Achterhoede

05

Jaaa, 3-0! Wat ben ik supertrots op het team dat ze het gewoon geflikt hebben gisteren!!!

Hoofdstuk 5

'Oké, ik heb goed nieuws, lieverd,' glimlachte Morris naar zijn vriendin, toen hij met een fles wijn en glazen de woonkamer in kwam lopen.

'Oh, wat dan?' Nieuwsgierig keek Liz op van haar boek. Zo vaak kreeg ze geen goed nieuws van Morris.

Het was het einde van de middag en ze had eindelijk tijd om zich door haar boek te laten meeslepen.

Morris zette de glazen en wijn neer. 'Ik ga een hogere functie krijgen, wat betekent dat mijn salaris fors omhoog zal gaan.'

Ze vloog haar vriend om de nek. 'Wat goed nieuws! Waarom vertel je mij dit nu pas? Sinds wanneer weet je het al?'

Morris schoot in lach door haar enthousiaste vragenvuur.

'Rustig, Lizzie.'

'Ik heb het gistermiddag, tijdens de wekelijkse vergadering, te horen gekregen, maar ik zocht naar hét perfecte moment om jou het geweldige nieuws te kunnen vertellen.'

'Vanaf volgende maand zullen we het financieel gezien een stuk beter hebben. Eigenlijk hoort hier natuurlijk een lekkere champagne bij, maar omdat het pas vanaf volgende maand is, moeten we nu nog opletten, dus ik heb maar een fles wijn gekocht. Het gaat immers om het gebaar, naar mijn mening,' zei Morris.

'Ja, daar mag die fles wijn zeker op worden opengetrokken,' reageerde Liz.

Ze was zo blij. De afgelopen maanden hadden ze veel moeite moeten doen om niet rood te komen staan en nu Morris meer ging verdienen, kwam dat als een zeer aangename verrassing.

'Proost!' riep hij.

'Ja, op een financieel gezien betere toekomst!' lachte ze vrolijk.

Nadat ze beiden een slok hadden genomen van hun wijn, galmde de bel door het huis.

'Ik denk dat het mijn moeder en Sem zullen zijn.' Ze stond op van de bank en liep naar de deur om die open te doen.

Haar vermoedens klopten toen ze Anita met aan haar hand Sem zag staan.

'Hey!' lachte Liz.

'En, hoe was het bij opa en oma?' glimlachte ze, terwijl ze Sem optilde.

'Leuk!' schreeuwde Sem in haar oor, iets waar ze niet zo blij mee was.

'Hij is ontzettend lief geweest,' deelde Anita mee. 'En volgens mij heeft hij het reuze naar zijn zin gehad.'

'Aan hem te zien weet ik dat wel zeker dat hij het naar zijn zin heeft gehad,' glimlachte Morris naar zijn schoonmoeder.

'Kom anders even binnen, mam. We hebben wat te vieren,' stelde ze aan haar moeder voor.

'Ja, ik ben benieuwd,' reageerde Anita en volgde het gezin naar de woonkamer.

'Ook een glaasje wijn, Anita?' Morris keek haar aan.

'Lekker, doe maar. Goed, vertel. Jullie hebben we nieuwsgierig gemaakt.'

'Ik ga twee keer zoveel verdienen als dat ik op dit moment doe en krijg een hogere functie,' vertelde Morris met een stralende glimlach. Het was de glimlach waar ze vijfeneenhalf jaar terug voor was gevallen.

'Dat is geweldig! Hier hoort champagne bij en dat ga ik regelen. Als jullie vanavond bij ons komen eten en dan maken we daar een fles champagne op open.'

'Is pap daar oké mee dan?'

'Ik hoop het voor hem, want anders is het jammer voor hem gezien het feit ik het er niet mee eens ben als hij zal weigeren,' beantwoordde Anita haar dochters vraag.

Morris was in de jaren die volgden zo belangrijk voor haar geweest en ze kon zich niet bedenken hoe het zonder hem zou zijn. Hem verliezen was wellicht haar allergrootste angst. Hij was haar steunpilaar als ze het moeilijk had en andersom was zij de zijne.

