Achterhoede

45

Sorry dat ik nu pas update, maar Wattpad deed de afgelopen dagen erg raar bij mij, waardoor mijn hoofdstuk elke keer niet werd opgeslagen. Maar nu werkt alles weer! :) Het laatste hoofdstuk voor de epiloog! Enjoy xxx

Hoofdstuk 45

'Don, stop alsjeblieft,' smeekte Liz gierend van het lachen.

Maar Donny gaf geen gehoor aan haar gesmeek en bleef Liz kietelen.

'Maar ik vind het veel te leuk,' grijnsde hij.

'En als je ik je nou een kusje geef,' probeerde ze.

Donny stopte abrupt met kietelen.

Liz boog zich voorover om haar mond op die van Donny te drukken, maar net voordat haar lippen die van hem raakten, sprong ze van het bed af en rende weg.

'Hey!' riep Donny verontwaardigd en ging snel haar achterna toen hij besefte wat er gebeurd was.

'Als je mij de beloofde kus niet geeft, dan kom ik hem wel zelf halen, hoor.'

Ze grinnikte.

Liz probeerde zich te verschuilen, maar het duurde niet lang voordat Donny met zijn sterke armen haar vast had.

Donny tilde haar kin op, zodat ze hem recht in zijn ogen aankeek en zoende haar daarna.

Ze sloeg haar armen om zijn nek heen.

Voor Liz' gevoel verbrak Donny al veel te snel de zoen.

'Ik denk dat ik maar eens ga douchen,' deelde hij mee.

Liz knikte.

'Of ga je mee?' Er ontstond een grijns op Donny's gezicht.

'Ja, is goed,' stemde ze in. 'Ga jij maar alvast. Ik kom zo, want ik moet nog heel even iets regelen.'

'Tot zo dan,' en nadat gezegd te hebben, verliet Donny de woonkamer.

Liz zuchtte. Ze had Morris al een week niet meer gezien en ze zag aan alles dat Sem zijn vader miste. En hij verdiende hij het om Morris te zien.

Ze scrolde door haar contactenlijst. Haar vinger bleef stopte bij de naam Morris Koper. Even twijfelde ze of ze niet een berichtje moest sturen, maar toch drukte ze op bellen.

'Hé, Lizje,' nam hij op.

'Hé,' zei ze zachtjes.

'Waar bel je voor?'

'Sem mist je heel erg. Kunnen wij vanmiddag langskomen?'

'Ik mis hem ook, dus natuurlijk kunnen jullie vanmiddag langskomen,' antwoordde Morris.

'Top, dan zie je ons aan het begin van de middag wel verschijnen.'

'Tot vanmiddag dan,' en met die woorden hing Morris op.

-

'Papa!' Sem rende op zijn vader af.

'Hey, Semmie,' Morris sloeg zijn armen om zijn zoon heen.

Liz stond nog in de deuropening van de kamer. Ze had haar armen over elkaar heen geslagen. Ze wist zich nog niet zo goed een houding te geven.

Afgelopen week was Morris overgeplaatst van het ziekenhuis naar een revalidatiecentrum, omdat het steeds beter ging. Hij kon inmiddels steeds meer dingen zelf.

Zo kon hij langzaam aan al zijn eerste stappen zetten. Wel met hulp, maar het was een stap in de goede richting, maar dan letterlijk.

'Hé, Liz,' glimlachte Morris voorzichtig naar haar.