Achterhoede

15

Hoofdstuk 15

De dunne, zachte stof van de jurk liet Liz door haar vingers glijden.

Het was de jurk die ze vanavond zou gaan dragen op het gala.

Ze besloot haar haar in de krul te zetten en wat meer make-up te doen ze normaal gesproken deed. Hopelijk was de concealer die ze aanbracht genoeg om de vermoeide blik en wallen weg te halen.

Net voordat de bel ging, was Liz klaar met haar make-up en haar.

Ze deed de deur open en moest moeite doen dat haar mond niet open viel. Donny was gekleed in een smoking en het stond hem ontzettend goed.

Minutenlang bekeken ze elkaar en werd er niks gezegd.

'Hoi, Don,' brak Liz het ijs. Ze haalde Donny blijkbaar uit zijn gedachtes, want hij schrok op.

Hij stapte naar voren en plantte een kus op haar wang. 'Hé, Lizje. Je ziet er prachtig uit, ik denk dat er redelijk wat teamgenoten behoorlijk jaloers op mij zullen zijn.'

Ze voelde haar wangen warm en rood worden. 'Ehm, dankjewel.'

'Ben je er klaar voor?' vroeg Donny aan haar.

'Ik hoop het,' lachte Liz en Donny pakte de jas uit haar handen. Hij hield hem zo dat ze deze makkelijk aan kon doen.

Ze schonk hem een brede glimlach. 'Bedankt.'

Toen ze de deur uitstapten, sloeg Donny zijn arm om Liz haar schouders heen.

-

'Mag ik je hand vastpakken, of heb je dat liever niet?' fluisterde hij in haar oor.

Ze twijfelde een paar seconden. Wat als dit wel zo'n verstandig idee? Leek het niet te erg alsof ze een stel waren?

'Nee, het is prima,' antwoordde ze en binnen een paar tellen hadden Donny's vingers zich met die van Liz verstrengeld.

Het kon vast geen kwaad, toch?

'Don, ga je lekker!' werd erachter hen geroepen. Ze draaide zich om en keek wie degene was die had geroepen naar Donny. Liz herkende hem als Frenkie, de jongen die ze was tegengekomen in het park en waar Sem en Morris hadden gevoetbald.

Morris... wat had hij hiervan gevonden? Waarschijnlijk was hij er fel op tegen geweest dat ze met Donny mee was gegaan naar het gala, en dat ze nu zelfs hand in hand met hem liep.

'Rustig, Frenk. Ik ben nog steeds gefriendzoned, hoor!' riep Donny terug naar zijn teamgenoot.

Ze moest lachen om Donny's opmerking. Het was waar, Liz was verliefd op Morris. Hij was de liefde van haar leven, maar Donny was de jongen die haar pijn en verdriet om Morris liet vergeten. Hij maakte haar aan het lachen, vrolijkte haar op, zorgde ervoor dat ze met mijn beide benen op de grond bleef staan en ze niet als een emotioneel wrak door het leven ging.

Het viel Liz op dat als ze met Donny was, dat ze amper tot niet aan Morris dacht.

'Ik ga even wat drinken halen. Wil jij wijn of iets anders?' Donny haalde haar uit haar gedachten.

'Doe maar een wijntje,' antwoordde ze.

Donny en Frenkie liepen samen richting de bar en de vriendin van Frenkie en Liz bleven samen achter.

'Ik ben Mikky, de vriendin van Frenkie,' stelde de blondine zich haar Liz voor.

'Liz,' glimlacht ze naar haar.

'Dus jij en Donny zijn geen stel?' Met opgetrokken wenkbrauwen stelde Mikky haar deze vraag.

Ze schudde haar hoofd. 'Nee.'