Achterhoede

36

Hoofdstuk 36

'Liz, doe die deur open!' schreeuwde Donny, terwijl hij met zijn vuisten op de deur bonkte.

Ze had de deur op slot gedaan, omdat ze even alleen wilde zijn.

Liz keek haarzelf in de spiegel en schrok ervan hoe ze eruit. De tranen liepen over haar gezicht, haar ogen waren rood van het huilen en haar mascara zat overal behalve op haar wimpers.

De enige gedachte die door haar hoofd spookte op dit moment, was Morris. Morris. En nog eens Morris.

Ze zag zijn gebroken gezicht nu al voor zich. Ze hoorde zijn stem nu al naar haar schreeuwen hoe ze dit had kunnen doen.

'Liz, doe open,' herhaalde hij. Maar Liz luisterde niet. Donny was de laatste persoon die ze nu wilde zien. Ze wist dat ze had gezegd dat ze het gewild had en dat het haar eigen fout was.

'Liz, doe alsjeblieft open! Ik wil niet dat jij jezelf pijn doet,' Donny zei het deze keer wat zachter en dit keer haalden zijn woorden haar over om de deur open te doen.

'Hey,' Donny kwam de badkamer ingestormd en trok haar in een omhelzing.

'Je hebt jezelf niks aangedaan,' Liz hoorde de opluchting in zijn stem. 'Ik was zo bang dat jij jezelf iets aan zou doen.'

'Ik ben vreemdgegaan en ik had het mezelf nog zo beloofd niet te doen,' snikte ze.

Donny zei niks, maar probeerde Liz te kalmeren door over haar rug te wrijven.

Liz legde haar hoofd tegen zijn schouder en zuchtte terwijl de tranen bleven stromen. Bij het idee hoeveel pijn ze Morris hiermee ging doen, werd ze al helemaal gek.

Ze kon maar aan één iemand denken, en dat was Morris. Als ze hem dit zou vertellen, zou het einde van hun relatie kunnen betekenen. Morris zou dit nooit goedkeuren. Hij zou enorm boos worden, dat was één ding waar ze zeker van was. Hoe ging ze dit hem in godsnaam vertellen?

'Ik weet het allemaal niet meer, Don,' verzuchtte Liz. 'Ik kan niet normaal nadenken op dit moment.'

'Dat hoeft ook niet, Liz. Ik moet nu ook even alles op een rijtje zetten,' gaf hij toe.

'I-ik-'

'Liz, kijk me aan,' viel hij haar in de reden.

Ze deed wat Donny haar vroeg.

Hij veegde met zijn duimen de tranen onder ogen weg.

'Het komt goed, dat beloof ik je. Goed?'

'Hoe kun je dat beloven?' riep Liz. 'Je weet niet hoe dit gaat eindigen, en ik ook niet. Niemand weet dat!'

'Liz, kalmeer even, alsjeblieft,' deed Donny een poging om haar rustig te krijgen door op haar in te praten.

'Kalmeren? Dat is het laatste waar ik aan denk op dit moment. Ik ben vreemdgegaan. Ik ben verliefd op jullie beiden, Donny!'

'Ik weet nog niet eens met wie ik verder wil gaan,' huilde ze.

'Liz, doe nu eerst even rustig,' probeerde Donny nogmaals. 'Als jij jezelf zo blijft opfokken, wordt deze anderhalve dag Barcelona een hele lange.'

Maar Liz werd alleen maar onrustiger. Ze begon sneller te ademen en te hyperventileren. En het lukte haar niet om te controle te krijgen over haar ademhaling. Ze voelde haarzelf alsmaar duizeliger worden en begon zelfs te wankelen.

'Liz,' hoorde ze Donny's stem in de verte roepen. Terwijl ze voelde dat ze werd opgetild, zakte ze steeds verder weg.

'Liz, blijf bij me,' riep Donny en zette haar op bed naar, waarna Liz weer langzaam aan bijkwam.

'Hier, drink wat,' Donny gaf haar een glas water aan.

'Je viel bijna flauw. Gaat het?' Hij keek haar bezorgd aan.

'J-ja,' stotterde Liz zachtjes. Ze voelde haarzelf nog een beetje duizelig.

