ᴀʟᴛıɴ ᴏʀᴅᴜ ᴀᴋᴀᴅᴇᴍɪsɪ || ᴘᴊᴍ

Otuzbirinci Bölüm

#bangtansonyeondanMagicShop

Muli Medya | Park Jimin

▪▪▪▪▪▪

Yorgunlukla alnımdan akan terleri silerek, karşımdaki oldukça büyük bir şehir kapısı gibi duran dev kapıyı ve ardındaki kararltı ve insanın içini karartan siyahlığı süzdüm.

Bütün hesaplamalarım tutmuş ve tam olarak 5 günde buraya gelebilmiştim. Saçma sapan yollar geçmiş, dağ tepe tırmanmıştım. Çölden bile geçtim ulan.

Fazla ıssızdı.

Element kullanıcılarının yaşadığı bölgeden yani kabileden tamamen çıktıktan sonra hayat yoktu. Ciddiyim. Koskoca büyük bir tarla düşünün, boş, tehlikeli, karanlık ve ıssızdı.

Sadece merak ettiğim şuydu her kabile arasında 5 günlük bir yol mu vardı?

Cidden çok saçmaydı. Aslında diğer saçma olan şey ise benim aptallığımdı.

Ulan benim büyükbabam büyücüydü be büyücü. Nasıl her boku öğretip de bana ışınlanma büyüsünü öğretmezdi. Gerçi öyle bir büyü var mı bilmiyorum ama illa ki enayi gibi 5 gün boyunca yürümemi geriktirmeyecek bir çok büyü vardır öyle değil mi?

Gözlerimi devirerek, kendime gelebilmek için omuzlarımı silktim.

"Kendine gel lavinia, ciddiyetini topla. Birazdan yasa dışı topraklara, yasa dışı bir şekilde gireceksin. Evet, her an bok yoluna gidebilirsin. Bu yüzden dikkatli olup kıçını kollamayı unutmuyorsun."

Evet kendime verebileceğim tek tesellim bu şekildeydi. Derin bir nefes alarak, karşımdaki büyük kapıya doğru adımladım.

Korkmuyordum.

Çünkü neden korkayım?

Ölüm korkusu deseniz, lanet olsun zaten ölmek için uğraşıyordum ama onu bile başaramıyordum. İçeride büyücüler vardı belki üzerimde büyük yapmaya çalışabilirlerdi ama bana büyü fayda etmiyordu.

Isırılarım korkusu deseniz, ne vampir ne de bir kurt tarafından ısırılsam bile dönüşemezdim. Aslında bunu benden önceki kurtarıcının yazmış olduğu kitapda okumuştum.

Savaştayken bir vampir tarafından ısırılmış fakat fayda etmeyi geçin, diş izleri birkaç saniye sonra kendiliğinden yok olmuş.

En azından öyle yazıyordu ki şöyle birşey var, benim bir vampir ya da kurt adama dönüşebilmen için ilk önce ısırılman ardından ise öldürülmem gerekirdi ama zaten biz ölmezdik.

Ölemezdik.

Yani bu da demek oluyordu ki herhangi bir paniğe ya da korkuya gerek yok. Aslında bakarsak bütün bu olumlu şeyler olumsuz olsada korkmazdım.

Çünkü dediğim gibi ruhsal olarak güçlü olmasalar fiziksel olarak en güçlüydüm.

Eğlenceli olacaktı ya. Hissediyordum.

Jungkook bunun ne kadar tehlikeli olduğunu söylesede, benim damarlarımda şuan büyük bir enerji, aksiyon ve eğlenece yaşama hissi akıyordu.