32

973 48 9
                                    

Hoofdstuk 32

Hijgend steunde Liz met haar handen op haar knieën. Ze was even gaan hardlopen, omdat Donny nog lag te slapen toen ze wegging.

'Hey, Liz!' Het was Lara die op haar af kwam rennen.

'Ook lekker aan het hardlopen?' glimlachte Liz naar haar collega.

'Ja,' knikte Lara. 'Jij ook, zo te zien.'

'Ik ben al even bezig en mijn conditie is nu niet op zijn best. Ik probeer het hierdoor weer een beetje op te bouwen.'

'Was je nog brak na vrijdagavond?'

Ze schoot in de lach. 'Ja, heel erg. Maar met een paracetamol ging het iets beter. En jij?'

'Het viel wel mee,' gniffelde Lara. 'Jij was er ook erg aan toe, moet ik zeggen.'

Liz lachte.

'Ik zie je morgen weer!'

'Yes, tot morgen!' riep Liz haar na, waarna ze terug richting haar appartement begon te rennen. Maar al snel merkte ze dat ze het niet langer ging volhouden om te blijven rennen, en dus vertraagde ze haar tempo naar joggen.

Toen ze eenmaal haar appartement binnenkwam, zag ze dat Donny al op de bank op haar zat te wachten.

'Goedemorgen, Don. Lekker geslapen?'

'Jij ook,' zei hij. 'Ja, heel erg.'

'Waar was je?' vroeg Donny. Ze hoorde de bezorgdheid in zijn stem.

'Hardlopen. Jij lag nog te slapen en ik was al een tijdje klaarwakker.'

Hij knikte. 'Leg in het vervolg wel een briefje neer of zo, want ik maakte me een beetje zorgen.'

Stiekem vond Liz het best schattig dat Donny zich zorgen om haar maakte.

'Zal ik doen,' knikte ze. 'Heb je al ontbeten?'

Donny schudde zijn hoofd van nee. 'Als jij gaat douchen, maak ik ontbijt voor ons.'

'Dat lijkt me een goed plan,' stemde Liz in.

-

'Zal ik anders met je meegaan naar het ziekenhuis?' Vragend keek Donny haar aan.

Liz had net een hap van haar broodje genomen en moest moeite doen de hap door heel keel te krijgen. Over Donny's vraag moest ze even nadenken en ze staarde voor zich uit.

'Liz?'

'Ja, dat zou wel fijn zijn,' ging ze akkoord zonder hem aan te kijken.

'Het hoeft niet, hè. Als je het niet wilt, moet je het zeggen,' Donny tilde haar kin op, zodat ze hem nu aankeek.

'Nee, het is juist goed als je meegaat,' vond Liz. 'Dan kan Morris jouw ook om bevestiging vragen wanneer hij mij niet 100 procent gelooft.'

-

Met veel tegenzin liep Liz de afdeling op. Het zou een zwaar gesprek gaan worden.

'Ben je zenuwachtig?' Donny plakte haar hand vast.

'Een beetje,' ze haalde haar schouders op. 'Ik heb er vooral geen zin, dat is het meer.'

'Ik snap het. Zal ik meteen mee naar binnen gaan?'

'Ja, doe maar.'

'Hey,' zei ze zachtjes toen ze zijn kamer binnenkwam. Donny kwam achter haar aan.

Morris keek op van zijn telefoon. 'Hai.'

Hij keek verbaasd toen hij Donny opmerkte, maar daarna maakte zijn verbijsterde gezichtsuitdrukking al snel plaats voor een boze.

AchterhoedeWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu