Achterhoede

44

Willen jullie nog steeds een vervolg? Let me know!:) Elke donderdag weer een nieuw hoofdstuk:)

Hoofdstuk 44

Het was al wat later in de avond. Ze zaten op de bank in Liz haar appartement. Sem lag te slapen. Donny had een film aangezet, maar Liz' gedachten waren absoluut niet bij de film. Ze kon alleen maar denken aan het gesprek met Morris. Of eerder aan die paar zinnen.

'Ik denk dat je voor Donny moet gaan, Liz,' vond Morris. 'Ik zie hoe gelukkig je met hem bent en hij met jou. En ik kan je dat geluk niet geven. Niet meer.'

Waar doelde Morris op met geluk? Omdat hij in het ziekenhuis lag?

'Wat is er?' Liz prikte Donny in zijn zij en ze merkte dat Donny, net als zij, niet op de film gefocust was.

'Ik ben gewoon zenuwachtig voor de wedstrijd van morgen,' zuchtte hij. 'Het is toch tegen PSV uit, dat is altijd moeilijk. En vooral omdat het de laatste wedstrijden maar moeizaam gaat, ben ik gewoon nogal gespannen.'

'Maar dat hoeft helemaal niet, Don. Jullie gaan echt wel winnen, hoor. Zeker met al die goals die jij de afgelopen tijd maakt,' glimlachte Liz naar hem en ze drukte daarna kort haar mond op die van Donny.

'En wat zit jou dwars, Lizje?' Donny streek met zijn ene hand door haar haar.

Moest ze waarheid aan hem gaan vertellen? Kon hij dat wel aan? En hoe zou Donny reageren?

Ergens dacht Liz dat Donny het juist wel oké zou vinden, maar aan de andere kant wist ze ook niet. En er was maar één manier om daarachter te komen: Donny vertellen wat Morris gezegd had.

'Morris heeft tegen mij gezegd dat ik voor jou moet gaan,' vertelde Liz. Ze keek Donny angstig aan.

Meteen zag ze zijn gezichtsuitdrukking veranderen. Eerst naar verbaasd en toen naar boos.

'Oh, het is dus omdat Morris het wil en niet omdat jíj het wilt,' concludeerde Donny. De woede was duidelijk in zijn stem te horen.

'Dat zeg ik toch helemaal niet, Don,' verzuchtte ze, 'ik zeg alleen dat Morris dat gezegd heeft. That's all.'

'Nou, zo komt het niet over, Liz! Het lijkt er eerder op Morris jou 'overtuigd' heeft om jou voor mij te laten kiezen. Ik wil niet dat hij dat hoeven doen. Jíj moet voor mij kiezen, Liz. Niet Morris.'

'Had je hier ook gezeten als Morris niet tegen je had gezegd dat jij voor mij moest gaan?'

'Vraag je dat serieus aan mij?' Nu voelde Liz ook de woede opkomen. Hij wist dat toch zelf ook dondersgoed dat ze gevoelens voor hem had?

'Ja, ik vraag het serieus aan jou,' zuchtte Donny geïrriteerd. 'Ik snap dat je er weer alles aan doet om onder het antwoord te vandaan te komen.'

'Ja, ik had hier ook gezeten zonder dat Morris dat gezegd had, Donny.' Liz probeerde zo overtuigend mogelijk over te komen, maar ze hoorde zelf ook de twijfel in haar stem.

Waarom kon ze nou niet gewoon overtuigend overkomen wanneer het moest? Ze had hier ook gezeten als Morris dat had gezegd. Toch?

Nu begon ze zelf ook te twijfelen.

Donny stond op. 'Ik ga naar huis, Liz.'

'Donny, wacht nou,' Liz pakte zijn arm vast en trok hem naar haar toe.

Ze probeerde haar armen om hem heen te slaan, maar Donny liet het niet toe.

'Liz, ik ga echt naar huis. Ik moet morgen vroeg trainen,' verzuchtte hij.

'Ik dacht dat je hier zou slapen. Ik wil geen ruzie met je, Don. Ik kan er toch ook niks aan doen dat Morris dat tegen mij gezegd heeft?'

'Ik ga toch naar huis. Ik moet even alles op een rijtje zetten. En dat zou jij ook moeten doen, Liz.'