Achterhoede

18

Hoofdstuk 18

'Zullen we nog even wandelen door het centrum?' stelde Donny voor, terwijl ze Loetje uitliepen.

Het heerlijke zonnetje had voor een aangename temperatuur gezorgd en de meeste mensen waren dan ook zomers gekleed.

'Ja, als jij dat graag wilt,' ging ze akkoord met zijn plan.

'Wil jij het ook?' Vragend keek hij haar aan.

'Ja,' zei Liz zo overtuigend mogelijk. Eigenlijk was ze doodop na deze dag en wilde ze zo snel mogelijk lekker thuis op de bank kunnen chillen, maar ze wilde aan andere kant ook zoveel mogelijk tijd met Donny doorbrengen.

'Zeker?'

Ze gaapte. 'Ja, kom nou,' ze pakte Donny's hand vast en trok hem mee richting de het stoplicht.

'Volgens mij ben je hartstikke moe, of niet?'

'Nee, we gaan gewoon even de stad in,' besloot Liz en wachtte geduldig tot het stoplicht op groen sprong.

'Goed dan, mevrouw Van Dongeren,' lachte Donny.

'Wat wilde eigenlijk in de stad gaan doen?'

Hij haalde zijn schouders op. 'Even wat winkels ingaan en misschien wat kopen.'

-

'Hey, ik zat te denken, hè,' begon Donny.

Na heel wat winkels bezocht te hebben, waren Donny en Liz wat gaan drinken. Zelf had ze niks gekocht, in tegenstelling tot Donny, die behoorlijk wat nieuwe kleding had ingeslagen.

'Wat doe jij in de vakantie? Ga je nog weg? Had je voor het ongeluk al plannen voor een vakantie met Morris?'

Liz slikte. Ze had Donny nooit verteld over de de financiële problemen die ze samen had met Morris. En nu vroeg hij dit. Wat moest ze nu? Hij was een goed betaald voetballer die zich geen enkele zorgen hoefde te maken over geldproblemen, wat als hij haar niet begreep?

'Morris en ik gaan eigenlijk nooit op vakantie,' wat ongemakkelijk staarde ze naar haar glas stomende thee.

'Kijk me eens aan,' beval hij.

Ze deed wat de blonde jongen van haar vroeg en keek omhoog, waar Donny haar bezorgd aanstaarde. Zijn prachtige, blauwe vielen haar nu duidelijk op. Liz moest zelfs moeite doen om erin te verdwalen.

'We hadden of eigenlijk hebben het niet zo breed. Het is elke maand zo dat we maar net aan rondkomen.'

'Oh, sorry,' zei Donny pijnlijk.

'Liz,' hij legde zijn hand op die van haar, 'als ik jou ergens financieel mee kan helpen, dan zeg je dat, hè!'

'Don, dat hoeft echt niet hoor,' sloeg Liz zijn aanbod af. Hoe lief ze het ook van hem vond, ze kon het niet van hem aannemen. Toch?

'Hoe betaal je de huur van jullie appartement nu dan? En Sem? Een kind onderhouden is niet gratis.'

'Sem is bij mijn ouders, die hem met alle liefde nu onderhouden, ook financieel gezien. En de huur, ja, mijn leidinggevende stond erop dat ze mijn uren door bleef betalen, terwijl ik daar nu niet zit,' vertelde ze.

'En is dat genoeg?'

'Ja,' ze knikte. 'Het is kantje boord, maar het lukt me wel.'

'Liz, weet je zeker dat je mijn aanbod niet aan wil ne-'

'Ja, heel zeker,' kapte Liz hem af.

'En als het niet lukt, zeg je het tegen me. Afgesproken?'