Achterhoede

27

Hoofdstuk 27

'Hey,' verbaasd keek Anita op van de krant, toen ze haar dochter zo vroeg binnen zag komen. Anita was dat helemaal niet gewend van Liz, aangezien haar dochter helemaal niet zo'n ochtendmens was.

'Hoi, mam,' Liz drukte een kus op haar moeders wang. 'Is het goed als ik Sem naar school breng?'

'Ah, daarom ben je zo vroeg. Ja tuurlijk, is dat goed. Ik denk dat Sem het ook ontzettend leuk zou vinden.'

'Mama!' Sem kwam de trap afgestormd, met John achter hem.

'Hé lieverd,' ze tilde hem op en sloot het jongetje in haar armen. 'Ik ga jou naar school brengen, vind je dat goed?'

Sem knikte hevig ja. 'Kom je me ook weer ophalen?'

'Wil je dat graag?' vroeg Liz.

Opnieuw knikte hij van ja.

'Dan kom ik jou vanmiddag van school ophalen,' ze glimlachte naar hem en streelde met haar hand door zijn blonde haren.

'Wel eerst je bord leegeten, hè!' Streng keek Liz Sem aan.

Ze hoorde hem zuchten, wat ervoor zorgde dat Anita in de lach schoot.

-

'Doeg, lieverd!' Ze plantte een kus op Sems voorhoofd.

Sem zwaaide nog naar haar voordat Liz het lokaal verliet. Met een glimlach stapte ze de school uit. Het

'Hai, Don,' nam ze op.

'Hey, wat ik me afvroeg, is of ik je vandaag nog zou zien? Ik mis je.'

'Ja, dat kan wel,' reageerde ze.

'Je moet werken toch? Ik dacht eraan om misschien samen te gaan lunchen.'

'Dat is goed, Don. Ik heb om twaalf uur pauze.'

'Oké, top. Dan wacht ik buiten op je.' Liz wist nu zeker dat Donny een glimlach op zijn gezicht had.

'Wacht, ik heb een wisselgesprek. Thomas belt me. Ik bel je zo terug, oké?'

'Liz, ik heb geweldig nieuws!' hoorde ze de euforische stem van haar schoonvader.

'Morris is wakker geworden.'

'Wát! Dat meen je niet!' Tranen van geluk begonnen langzaam over haar wangen te stromen.

'Ik kom nu naar het ziekenhuis.'

'Is goed, dan zie ik jou zo,' hoorde ze Thomas zeggen.

Ze hing Thomas op en belde Donny terug.

'Hé, daar ben ik weer,' glimlachte Liz vrolijk.

'Ik heb goed nieuws: Morris is wakker!' Ze moest moeite doen om het niet uit te schreeuwen van euforie.

'Wat goed nieuws!' reageerde Donny.

'Ja, ik ga nu naar het ziekenhuis toe.'

'Weet je wat, ik kom na de training naar het ziekenhuis toe en lunchen we daar,' was zijn voorstel.

'Dat vind ik een heel goed idee! Dan zie ik je over een paar uur.'

-

'Hey!' Thomas trok haar in een omhelzing.

'Wat fijn dit!'

'Ja, zeg dat wel, ja,' zei Thomas.

'Mag ik naar hem toe?' vroeg Liz.

'Ja tuurlijk, hij wil je graag zien. Toen ik net bij hem was, was hij wakker.'

Ze liep richting de kamer en voorzichtig stapte ze binnen.