Achterhoede

07

Hoofdstuk 7

'Hey, Lara, met mij,' waren de eerste woorden die ze zei aan de telefoon.

'Liz! Hoe gaat het met Morris? Is alles oké? Hoe is het gebeurd?'

'Morris heeft een ongeluk met de motor gehad en ligt in kunstmatige coma. Ze weten nog niet of hij uit zijn coma komt als ze de kunstmatige coma stopgezet wordt.'

'Jeetje, dat is nogal wat. Jij bent voorlopig niet op werk, neem ik aan?'

'In ieder geval tot en met vrijdag niet,' besloot Liz. 'Maar daarna zal ik mijn leven op de een of andere manier moeten oppakken. Of Morris hier wel of niet uitkomt, er moet geld binnengebracht worden en als ik niet werk, gebeurt dat niet. En dat kan ik Sem niet aandoen.'

'Liz, ik wil wat voor je kunnen beteken,' reageerde Lara. 'En hoop dat op de manier die ik je zo ga vertellen, kan doen en ik denk dat het een grote opluchting voor je zal zijn.'

'Wat zou je ervan vinden als ik de kosten van Sem op me neem? Maak je geen zorgen over mijn geldzaken, want ik verdien genoeg. Ik doe dit graag voor jou, Liz. En eigenlijk ben ik al niet van dit idee af te krijgen. Dus ga ermee akkoord en dan zullen we beiden blij zijn.'

'Nee, nee, dat wil ik absoluut niet,' ze schudde haar hoofd, maar besefte dat zij dat niet kon zien. 'Ik kan dit niet van jou aannemen, Lara. Dan kom ik liever in de schulden dan dat ik geld moet krijgen van jou. Ik wil niet dat jij voor mijn geld gaat opdraaien.'

'Het blijft tussen ons, dus niemand komt het verder te weten. Ik help graag anderen en ik help het liefst mensen die veel voor mij betekenen. Ik doe dit niet zomaar voor jou, begrijp je dat, Liz?'

'Natuurlijk zou ik dit van je willen aannemen, maar ik wil niet dat mijn problemen jouw problemen worden,' antwoordde ze.

'Laat ik het anders zeggen: ik ga de kosten die jij hebt van Sem betalen. Of jij dat nu wilt of niet. Je hebt geen andere keus.'

'Lara, je kunt dit niet voor me doen. En volgens mij heb jij geen enkel idee duur een kind wel niet is. Buiten het feit dat ik me schaam als jij de kosten op je neemt, vind ik het ook geen fijn idee.'

'Wat wil je dan? Dat je moet werken, terwijl je vriend misschien hersendood in het ziekenhuis ligt? Je hebt het al moeilijk genoeg en je zult het de aankomende tijd alsmaar moeilijker gaan krijgen. Als je vriend in coma ligt, voelt dat zo goed als hetzelfde wanneer iemand overleden is.'

'Ik spreek je morgen, Lara. Voor nu zal ik over je voorstel na gaan denken. Dat zal jou beter in de oren klinken dan dat ik er helemaal niet mee akkoord ga.'

-

'Liz, lieverd,' Anita kwam op haar dochter afgerend.

'Wat vind ik dit vreselijk voor jou,' Anita sloeg haar armen om haar dochter heen.

'M-mam,' snikte ze.

'Ja, wat is er, schat?'

'Ik-k kan er n-niet over nadenken d-dat Morris dood is.'

'Liz, dat gaat hij ook niet. Morris blijft leven, oké?' Anita probeerde haar gerust te stellen, maar wist dat het waarschijnlijk niet ging lukken, gezien de kans groot was dat Morris het niet ging overleven.

'Zal ik Sem anders de komende weken in huis nemen?' sprak Anita haar dochter haar toe. 'Ik begrijp goed dat je een kind er nu niet bij kunt hebben.'

'Mam, als je dat zou willen doen, zou dat ontzettend fijn zijn. Ik denk inderdaad niet dat ik voor Sem op dit moment een goede moeder zou kunnen zijn.'

'Mama, waar is papa?'

