CANFEZA: "Kraliçeyi Kurtarmak" (THB-2)

SON ALINTI: "İlk Tebessüm"

3.GÖZ

Bütün gece odasında dört dönmüş olan genç adam, aynanın karşısında son kez nasıl göründüğüne baktı. Beyaz bol tişörtünden görünen kol kasları ve boynundaki isim kolyesinin zinciri, bronz teninde mükemmel duruyordu. Kumral saçlarını eliyle düzeltti ve sakallarının üzerinde elini gayr-ı ihtiyari gezdirdi.

-Tamam. Hazırım. Harikayım." Ciğerlerine çektiği nefesi tek seferde verdi odasından çıktı. Ece'nin kaldığı odanın kapısına geldiğinde, yumruk yaptığı elini kapıya vurdu ve cevap için sabırlı olmaya çalıştı.

-Girin." Yüzünde bir tebessüm oluşurken kapıyı açıp içeri kafasını soktu genç adam. Kız, yatağında dizlerini kendine çekerek oturmuş defterini yazıyordu. Kapıyı çalan hala içeri girmeyince, yeşillerini adama çevirdi Ece. "Evet?"

Genç adam, içeri tamamen soktuğu bedeniyle kapıyı kapadı.

-Ben seninle konuşmak istiyorum." Defteri tamamen kapatıp, komodine koydu kız. Anlayışlı ve sabırlı yeşillerini Tuna'ya dikerken, Tuna birkaç saniye konuşamadı. "Yeni gelin gibiyim." Gerçekten de öyleydi. İçinde bir volkan patlayıp duruyor, Ece'ye baktıkça sarılma isteğine engel olmak istiyordu.

Çünkü Ece getirileli bir aya yakın olsa da, babasının kaybı ve yaşadıkları ona çok ağırdı. Psikolojik destek dahi ona yeterli gelmiyordu bazı zamanlar. Hele geçen gün yaşadığı kriz...

Tuna onu hayatı boyunca unutmayacaktı. Genç kız, delirmişti.

-Ece...Ben düşündüm, çok fazla düşündüm. Şimdi sen böyle hasta gibisin ya? Solgun hani, kusuyorsun falan?" Kız kafasını aşağı yukarı sallarken, oflayarak yatağın ucuna oturdu. Ece, genci yan profilden görürken aynadan kendine baktı Tuna. Sanki prova yapıyormuş gibi açık sözlü oldu. "Bak ben hazırım. Tamam mı? Baba olmaya. Yani baba olabilirim. Tamam mükemmel bir adam değilim, mükemmel bir erkek olsam da.."

-Tuna...Kim anne..."

-Ama çok iyi baba olurum. Babama benzediğim söyleniyor, o da çok iyi olduğuna göre ben de olabilirim." Ayağa kalkarak odada volta atmaya başladı.

-Tuna..."

-Elimden gelenin en iyisini yaparım, söz veriyorum. Her şeyinde senin yanında olurum, onun elinden tutarım hep."

-TUNA!!" Ece'nin bağırmasıyla transtan çıktı ve kıza döndü. Kaşları havalanan genç kız şaşkınlığın zirvesindeydi. Adamın ağzından çıkanlar, beyninde yankılanırken birkaç saniye sessizlik oldu. "Ben hamile değilim! Nereden çıkardın ki bunu? Hastalandım biraz o kadar. Ben bir kadınım benden iyi bilemezsin bunu emin ol."

-Şey...Öyle mi? Ben, yanlış anladım o zaman. " utandığı için kızın yüzüne bakamadı. "Sadece...Sen yalnız hissetme ve...Eğer bebeğin varsa, kimden olursa olsun sana ait olduğu için çok seveceğimi bil istedim. Ben çok iyi bir baba olurum..." Yeşillerin üzerinde gezdiğini hissederken heyecanlanmıştı.

Ah, kendini kıza sarılmamak için gerçekten zor tutuyordu!

-Sen benim elimden tutmadın daha, bebeğim olsaydı onunkini nasıl tutacaktın ki?" Elalar anında yeşillere tutunurken, açık konuştu Ece. Sesinde zerre duygu yoktu. "Gece'ye dön Tuna. Ben sana yaramam." Kapıyı açtı ve hiçbir şey demeden durdu.

Anlam açıktı.

"Git."

-Ben Gece'yi sevmiyorum." Dedi öfkeyle gözlerini deviren Tuna son söz olarak ve odadan çıkıp gitti. O gittikten sonra kapıyı kapattı ve kilitledi Ece. Yatağına geri döndüğünde sırtüstü uzandı ve birkaç saniye tavanla bakıştı.

Bakıştı.

Bakıştı ve...bakıştı. Burnundan, gülme gibi bir ses geldi.

Ciddi yüzünde, aniden, bir çiçeğin açışı kadar doğal bir tebessüm doğdu.

İlk tebessüm. Onca zamandan sonra...

-Aptal çocuk." Dedi kafasını sağa sola sallayarak. "Hala çok aptal."

Öyleydi. Ama hala onu, tüm acılarına karşı gülümsetebilecek güce sahip ilk insandı.

•

Meraktan çatlamayın, içinize su serpeyim diye:) Kıyamadım. O bölüm, bu şekilde incedeeen hoş geçecek.

Kendinize çok iyi bakın, aşkla kalın.

Sevin,sevilin.❤️❤️❤️