'Rustig maar, Lizje.' Donny ging naast haar zitten en drukte haar tegen hem aan. 'Kalmeer, want ik wil niet dat je flauw gaat vallen. Maar deze keer dan echt.'

Liz nipte van het glas water dat Donny haar gegeven had en ze voelde zich verschrikkelijk.

'Ik had het niet moeten doen,' vond Donny. 'Ik had moeten zeggen dat ik het niet wilde. Of ik had jou moeten stoppen, had moeten zeggen dat je het niet moest doen. Ik wist dat je er spijt van zou gaan krijgen. Het spijt me, Liz. Ik had je echt moeten tegenhouden.'

'Het is niet jouw schuld, Don, en dat weet je. Ik wilde het, jij wilde het en we vinden elkaar leuk, dan houd je dit niet tegen. Het had anders een andere keer gebeurd.'

'Mag ik je wat vragen?' zei hij nadat het een tijdje stil was geweest tussen de twee.

'Ja, tuurlijk,' antwoordde Liz.

'Je hebt een keer gezegd dat jij en Morris eigenlijk nooit op vakantie gingen. Hebben jullie nooit samen een reis gemaakt?'

'Eén keer. We waren op vakantie in Griekenland,' begon Liz te vertellen. 'We zouden een week gaan, maar ik voelde me heel slecht. Ik was constant misselijk en daarbij kwam ook nog dat ik niet ongesteld was geworden.'

'Na een paar dagen was ik zelf naar de drogist gegaan en had ik een zwangerschapstest gedaan. Ik wilde gewoon uitsluiten dat ik me zo beroerd voelde vanwege een zwangerschap. Maar toen kwam uit de test dat ik zwanger bleek te zijn, stortte mijn wereld echt in. In eerste instantie geloofde ik het ook niet.'

'Oh wauw, ik ben best sprakeloos,' bekende Donny. 'Als ik had geweten dat dit het verhaal erachter was, had ik er niet naar gevraagd.'

'Nee, het maakt niet uit. Ik moest het toch een keer vertellen.'

'En hoe heb je het Morris verteld?'

'Ik deed de test op het moment dat Morris wat boodschappen aan het halen was. Toen hij terugkwam, was ik in tranen en hij wilde natuurlijk weten wat eraan de hand was. En ik heb hem toen het resultaat van de zwangerschapstest laten zien en hij schrok daar heel erg van, maar zei meteen dat we het samen gingen doen, wat ik ook zou beslissen.'

'Ik heb echt respect voor jou, Liz,' vond Donny, terwijl hij zijn hand op die van Liz legde. 'Hoe je Sem opvoedt, hoe je omgaat met de situatie rondom Morris. Je bent zo'n sterke vrouw.'

Ze glimlachte door haar tranen heen. 'Dankjewel, Don.'

'Ik ben zo blij dat ik Sem uiteindelijk gekregen heb,' zei Liz.

'Dat snap ik. Het is zo'n leuk jongetje. Altijd lekker vrolijk en lief. Maar dat hij zo lief is, heeft hij aan Morris en jou te danken. Ondanks dat jullie allebei heel jong zijn, voeden jullie Sem goed op.'

-

Dit was hun laatste avond met elkaar in Barcelona. Laat in de middag zouden ze terugvliegen en vanaf dan zou de realiteit weer beginnen. Wat er vanmiddag tussen haar en Donny gebeurd was, hakte er nog behoorlijk in. Maar ze wilde de vakantie niet voor Donny verpesten met haar verdriet en wat zij gedaan had.

'Wat gaan we morgen doen?' vroeg Liz, toen ze aan het wachten op hun eten.

'We hebben morgen nog een halve dag hier morgen,' concludeerde Donny. 'Ik heb niet echt meer dingen die ik zou willen zien. Jij wel?'

Liz schudde haar hoofd. Er was maar één ding dat ze op dit moment wilde, en dat was dat ze erachter zou komen dat vanmiddag één grote droom was. Maar dat was het niet.

'Dan stel ik voor dat we naar het strand gaan,' bedacht Donny. 'Hopelijk kunnen we dan een beetje een kleurtje pakken.'

'Ja, goed plan.' Ze nam een grote slok van haar wijn met de gedachte dit dat een lange avond zou gaan worden.