ᴀʟᴛıɴ ᴏʀᴅᴜ ᴀᴋᴀᴅᴇᴍɪsɪ || ᴘᴊᴍ

Dördüncü Bölüm

#bangtansonyeondanFire

Multi | Park Jimin

***

"Herkes yerleştiğine göre, sınıfımıza yeni gelen öğrencimizi tanıyalım bakalım." sınıftaki yüzler bana dönerken rahatsızca oturduğum yerde kıpırdanarak yavaşça sırayı öne itikleyip oturduğum yerde dikleştim.

"İsmim lavinia. Dünyaya gönderilen çocuklardan biriyim. Toplayıcılar tarafından getirildim."

Karşımda ki orta yaşlardaki kel ve zayıf adam başıyla onayladı.

"Acemibirliğine girmeden bu sınıfa mı girdin direk?" Sana ne.

Cidden şuan demek istediğin tek şey buydu.

Sana ne.

Ama eğer dersem büyük ihtimal şüphelenebilirlerdi. "Evet." Tanrım lütfen nedenini sormasın. Yalvarırım.

"Kaç yaşındasın?"

Tanrıya şükür.

Gözlerim hafifçe yoongiye doğru kaydı.

"Bugün 20. yaş günüme girdim."

Bugün onunda doğum günüydü.
Gözlerini üzerimde hissedebiliyordum.

"O zaman tekrardan doğum günün kutlu olsun lavinia. Bu arada isminin anlamı ne?"

Tekrar ve tekrar dudaklarımı aralayarak cevap verecekken biri benim yerime cevap vermişti.

"Ölüm çiçeği. Güzel isim" gözlerimi sesin geldiği yere çevirdim.

Bu çocuk az önce eunji'nin prens jimin dediği çocuktu.

Gözlerimi gri gözlerine çıkardım. Yüzündeki sırıtma ile baştan aşağı beni süzüyordu.

Cidden rahatsız ediciydi.

Prens olması veya gelecekte kral olması arsızca açık bir şekilde birini süzmesini gerektirmezdi öyle değil mi?

"Son olarak biraz seni test etmek istiyorum, elementini kullanabiliyor musun veya ne kadar kullanabiliyorsun diye"

Ah, cidden mi? Sınıfın ortasında mı?

"Lütfen buraya yaklaş" hoca arkasını döndüğünde yüzüm buruşturarak gözlerimi devirdim. "Litfin biriyi yiklis" çevremdeki birkaç kişi mimiklerimi ve kısık takladimi görmüş olacakki birkaç kişi kahkaha atmıştı.

Evet bunlar yediside SAYIN prenslerdi.

Neden onlara bu kadar kıl olmuştum bende bilmiyorum. Belki de dışarıdan çok şey gibi gözüküyorlardı... kendilerini beğenmiş.

Evet onlara göre en uygun uygun kelime buydu.

Tamam sonuçta prenslerdi bu zahmet egolu ve özgüvenli olmalılardı ama kendini beğenmişlik bunun bir tık fazlası ve abartıydı.

Belkide ön yargılı davranıyordum ama tam olarak böyle gözüküyorlardı, evet.

Düşüncelerimi tağıtarak öğretmenin kürsüsüne yaklaştım.