'Aarde voor Liz?' Morris zwaaide met zijn hand voor haar gezicht, waardoor ze uit haar gedachten werd gehaald.

'Ik heb trouwens geregeld dat jullie naar Ajax kunnen over twee weken. Niet alleen voor Sem, maar ook voor jullie. Het is al zolang geleden dat jullie een uitje als gezin samen hebben gedaan.'

'Mam, dit had je heus niet hoeven doen.'

'Jawel, lieverd,' glimlachte haar moeder. 'Jullie verdienen dit.'

Sem had het woord Ajax horen vallen en direct sprong hij op van de bank.

'Ajax! Ajax! Ajax!' schreeuwde hij dolenthousiast door het huis.

'Sem, doe rustig,' probeerde Morris zijn zoontje lachend te sussen.

'Gaan we naar Ajax, papa?' Met smekende ogen werd hij aangestaard.

'Ja lieverd, we gaan naar een wedstrijd van Ajax toe,' antwoordde Morris en de glimlach op Sems gezicht werd breder en breder.

'Ik heb zo'n idee dat die lach er niet meer afgaat de hele dag,' vermoedde Liz.

-

'Opa!' Het kleine jongetje rende op John af, die zijn kleinzoon optilde.

'Al een nieuwe baan gevonden, Liz?' wilde John weten.

Ze liet een duidelijke zucht vallen en staarde Morris aan.

'Pap, ik heb geen nieuwe baan en die ga ik voorlopig ook niet zoeken. Ik zit goed op mijn werk en dat jij het niet eens bent met het werk wat ik doe, is niet mijn probleem. Het is voor mij erg genoeg om te weten dat ik een vader heb die niet trots op mij is. Heb je enig idee hoe dat moet voelen?' Ze begon te koken van woede en dat was duidelijk aan haar gedrag te merken. Inmiddels had ze haar stem verheft en was ze opgestaan.

'Hoe ellendig ik me voel en hoe pijnlijk het voor mij moet zijn? Sorry dat ik niet de perfecte dochter voor je ben die jij voor ogen had gezien, dat ik geen advocaat geworden ben en niet succesvol ben. Ik ben in jouw ogen een mislukkeling. Zeg het maar eerlijk!'

'Je bent inderdaad niet de dochter hoe ik me had voorgesteld. Maar dat betekent niet dat ik niet trots op je ben, Liz. Ik weet hoe moeilijk je het hebt gehad en dat je het steeds lastig hebt. De geboorte van Sem en zijn opvoeding is niet makkelijk, helemaal niet als je zo jong bent als jij.'

De woorden die uit haar vaders mond kwamen, had ze niet verwacht. Hij was dus trots op haar. Ze meende dat ze haar moeder een blik had zien geven. Of zei het enkel om de gezellige sfeer te behouden? Al was het voor Liz sowieso niet een etentje waar ze erg naar had uitgekeken, maar ze wilde het voor Anita niet verpesten, die er zo enthousiast over was en en haar hele middag in het diner had gestoken.

'Liz, ga je nog reageren, of blijf je staren en je afvragen of wat ik net heb gezegd echt waar is?' John keek zijn dochter vragend aan.

Voordat ze zwanger werd, was de band met haar vader ijzersterk. Vader en dochter konden het goed met elkaar vinden, ondernamen veel activiteiten en hadden de grootste lol. John kende zijn dochter dan ook door en door, maar sinds het moment dat hij hoorde dat zijn dochter een kind zou krijgen en die wilde houden, was hij teleurgesteld in zijn dochter, leek wel.

'Ja, ik ben inderdaad verbaasd, ja,' waren de enige woorden die ze uit haar mond kreeg.

'Het is oké. Ik snap het. Ik heb jou jarenlang het gevoel gegeven alsof je niet belangrijk voor mij bent, maar ik kan je één ding met zekerheid zeggen: je bent onwijs belangrijk voor me, al laat ik dat niet altijd even goed merken.'

Liz kneep in haar pols om te checken of het geen droom was waar zij zich in bevond, of haar vader dit zojuist écht gezegd had.