Liz slikte. Hoe moest ze dit in godsnaam aan een vierjarige uit gaan leggen?

'Papa is voor een paar weken in het ziekenhuis. Hij is voorlopig niet hier, lieverd. Maar daarom ga jij een paar weekjes bij opa en oma verblijven, zodat mama wat vaker en langer bij papa kan blijven.'

'Gaat papa dood?' Ze zag het verdriet in Sems ogen en moest proberen niet in tranen uit te barsten voor de ogen van Sem.

'Nee, papa gaat niet dood, Sem,' viel Anita haar bij, die zag dat haar dochter niet had moeilijk had en niet wist wat zij hierop moest reageren. 'Papa slaapt alleen. Hij is nogal moe en daarom rust hij nu lekker uit in het ziekenhuis.'

'Maar, ik beloof jou dat je papa binnen de kortste keren weer met jou aan het voetballen is, oké?' ging Anita verder, terwijl ze op Sem probeerde in te praten, die hevig knikte naar zijn oma.

'Kom, ga alvast maar naar de speelkamer, dan kom ik er zo aan.'

'Bedankt, mam,' ze wist een glimlach rond haar lippen te persen.

'Je hebt het lastig genoeg. Dit is het minste wat ik voor jou kan doen. Ik gun jou nu je rust.'

'Als jij van Sem gaat genieten om met hem te gaan spelen, dan zal ik Sem zijn spullen gaan inpakken. Goed?'

'Maar..' Liz wilde tegen haar moeder ingaan, maar die schudde haar hoofd en onderbrak haar dochter.

'Ik weet niet of jij het beseft, Liz, maar jij gaat je zoon straks veel minder zien. Misschien zelfs één keer in de drie dagen in plaats van elke dag, schat. Dus ik zie je zo en geniet ervan.'

'Doeg, lieverd,' ze drukte een kus op Sems haren en trok hem dichter tegen zich aan.

Ze ging hem missen, daar was Liz zeker van. Ze miste haar zoon al wanneer hij op school zat. Laat staan wanneer hij bij haar ouders ging wonen. Al was het op dit moment de beste optie, daar was ze het met haar moeder over eens. Ze kon nu niet voor Sem zorgen, want ze kon amper voor haar zorgen.

-

De bel galmde door het appartement. Ze liet een zucht luiden. Wie belde er nou op 10 uur 's avonds aan?

Ze was net eten aan het koken. Of na ja, het was maar wat je koken kon noemen, want ze warmde een groentesoep uit blik op. Liz zette het vuur lager en liep naar dr deur.

'Lara, wat kom jij nu doen?' Met een verbaasde blik werd Lara aangestaard.

'Ik kom kijken hoe het met jou is,' antwoordde Lara, terwijl zij het appartement binnenstapte.

'Ik was net aan het koken,' vertelde Liz aan haar collega. 'Eigenlijk heb ik het niet eens zelf gemaakt, maar heb ik de soep bij de Appie op de hoek gehaald.'

'Nu nog? Het is tien uur.'

'Ja, ik had niet bepaald trek en ik heb al meerdere malen geprobeerd wat in mijn mond te krijgen. Zelfs een appel lukte niet,' verzuchtte Liz, toen ze terugliep naar het fornuis.

'Weet je wat,' begon Lara. 'Ga jij lekker rustig aan tafel of op de bank zitten, dan maak ik jouw soep klaar.'

'Kijk eens,' Lara zette de kom voor haar neer.

'Dankjewel,' dankbaar keek Liz haar collega aan.

Voorzichtig nam ze een hap van de hete soep.

'Ligt Sem al op bed?'

'Nee, die verblijft de komende weken bij mijn ouders, dus jouw voorstel heb ik niet meer nodig,' zei Liz.

Lara zuchtte.

'Ik maak me zorgen om je.'

'Hoezo? Ik ben volwassen en kan best voor mijzelf zorgen,' ze deed alsof ze verbaasd was.

'Ik heb het idee dat jij jezelf aan het verwaarlozen bent, en dat vind ik vreselijk om te zien.'