜΑΖΙ με τον εορτάζονται να γιορτάσουμε!
Όμως.. λυπάμαι που το λέω αλλά.. τόσα χρόνια, γιορτάζουμε γενέθλιά με Τον εορτάζοντα να είναι έκτος από παντού.. ένα πάρτι χωρίς την ουσία, χωρίς λόγο σχεδόν.. ΠΝΙΓΗΚΑΜΕ στα στολίδια, τα φωτάκια και σε όλα τα άλλα με αποτέλεσμα να ξεχνάμε τον πραγματικό λόγο εορτασμού στην άκρη και καταντάμε να γιορτάζουμε τα υλικά...

Πείτε μου!
Πού είναι τα Χριστούγεννα σε όλον αυτόν τον εφιάλτη που ζούμε όλοι τον τελευταίο καιρό;
Πού είναι ο εορτάζοντας Χριστός;
Τον κάλεσε κάνεις στο σπιτικό του την ημέρα εκείνη; (και όλο τον υπόλοιπο χρόνο εννοείτε..)
Λεμέ "Καλά Χριστούγεννα", άραγε ξέρουμε σε βάθος τι είναι, τι λέμε, τι ευχόμαστε και γιατί;
Ή.. μήπως όχι..:

Φέτος λέω να καθιερώσω (μόνη μου) κάτι πιο κοντά στο πραγματικό νόημα των Χριστουγέννων..

Εύχομαι σε όλους Καλά Χριστούγεννα στις καρδιές μας και Χρόνια πολλά και ευλογημένα να παραμείνει ο Χριστός μέσα μας, να φωτίσει τις καρδιές μας και να μας τις ζεστάνει έτσι ώστε να μαλακώσουν, να μετανιώσουμε και να μας "καθαρίσει" από ότι βάσανο έχουμε. Υγεία και ευτυχία να γεμίσει όλα τα σπίτια σε τούτο τον πλανήτη και να μας φωτίζει να βλέπουμε και να ξεχωρίζουμε το κάλο από το κακό, την αλήθεια από το ψέμα, την αγάπη από το μίσος..

Κάποτε, πριν πολύ καιρό, είχα ευχηθεί κάτι που το έλεγα από πολύ μικρή και λέω να το πω και φέτος...

Εύχομαι μια μέρα ο κόσμος να αρχίσει να γίνεται λίγο πιο φωτεινός από το χθες (και επιπλέον), μέχρι που πια να μην χρειάζονται η ευχές..

Αλλά........... ξέχασα..... δεν πρόκειται να συμβεί κάτι τόσο παραδεισένιο που ευχόμουν και φανταζόμουν σαν παιδί..

Φέτος τα Χριστούγεννα, κανείς δεν γιορτάζει τα Χριστούγεννα..

Υ.Γ: Εδώ.. μόνη... λέω, αντί να γιορτάσω, να ρίξω ένα δάκρυ για αυτούς που πεινούν και διψούν, ένα δάκρυ για τους αρρώστους, ένα δάκρυ για τους δυστυχισμένους, ένα δάκρυ για αυτός που θρηνούν, ένα δάκρυ για αυτούς που πονούν, ένα δάκρυ για αυτούς που έχουν σκοτάδι μέσα τους και μισούν, ένα δάκρυ και για αυτός που δεν τους αγάπησε ποτέ και κανείς.. Ένα δάκρυ για όλη την δυστυχία, την θλίψη, το μίσος, την κακία πάνω στην γη και... ξέρω είμαι τόσο αδύναμη που το ένα μου δάκρυ θα πολλαπλασιαστή σε μυριάδες, χιλιάδες, τρισεκατομμύρια δάκρυα...
Αλλά για σκέψου, το δάκρυ είναι μια στρογγυλή σταγόνα, σαν μια διάφανη χριστουγεννιάτικη μπάλα, η αγάπη, η συμπόνια, η κατανόηση και η συγχώρεση θα μπορούσαν να μοιάζουν με λαμπάκια, γιρλάντες, με αγγελάκια, φιογκάκια και οτιδήποτε άλλο στολίδι.. μήπως ένα πρόσωπο που κλαίει από αγάπη, συμπόνια για συγχώρεση/μετάνοια κ.λ.π, είναι το φετινό "Χριστουγεννιάτικο δέντρο"; Και το αστέρι; Μήπως θα μπορούσε να είναι ο Χριστός που θα γεννηθεί ξανά φέτος;            

(21/12/'21)

~Μάρω Jackson~