Achterhoede

02

Hoofdstuk 2

'Mama, wanneer gaan we een keer naar Ajax?' zeurde Sem.

'We gaan binnenkort een keer, oké? Dat beloof ik.'

Het vierjarige jongetje leek niet akkoord te willen gaan met het antwoord van zijn moeder.

'Dat zeg je elke keer!'

'Dat weet ik, schat. Maar mama heeft erg druk met werken en papa ook,' probeerde ze het haar zoontje uit te leggen – niet dat een vierjarige veel begreep van geldzaken. Maar toch deed ze een poging.

'Wat is er?' Morris kwam de woonkamer binnengelopen. 'Ik hoor allemaal geschreeuw. Wat is hier aan de hand?'

'Ik wil naar Ajax,' riep Sem direct en staarde zijn vader met een hoopvolle blik aan.

Ze zag Morris' gezicht betrekken en dat hij moeite moest doen om niet te zuchten. Ze wisten allebei dat ze geen tijd en geld hadden om een wedstrijd van Ajax bij te wonen, maar het bleef zo vervelend om dat elke keer opnieuw tegen Sem te moeten zeggen, terwijl hij niet instaat was daar ook maar iets van te begrijpen.

'Dat dus,' Liz rolde met haar ogen. Ze was dol op haar zoontje en wilde hem het liefst alles geven wat zijn hartje begeerde, maar een dag vrij nemen ging simpelweg lastig. Het was ontzettend druk op het werk en ze hadden het geld nodig.

'Misschien dat ik opa kan overhalen om naar Ajax te gaan,' suggereerde Morris.

'Mor, ga nou geen dingen zeggen tegen hem waarvan je niet weet of jij ze kunt waarmaken!'

Maar Morris gaf geen gehoor aan het advies van zijn vriendin en ging door met Sem enthousiast te maken.

'Ik zal opa het vandaag vragen.'

Sems ogen werden groot en hij begon enthousiast op en neer te springen. 'Ik ga naar Ajax! Ik ga naar Ajax!'

Ze schudde zuchtend haar hoofd. Als Morris het niet voor elkaar zou krijgen om zijn vader zover te krijgen, zou dat voor Sem een grote teleurstelling worden, en dat was het laatste waar ze zin in had.

'Zullen we anders gaan voetballen in het Vondelpark, Sem?'

Sem knikte hevig ja.

'Laten we gaan dan,' glimlachte Morris.

-

'En nu rechts, Sem!' riep Morris naar zijn zoontje.

Met een glimlach keek Liz naar de twee. Het plezier straalde van Sem af als hij voetbalde. Hij voetbalde sinds dit jaar bij de Mini's en sindsdien waren zijn kwaliteiten erg vooruit gegaan, vond ze.

'Zozo, dat doe jij goed,' vond één van de twee jongens die stilstonden en toekeken.

'Donny van de Beek en Frenkie de Jong,' wist Sem gelijk en zijn glimlach werd breder en breder.

Liz herkende de namen. Het waren de Ajax-spelers waar Sem het altijd over had.

'Mogen wij anders meedoen? En vind je het leuk als wij jou wat trucjes leren?'

Sem zijn reactie was een overenthousiaste 'ja'.

-

'Het is jouw zoontje, neem ik aan?' vroeg de jongen.

'Ja, klopt,' knikte ze.

'Als hij de goede instelling heeft, kan hij een grote worden. Het talent is er al.'

'Het is zijn droom, dus ik hoop voor hem dat het lukt. Maar hij is pas vier jaar.'

'Als hij het er voor wil gaan, lukt het hem,' glimlachte hij.